Op haar 39ste heeft Joyce Vanderbeken uit Zwevegem zowat alles meegemaakt wat er meegemaakt kan worden in het veldritwereldje. Maar die ene dag, 11 januari 2009, blijft voor eeuwig in haar geheugen gegrift: het was de dag waarop de Otegemse de 18-jarige Sanne Cant in Ruddervoorde versloeg en Belgisch kampioene veldrijden werd.
Op zondag 11 januari 2009 beleefde Joyce Vanderbeken in Ruddervoorde-Baliebrugge de dag van haar leven. Na een beklijvende tweestrijd met de piepjonge Sanne Cant kroonde ze zich tot Belgisch kampioene veldrijden bij de dames elite. “Een echt kippenvelmoment”, glimlacht ze. “Voor mij blijft die driekleur het hoogtepunt in al mijn jaren in de veldritsport, datgene waarover nu, 15 jaar later, nog altijd gesproken wordt. Dat wil toch iets zeggen.”
Klacht van Cant
Vanderbeken herinnert zich nog heel veel van haar Belgische titel. “De week ervoor was Sanne op haar knie gevallen en kon ik voor de eerste keer dat seizoen, uiteraard mede door die val, voor haar eindigen. Maar daarnaast had ik de weken ervoor al gevoeld dat de kloof tussen ons kleiner aan het worden was. Ik weet ook nog goed dat ze bij de start in Ruddervoorde heel prikkelbaar was, terwijl ik me erg relaxed voelde. Ik voelde dat en vroeg haar hoe het met haar knie ging. Sanne wilde er zelf niet op antwoorden. Haar mama deed het in haar plaats. Toen wist ik dat er in hun kamp veel stress was. Ik ben heel explosief gestart, iets wat ik nu niet meer kan. (grijnst) Sanne kwam opnieuw ten val, maar kon komen aansluiten, alleen wilde ze niet overnemen. Toen ze dat in de finale plots toch wilde doen, heb ik me dubbel geplooid om op kop te blijven, tot we aan de sprint moesten beginnen. Die won ik. Het moment dat ik over de streep kwam gesprint, is nu nog altijd een herinnering die me ik zo voor de geest kan halen.”
“De sfeer tussen Sanne en mij was een tijdje bekoeld, maar nu praten we opnieuw”
Het contact tussen Vanderbeken en Cant verliep daarna enkele jaren minder vlot. “Na de aankomst van dat BK is er een akkefietje tussen ons geweest, omdat zij beweerde dat mijn trainer op het parcours was gekomen om haar tegen te houden. Die klacht is niet weerhouden, maar daardoor was de sfeer tussen ons een tijdlang minder goed. Op wereldkampioenschappen moest de wielerbond bijvoorbeeld twee aparte kamers voor ons voorzien. Maar nu kunnen Sanne en ik probleemloos met elkaar praten wanneer we elkaar op de cross tegen het lijf lopen.”
Vijftien jaar na Ruddervoorde kan Sanne Cant morgen in Meulebeke haar 15de Belgische titel bij de dames elite veroveren. Vanderbeken, zelf intussen ook 15 jaar ouder, neemt ook deel, maar haar ambities liggen nu wel iets lager.
Zege in Tsjechië
“Er is een trui voor clubploegen voorzien. Daarin wil ik zo hoog mogelijk eindigen, op het podium dus en liefst op de hoogste trede. Met onder meer Kim Van de Steene als concurrente wordt dat niet evident. Met ook nog Otegem en Zonnebeke sluit ik mijn veldritwinter af met enkele West-Vlaamse crossen. Dat mocht ook wel eens”, grijnst Vanderbeken, die ook deze winter weer crossen in meerdere Europese landen reed en zelfs kon zegevieren in het Tsjechische Rymarov.
Ze verwacht in Meulebeke een nieuwe driekleur voor Sanne Cant. “Vorig jaar en begin dit seizoen dacht ik dat het moeilijk zou worden om nog eens Belgisch kampioene te worden, maar op basis van de voorbije weken schat ik haar kansen hoog in. Ook al zijn er enkele kapers op de kust, ik ken Sanne intussen goed genoeg om te weten dat ze er klaar voor zal zijn. Denk maar eens terug aan hoe ze voor de derde keer wereldkampioene werd. Ze kan zich als geen ander focussen op een doel en is een echte kampioenschapsrenster.”
WK Gravel
Zelf droomt Vanderbeken, die door Luc Wante getraind wordt, in 2024 van een nieuwe wereldtitel in haar leeftijdscategorie op het WK Gravel. Vorig jaar behaalde ze die gouden medaille in Italië, ditmaal is Leuven in eigen land het strijdtoneel. “Jammer genoeg kan ik mijn regenboogtrui dit jaar niet showen in wedstrijd, want ik moest van leeftijdscategorie overstappen. Hopelijk lukt het me in eigen land opnieuw om wereldkampioene te worden, zodat ik die trui in 2025 wel kan tonen”, besluit Joyce Vanderbeken, die al zeven jaar de administratie bij het Wit-Gele Kruis verzorgt.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
