Toen Joran Wyseure, met de handen aan het hoofd en de Belgische driekleur tussen de vingers geklemd, in Fayetteville over de meet snelde, werd ook ten huize Klaas Vantornout een vreugdekreet gelost. De tweevoudige Belgische titelhouder en de nieuwbakken wereldkampioen bij de beloften zijn twee handen op één buik. “Net als ikzelf is Joran niet vies van keihard werken. Daar plukt hij nu de vruchten van.”
Maten. Makkers. Copains. Klaas Vantornout (39) en Joran Wyseure (21) zijn het allemaal. Er steekt een leeftijdsverschil van bijna twee decennia tussen de twee klasbakken van het veld, maar zet hen rond dezelfde tafel en je krijgt vuurwerk. De wereldtitel bij de beloften van Joran deed ook Klaas’ hart enkele tellen sneller slaan. “Toen Joran zijn beslissende demarrage plaatste, wist ik dat hij op weg was naar de regenboogtrui. Ik was zot content”, glundert Klaas.
De rendez-vous tussen de twee vindt plaats ten huize Wyseure, waar mama Cathy Volcke de tafel heeft gedekt. Wie wereldkampioen geworden is, verdient een stukje taart. En daar heeft Klaas voor gezorgd. “Weet je wie ik bij de bakker gezien heb? Joran! Hij wilde ook taartjes kopen, maar ik heb meteen weer naar huis gestuurd. Ík trakteer vandaag.”
Hoe leerden jullie elkaar kennen?
Joran: “Dat moet zo’n vijf jaar geleden geweest zijn. Ik reed bij een ploegje uit Veurne, waar Klaas toen enkele trainingen kwam geven. Er was meteen een klik.”
Joran moet het ijzer ook smeden wanneer het heet is. En dat is nu!
Klaas: “Ik bevond me in de staart van mijn carrière toen ik Joran voor het eerst zag. Hij was nog een snotneus. (lacht) We hebben zelfs een paar keer gecarpoold naar die trainingen. Sindsdien ben ik hem blijven volgen.”
Joran: “We delen ook dezelfde cyclocrosstrainer: Marc Hemeryck uit Koekelare. Hij heeft Klaas zijn hele carrière begeleid en doet nu hetzelfde voor mij. We hebben zelfs nog samen bij hem getraind. Klaas heeft me tijdens een van die sessies nog gevraagd of hij mijn pomp mocht gebruiken.”
Klaas: “Serieus? Daar herinner ik me niets meer van.”
Wist je toen al dat Joran een topper in wording was?
Klaas: “Vijf jaar geleden nog niet. Ik zag wel dat hij rappe kon fietsen, maar zo heb je er veel. Joran is een werker, iemand die graag afziet op de fiets. Dat maakt een enorm verschil. Hij is niet het grootste talent, maar dat compenseert hij met zijn werkijver. Daar plukt hij nu de vruchten van.”
Joran: “Ik word er een beetje stil van.”
Besef je het ondertussen al wat? Je bent wereldkampioen.
Joran: “Sinds mijn thuiskomst wel, ja. Net na de cross voelde ik me net een balletje in een flipperkast. Ik moest van hot naar her rennen: interviews, dopingcontrole… Maar toen ik dinsdagmiddag onze wijk binnen reed, keek ik mijn ogen uit. Het stond zwart van het volk aan onze oprit. Overal Belgische vlaggen en onze straat hadden ze in de Joran Wyseurelaan omgedoopt. Ik heb zelfs een officieel lintje moeten knippen.”
Klaas: “Schoon, toch? Dat bewijst dat Joran een eenvoudige gast is. Ze zien hem graag.”
Kon je het aantal WhatsAppjes meester?
Joran: “Vent toch, niet te doen. Ik ben er nog aan bezig. Zowat het halve profpeloton heeft me iets gestuurd en op Instagram is mijn aantal volgers losweg verdubbeld. Ik heb er nu bijna 5.000. Zelfs Hilde Crevits nam de moeite om me te feliciteren.”
Wanneer had je door dat Joran het potentieel had om boven het pak uit te steken?
Klaas: “Via Marc (Hemeryck, red.) hoorde ik dat Joran serieus gegroeid was. Dat hij ook zwaardere parcours meester kon. De bevestiging kwam net na Nieuwjaar, toen hij in Gullegem knap tweede werd, na Pidcock. Toen wist ik dat hij op het WK kon verrassen.”
Joran: “Nochtans was ik niet naar de VS afgereisd met de uitgesproken ambitie om er te winnen. Er waren een stuk of tien favorieten, tijdens de verkenning maakte ik nog een redelijk harde smak… Ik heb mezelf verrast. Fayetteville was de perfecte wedstrijd, de puzzel viel gewoon in elkaar. Al had Emiel (Verstrynge, red.) óók de benen om wereldkampioen te worden.”
Klaas: “Maar onze Joran heeft slimmer gekoerst. Punt.”
Net na de wedstrijd herhaalde je op Twitter een tweet van exact een jaar geleden, toen Joran tijdens het WK in Oostende twaalfde werd, maar live op televisie een pak kritiek te verwerken kreeg.
Klaas: “Ik kan me daar nog altijd geweldig over opwinden. Michel Wuyts stelde toen dat Joran de plek van Thibau Nys had afgesnoept en hij niks had laten zien. Hij zei letterlijk dat Joran in geen velden te bespeuren was. Zever! Een jaar later heeft onze maat met de pedalen geantwoord. Daar heb ik mijn kot in.”
Klaas, jij behaalde 26 profzeges en hebt twee Belgische driekleuren in de kast hangen. Kan Joran je overtreffen?
Klaas: “Ik mag het hopen! Hij is nog belofte, ik werd pas op mijn 24ste prof… Op dat vlak heeft Joran al wat meer tijd. Veel zal ook afhangen van hoe het peloton eruit zal zien en hoe vaak de grote drie (Wout van Aert, Mathieu van der Poel en Tom Pidcock, red.) in het veld opduiken. Maar ik zie Joran wel tot een vaste waarde uitgroeien.”
Joran: “Ik zou tekenen voor het palmares van Klaas. Twee keer Belgisch kampioen, twee zilveren medailles op een WK…”
Klaas: “Die twee keer tweede, daar koop je niks mee. Joran had de kans om wereldkampioen te worden en heeft die met beide handen gegrepen. Chapeau.”
Geen comeback voor Klaas Vantornout: “Cyclocross is een afgesloten hoofdstuk”
Vier jaar is Klaas Vantornout ondertussen met veldritpensioen. Aan een terugkeer naar het veld denkt hij niet. “Ik heb er prachtige tijden beleefd, maar het is een afgesloten hoofdstuk. Ik heb totaal geen behoefte om er opnieuw actief deel van uit te maken. Pas op, ik hou nog steeds enorm van de sport en volg alles op de voet, maar mijn leven is nu een pak minder stressvol. Vier avonden per week geef ik bij CVO Scala avondles fietshersteller en daar amuseer ik me rot mee. Tijdens de schoolvakanties organiseer ik voor Sport Vlaanderen ook cross- en mountainbikekampjes voor 6- tot 14-jarigen. Zalig om die jonge kereltjes de liefde voor de koers bij te brengen. Tijdens de krokusvakantie komt Joran trouwens op zo’n kampje even langs. Ik kijk er nu al naar uit.”
Herken je een stukje van jezelf in Joran?
Klaas: “Toch wel. We zijn van dezelfde streek – we wonen op 3,5 kilometer van elkaar – en moeten het allebei hebben van hard werk. Afbeulen op de fiets, dat tikje extra zweet laten, je vastbijten en niet opgeven… Joran heeft dat ook in zich. Plus: het is een zeer verstandige kerel.”
(Jorans mama Cathy mengt zich even) “Kan ik alleen maar beamen!”
Vraag je Klaas vaak om raad?
Joran: “We hebben vaak contact. Niet alleen over de cross zelf, ook over wat er naast het parcours van tel is. Ik hecht héél veel belang aan zijn mening.”
Klaas:(trots) “Als ik Joran daarmee kan helpen, met veel plezier. Ik ben vereerd dat hij me om advies vraag, dat ik hem mág helpen. Weet je, soms gaan we op zondag samen op pad met WTC Vitesse uit Lichtervelde. Dan fietsen we naast elkaar en babbelen we wat. Tenminste, als ik Joran kan volgen. ’t Is gene tragen.”
Een goeie thuis is alles, luidt het cliché. Hoe belangrijk zijn je ouders in je verhaal, Joran?
Joran: “Zonder hen zat ik hier niet. Zo simpel is het. Ik was amper vijf toen ik wist dat ik wilde koersen. Mijn papa Christophe zei meteen dat hij me niet elke week naar wedstrijden zou brengen, maar uiteindelijk heeft hij sindsdien haast niks anders meer gedaan. (lacht) Nu zou hij het wereldje niet meer kunnen missen. Met onze Skoda Octavia hebben we al een paar keer de wereld rondgereden in functie van de cross. 420.000 kilometer staat er op de teller, maar het bakske marcheert nog perfect.”
“Het is trouwens mijn opa, Frans Volcke (82), die mee aan de basis van mijn crosscarrière ligt. Opa was bakker in Lichtervelde en daar kwam ex-coureur Stefaan Vermeersch vaak langs. Als klein ventje raakte ik gefascineerd door de koers, de rest is geschiedenis. Nu is opa mijn grootste supporter.”
En nu? Vol voor een profcontract?
Joran: (blaast) “Eerst focussen op de rest van het seizoen, daarna zien we wel. Misschien blijf ik nog een jaartje belofte om verder te rijpen?”
Klaas: “Eerst leren stappen, dan pas lopen. Joran ten voeten uit. Maar hij moet het ijzer ook smeden wanneer het heet is. En dat is nu!”
Dit weekend duik je voor het eerst met de regenboogtrui het veld in. Spannend.
Joran: “Het wordt de max. Zaterdag Maldegem, zondag Lille. Als wereldkampioen je kunnen tonen: iets mooiers bestaat er niet.”
Klaas: “Ik heb enkel ervaring met de Belgische driekleur, maar voor zulke zaken ben je veldrijder geworden. Ik was de beste van het land, Joran mag zich in zijn leeftijdscategorie de beste ter wereld noemen. Schrijf maar op: we hebben het laatste van hem nog niet gezien.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
