Exact vijf jaar na haar tweede en meest tot de verbeelding sprekende triomf op de Koppenbergcross krijgt de veel te vroeg overleden Jolien Verschueren (31) een emotioneel eerbetoon. Op 1 november, dag op dag vier maand na haar overlijden wordt de Koningin van de Koppenberg er herdacht. Met haar eigen Grote Prijs.
“Opeens schitterde ze. Op die Koppenberg. Het was een wonder dat ze dat soort koersen mee kon domineren. Ze had veel minder ervaring en kon de grote toppers toch kloppen als het bergop ging. Dat was haar kunstje. Ze was uitzonderlijk begaafd bergop.” Veldritcoryfee Paul Herygers kan jaren na de twee zeges van wijlen Jolien Verschueren zijn bewondering niet verstoppen. Komende maandag, vijf jaar na haar tweede prachtige overwinning in Oudenaarde, krijgt de aan kanker overleden veldrijdster een eerbetoon. Op de Koppenberg. Op haar Koppenberg.
Organisator Erwin Vervecken: “We herinneren Jolien als de absolute topcrosser die ze was”
De Koppenbergcross bij de vrouwen op 1 november wordt voortaan de Grote Prijs Jolien Verschueren. “We zullen de wedstrijd voortaan altijd aan haar opdragen”, duidt Erwin Vervecken van organisator Golazo. “Als ze ergens herinnerd moet worden, is het wel hier. We willen Jolien ook herinneren als de absolute topcrosser die ze was. Een groot talent, met een uitzonderlijk vermogen. Haar twee overwinningen op de Koppenberg in 2015 en 2016 zijn daarvan de perfecte illustratie.”
Emotioneel wordt het sowieso, zo geeft ook Erwin Vervecken aan. “Voor haar ouders en familie, voor haar teamgenoten van vroeger en nu, voor haar supporters. Absoluut”, aldus de organisator en oud-wereldkampioen veldrijden. “Haar zus Jolisa is dit jaar ook beginnen crossen bij de elite om haar zus en haar carrière te eren. We hopen met het initiatief een mooi eerbetoon te kunnen bieden die voor veel mensen ook ergens troost kan bieden.”
Guitige glimlach
De passie voor de cross kreeg ze met de paplepel mee van thuis. Vader Francky koerste lange tijd en ook moeder Livine, zus Jolisa en broer Jonathan kropen allemaal op de crossfiets. Maar het was Jolien die doorbrak. Als jonge twintiger baande ze zich een weg tussen het vrouwelijke veldritgeweld. In een combinatie van een guitige glimlach met een pijnlijke grimas en altijd met haar typische paardenstaart. Het gejoel langs het parcours was vaker wel dan niet voor haar. De veldritsupporters sloten haar in hun hart. De kleine Vlaamse die het zonder verpinken opnam tegen de grote kanonnen. Met succes.
In 2015 vloog ze een eerste keer naar de zege op de Koppenberg, een jaar later deed ze dat op onnavolgbare wijze nog eens over. Het leverde haar de titel van koningin op. Koningin van de Koppenberg. Maar ze won ook in Overijse, in Mol, in Kruibeke, in Zonnebeke én in Otegem.
Turnjuf
Prof werd ze niet. Daarvoor was veel te graag juf. Kleuter- en turnjuf in De Ark in Marke en Kortrijk. Vanuit haar evangelisch geloof begon ze daar in 2011. Met een doel voor ogen: kinderen aan het sporten krijgen in de hoop hen gezond te helpen leven.
De steun van de school voor het veldrijden was er altijd. De collega’s namen over als Jolien ver weg moest fietsen. Ook voor het succes in de modder kwam. En wat waren ze op De Ark trots op hun juf Jolien. Juf Jolien in al haar natuurlijke bescheidenheid. Want hoewel ze koningin werd, bleef ze toch altijd in de eerste plaats gewoon kleuterjuf.
Bolletje
In april 2018 sloeg het noodlot toe. Wat drie jaar eerder, na een onbenullige valpartij was ontdekt, was niet langer een ‘klein bolletje’. Het was een grote bol die onmiddellijk uit haar hersenen moest worden weggenomen. Op haar eerste vraag na de operatie: wanneer kan ik weer fietsen? kwam een zwaar antwoord. “Even wachten, Eerst moet je naar de oncoloog.” Een kwaadaardige hersentumor gooide haar jonge leven overhoop. Volledig.
In haar geloof vond Jolien kracht om door te gaan. In haar geloof en in de fiets. Haar kanker bekeek ze als een veldrit, zij het dan de zwaarste die ze ooit moest rijden.
Minder dan anderhalf jaar na de diagnose stond voor het eerst opnieuw aan de start van een cross. Dat ze halfweg opnieuw moest afstappen, was een detail. Starten was een overwinning op zich.
Terug
In 2020 liep haar contract bij haar toenmalige team ten einde, maar haar supporters lieten haar nooit vallen. De vzw Never Give Up by Jolien Verschueren werd ook een veldritploeg: Tauris. Hier en daar dook ze op aan de start, maar langzaamaan verdween ze uit de cross. Bijna niemand wist het, maar de kanker was teruggekeerd. Heviger dan tevoren en niet meer te behandelen. In de nacht van 1 op 2 juli stierf ze. Jolien Verschueren werd 31. Vooral altijd kleuterjuf, voor altijd Koningin.
Eén keer solo, één keer voor regenboogtrui
Als 24-jarige werd Jolien Verschueren in 2014 al tweede op de Koppenberg, maar een jaar later was er geen houden aan. Na vijf overwinningen dat seizoen was er op de loodzware helling geen houden aan het lichtgewicht. Ze fietste de tegenstand aan flarden en won solo met een minuut voorsprong. De zege in 2016 was zowaar nog mooier. In een duel met toenmalig wereldkampioene Thalita de Jong liet Jolien Verschueren vooral bergop haar kunnen zien. De hele cross lang legden de twee vrouwen elkaar het vuur aan de schenen, maar in de laatste meters toonde de Kruisemse zich de sterkste. Haar tweede zege op rij was een feit.
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier