Shari Bossuyt won dit jaar geen Parijs-Roubaix, geen rit in de Tour Féminin en geen wereldtitel op de piste . Neen, dé triomf van het jaar was voor de 25-jarige Harelbeekse haar straffe comeback in het peloton, na twee jaar schorsing omwille van ‘niet-intentioneel’ dopinggebruik. In volgende reconstructie van 2025 kijkt ze nog één keer terug op de laatste slopende maanden van haar schorsing en op haar succesvolle terugkeer in het peloton in de tweede helft van 2025.
De triomfen van 2025. Senior writer Frank Buyse selecteerde drie hoogtepunten uit het West-Vlaamse sportjaar 2025. Deel 1: Sonja Tankrey en Irina Medvedeva, de moeders van Belgian Cats Emma Meesseman en Nastja Claessens. Deel 2: de comeback van Shari Bossuyt.
Wat voorafging. In juni 2023 werd Shari Bossuyt, na Lotte Kopecky de beste wielrenster van ons land, betrapt op het gebruik van doping in de door haar gewonnen slotrit van de Ronde van Normandië op 19 maart 2023. Er bleek door inname van zuivel letrozole metabolite in haar bloed gekomen. Overigens hetzelfde product waarvoor veldrijder Toon Aerts, recent Europees kampioen, ook twee jaar werd geschorst.
Bossuyt werd meteen door haar toenmalige ploeg op non-actief gesteld. Tot januari 2024 schreeuwde Bossuyt haar onschuld uit en verzette ze zich met alle mogelijke middelen tegen een schorsing. Het verdict was evenwel snoeihard: twee jaar schorsing omwille van… ‘niet-intentioneel’ dopinggebruik. Haar wereld stortte in. Twéé jaar niet mogen doen wat ze het liefste deed. Twee jaar haar inkomen als wielrenster afgenomen. Er wachtten twee ellendige jaren.
Januari
Pas na anderhalf jaar kwam er licht aan de tunnel: half 2025 mocht ze weer koersen. Maar het jaar 2025 begon in januari.
Shari Bossuyt: “Ja, 2025 zou het jaar worden dat ik mocht herbeginnen. Zonder toen te durven denken: dit wordt míjn jaar! Ik dacht in januari in eerste instantie: ik mag dit jaar weer doen wat ik zo graag doe. Koersen! Weer mijn geld verdienen met koersen! Ik heb in de hele periode van mijn schorsing twee jobs gedaan. Financieel noodzakelijk, het verweer tegen de schorsing, de bloedstalen ter mijner verdediging en de analyses ervan alleen al hadden mij véél geld gekost. Dan spreken we over duizenden euro’s. Het loon dat ik in mijn jobs verdiende, lag ook beduidend lager dan wat ik verdiende als wielrenster. Maar ik had tenminste een inkomen.”
“Ik heb in de hele periode van mijn schorsing twee jobs gedaan, maar het loon lag beduidend lager dan als wielrenster”
“Eerst een marketingjob bij een vrachtwagenbedrijf, daarna ben ik in een paardenmanège gaan werken. De paarden verzorgen, de stallen schoonmaken… Handenarbeid dus, daar amuseerde ik mij meer mee. Omdat ik dan tenminste vier uren per dag fysiek bezig kon zijn, al was het stront scheppen… Geen tijd dus om te piekeren, ideaal om die hele periode te overbruggen. Ik probeerde ook niet elke dag aan die schorsing te denken, maar je wordt er natuurlijk wel constant mee geconfronteerd. Hoewel ik nooit het gevoel had scheef bekeken te worden. Ik heb ook nooit nagelaten naar wedstrijden te gaan. Daar kreeg ik eigenlijk alleen maar schouderklopjes. Courage! Indien het anders was geweest, had ik het ongetwijfeld nog veel moeilijker gehad.”
“Al probeerde ik de hele historie wel zoveel mogelijk los te laten. Waarbij ik veel had aan mijn therapie bij een psychologe, gespecialiseerd in trauma’s. Zij gaf mij de instrumenten om mijn trauma te kunnen plaatsen. Letterlijk: ik kreeg instrumenten in mijn handen die voor trillingen zorgen die je hersenen signalen geven, waardoor je, ogen dicht, terugkeert naar het moment van het trauma, waar je de hele tijd aan denkt. De uitspraak dus. Inez heeft mij heel goed kunnen helpen. Na een tijd vond ik die sessies niet meer noodzakelijk. Ik kon de schorsing naargelang 2025 vorderde steeds beter op mezelf loslaten. Al lukte dat pas helemaal toen AG Insurance-Soudal mij in april een contract aanbood. Terug in een wielerteam!”
April
“En opnieuw de steun van een ploeg waar ik terecht kon als ik het toch even moeilijk had. Almaar trainen zonder specifiek doel, is niet evident. Het heeft wel héél lang geduurd voor we er helemaal uit waren. Ik snapte het wel dat ze geen enkel risico wilden nemen, maar het was wél heel frustrerend. De schrik van: oei, het zal misschien toch niet goed komen… En van onze kant was het natuurlijk weer helemaal van nul herbeginnen. We móésten we sowieso tevreden zijn met wat ze voorstelden. Wat mij ook geen zier uitmaakte: een truitje en een koersbroek waren bij manier van spreken voor mij al genoeg geweest. Ik had een wielerploeg, ik was weer wielrenster!”
Mei
En misschien wel sterker dan ooit, liet ze zich toen ontvallen. “Vooral mentaal dan. Ik móést wel mentaal sterk zijn om die twee jaar te kunnen overbruggen. Ik had tijdens die hele periode vooral leren relativeren. Al gewoon blij zijn dat je gezond bent, het was máár een schorsing van twee jaar… Ik had in mijn omgeving ondervonden dat er dramatischer dingen kunnen gebeuren. Mijn tante had borstkanker gekregen. Dat wil je niet meemaken. Ik besefte: als ik eens een slechte dag heb, dan is dat maar zo, ’s anderendaags volgt een nieuwe dag. Dat ging ook lang zo: een goede dag, een slechte dag…. Maar ik ben wel altijd blijven sporten, blijven trainen: fietsen, lopen… Zonder een beroepsverzekering dus, gelukkig zonder ongelukken. Daardoor bleef ik ook fysiek sterk, was ik ook meteen wedstrijdfit.”
25 juni
Op 25 juni zou ze haar eerste wedstrijd rijden. De kermiskoers van Prosperpolder, maar die dag werd Shari Bossuyt weer helemaal wielrenster. Ze finishte als tiende. “En daar kon ik wel tevreden mee zijn. Vooral ook omdat ik echt heb méégekoerst. Dan kan je niet anders zeggen dan: geslaagd! Ook omdat het toch een aanpassing was, weer in een peloton te rijden. Had ik twee jaar niet gedaan. En zo’n kermiskoers is sowieso altijd chaotisch en gevaarlijk. Ik twijfelde niet zozeer aan mezelf, maar wel aan de andere rensters. Ik had geen zin om te vallen, iets te breken door iemand anders. (flauw lachje) En ja, ik mag zeggen dat ik bij mijn terugkeer geweldig goed werd onthaald door het peloton. Ik had niet het gevoel dat ik werd bekeken als ‘die van die dopingaffaire’. Al was het niet vermijdbaar. In de pers ging het ook alleen maar over ‘de eerste koers van Shari Bossuyt na de dopingzaak’…”
17 september
De eerste zege van Shari Bossuyt zou niet lang op zich laten wachten. De comeback wordt een triomf: na een aantal ereplaatsen wint Shari de Grote Prijs van Wallonië. In een sterke sprint op de citadel van Namen verslaat ze een kleine kopgroep, Karlijn Swinkels en Elisa Balsamo worden tweede en derde. Shari Bossuyt de winnaar is nu ook terug.
“Ik had al een paar mooie uitslagen gereden, twee zesde plaatsen in de Tour, vijfde op het BK, vierde in Stuttgart… En er waren al grote emoties geweest in de Simac Ladies Tour, toen ik niet eens meegeraakte in de eerste waaier. Ik weet dat dat ik riep naar Julie (Van de Velde, ploeggenote, red.): ‘Het gaat niet en ik weet niet wat er niet gaat!’ ‘Wees toch blij dat je er weer bij bent’, zei Julie. ‘Ok, ge zijt een winnaar maar dat komt wel…’ En twee weken erna in Namen won ik. De bevestiging van mijn gevoel dat het er in zat, het moest er alleen uitkomen. Ik voelde dat ook wel op training, zelfs tijdens een heel zware training op de piste zag ik nauwelijks af. De Wallonie was de bevestiging. En ja, toen ik over de meet reed, kwam de hele film van de vorige twee jaren terug. Toen namen alle emoties het over. Tranen… En het gevoel: nu ben ik helemaal terug! Niet alleen de renster is terug, maar ook de winnaar. Had ik ook lang naartoe gewerkt, maar je weet niet wanneer het zal komen. Ik moet nu wel even nadenken hoe we dat gevierd hebben. Ik weet wel dat ik bij thuiskomst mijn bloemen ben gaan geven aan mijn mama en mémé. Om hen te bedanken voor hun niet aflatende steun.”
22 oktober
In oktober volgde in Chili het WK wielrennen op de baan. In 2022 was ze in de koppelkoers met Lotte Kopecky wereldkampioen geworden, maar Kopecky was er nu niet bij. Maar op haar eentje haalde Shari toch nog drie eervolle resultaten: telkens een vierde plaats, in de omnium, in de koppelkoers met Katrijn Swinkels en in de ploegenachtervolging. Vooral een medaille in de omnium was de ultieme kers op de taart van haar comeback geweest, lijkt het.
“Tja, met Lotte had ik wellicht een medaille gehaald, maar dat is áls en áls… En uiteindelijk had ik ook met Katrijn een medaille kunnen halen. Op het moment zelf vond ik die vierde plaats echt wel teleurstellend. Anderzijds was het mijn eerste omnium sinds lang, het vroeg toch een aanpassing. In de afgelopen twee jaren was er heel wat veranderd, veel grotere verzetten en zo. Dat was toch allemaal nieuw voor mij. Je kan daar wel op trainen, maar een wedstrijd is toch altijd anders. Uiteindelijk reed ik wel een goed omnium, besefte ik toch achteraf. (denkt na) Wellicht ook omdat het mijn comebackjaar is, kon ik die vierde plaats uiteindelijk wel relativeren. Als iemand vooraf had gezegd dat ik vierde zou worden op het WK omnium, ik had gezegd ‘zót’! Achteraf mocht ik wel fier zijn op wat ik er gepresteerd heb.”
November
Het is en blijft ‘slechts’ het comebackjaar, maar Shari heeft alvast haar plaats in het vrouwenwielrennen weer ingenomen. In 2026 moet ze weer helemaal top worden. “Dat hoop ik natuurlijk, maar niemand kan voorspellen wanneer ik helemaal kan aansluiten. Niet dat ik voorzichtiger ben geworden om grote uitspraken te doen, ik ben nooit een grote babbelaar geweest, hé (lachje). Ik bekijk het liever dag per dag. Ik ben wel wat voorzichtiger geworden in wat ik eet en drink. Ik ga toch niet meer snel een potje yoghurtje van een buffet nemen. (lachje) Ik heb het wel even gehad, het gevaar van zuivelproducten.”
December
We zijn december, alle ellende ligt achter de rug. Shari benadrukt dat het de laatste keer is dat ze nog eens achterom keek naar die hele dopingaffaire en de twee jaar schorsing. Nu kijkt ze alleen naar de toekomst. Met vernieuwde ambities voor 2026. Met stip: Parijs-Roubaix. “Ik kijk in elk geval enorm uit opnieuw eens een voorjaar te rijden. Zoals elke Belg zeker? Lang geleden, hé. En ik denk dat Parijs-Roubaix mij moet liggen. Eerst opbouwen evenwel, met een stage in Calpe, Spanje. En dan in februari het EK op de piste. En dan het voorjaar.”
Eind 2025 goed, al goed. En er is nog een reden om alleen nog maar het goede van 2025 te onthouden. Daar moet ze toch niet te lang over nadenken? Is 2025 eigenlijk het jaar van de comeback geweest of het jaar dat haar vriend Gerben Thijssen, wielrenner bij Alpecin-Premier Tech, haar ten huwelijk vroeg?
“Ik kijk er enorm naar uit opnieuw eens een voorjaar te rijden”
Lachend: “Ho… beide hé. Comebackjaar én verloving, kan niet beter! Al moet ik even nadenken wanneer precies Gerben mij afgelopen jaar ten huwelijk vroeg. Gerben? (haar toekomstige echtgenoot roept vanuit de keuken: de dag voor Roubaix!) In april dus. Ha, nu weet ik het weer: 12 april! In de duinen van Nieuwpoort. Mijn schorsing liep stilaan te einde, maar ik denk niet dat het als ultiem steuntje was bedoeld. (lachje) Dat hij bij mijn terugkeer liet noteren dat hij mij bewonderde voor mijn mentale kracht tijdens mijn schorsing? Gerben heeft mij die hele periode ook geweldig gesteund, mag ook gezegd. We hebben wel snel besloten dat we nog twee jaar gaan wachten om te trouwen. We willen ons eerst allebei helemaal toespitsen op onze wielercarrière. En een trouwfeest organiseren, vraagt toch een hele organisatie, hé. Je moet al een jaar vooraf een datum vastleggen! Wil ik liever allemaal op mijn gemak doen. Eerst nog eens een ‘gewoon’ jaar als wielrenster meemaken.”
Maar nu komen de eindejaarsfeesten eraan. Die worden ongetwijfeld mooier dan de twee voorgaande jaren. Zowel sportief als privé lacht het geluk haar weer toe. Op de geluksschaal van 10: waar zat Shari Bossuyt twee jaar geleden en waar zit ze eind 2025? Moet ze niet lang over nadenken. “Twee jaar geleden zat ik op 2 op 10. En nu op 10 op 10. Zeker! Gelukkiger kan niet.”
Volgende week: De dappere strijd van Jilke Michielsen tegen ongeneeslijke kanker.
