De inzet: eerste West-Vlaamse wereldtitel in het veldrijden ooit

Zondagavond om 21.30 uur Belgische tijd is alle aandacht gericht op het WK veldrijden voor profs in Fayetteville. Een regenboogstrijd zonder Wout van Aert en Mathieu van der Poel. Eli Iserbyt (24) en Michael Vanthourenhout (28) zijn twee van de zes (?) potentiële opvolgers. 33 procent kans op een West-Vlaamse wereldtitel dus. We zouden het haast uit het oog verliezen, maar het kan meteen ook de eerste uit de geschiedenis worden.

Aan West-Vlaamse wereldtitels nochtans geen gebrek. Bertje Vermeire deed het vijf keer bij de amateurs (1970, 1971, 1974, 1975, 1977). Norbert Dedeckere (1972) één keer. Bij de beloften waren Sven Vanthourenhout (2001), Michael Vanthourenhout (2015) en Eli Iserbyt (2016, 2018) al aan het feest. In de andere categorieën behaalden we nog nooit goud. We waren er wel al vaak dichtbij: bij de junioren met Bart Musschoot (zilver in 1976), Sven Vanthourenhout (zilver in 1999) en Eli Iserbyt (zilver in 2015). Bij de heren elite met Bertje Vermeire (brons in 1979), Sven Vanthourenhout (brons in 2004 en 2005), Klaas Vantornout (zilver in 2010 en 2013) en Michael Vanthourenhout (zilver in 2018). Bij de dames eindigde er nog nooit een West-Vlaamse op het WK-podium. De 15de plaats van Joyce Vanderbeken in 2009 blijft voorlopig het beste resultaat ooit.

Ook dit jaar zit er geen West-Vlaamse WK-medaille van vrouwelijke makelij in. Dat is wel het geval bij de heren. Bij de junioren kan Viktor Vandenberghe verrassen, maar vooral bij de beloften (met Gerben Kuypers en vooral Joran Wyseure) en profs (met topfavoriet Eli Iserbyt en outsider Michael Vanthourenhout) liggen er kansen. Zaterdag om 20 uur zijn de beloften aan de beurt, maar alle ogen zijn nu al gericht op de regenboogstrijd bij de profs, zondag om 21.30 uur Belgische tijd. Bij afwezigheid van Wout van Aert en Mathieu van der Poel oogt de strijd om goud spannender dan ooit. Dat is ook de mening van Dieter Vanthourenhout. “De tv-kijker kan dit wel smaken”, glimlacht de negen jaar oudere broer van Michael.

Toen jouw broer in 2013 Europees kampioen bij de beloften werd voor Van der Poel en Van Aert, zei huidig bondscoach Sven Vanthourenhout: “Michael is niet geïnteresseerd in kleine koerskes. Hij ligt enkel wakker van WK’s of Wereldbekers.”

Vanthourenhout: “Dat klopt nog altijd. Michael is sowieso iemand die boven zichzelf uitstijgt op belangrijke momenten. Het mooiste voorbeeld daarvan is het WK van 2018 in Valkenburg, waar hij tweede werd na Van Aert maar voor Van der Poel.”

Hij liet vorig jaar in Meulebeke wel een unieke kans op een driekleur liggen.

Vanthourenhout: (knikt) “Dat heb ik hem nadien ook een paar keer gezegd. Het was misschien de enige kans uit zijn carrière om Belgisch kampioen te worden, want met een generatiegenoot als Wout van Aert is zoiets niet evident. Wout was die dag iets minder, terwijl Michael een superdag had. Alleen zaten de omstandigheden niet mee. Door een stom foutje (een oponthoud in de eerste ronde waarbij enkele fietsen in elkaar bleven hangen, red.) is het op dat BK niet gelopen zoals het had kunnen lopen.”

Toen we Mario De Clercq vorige week naar zijn favoriet voor het WK in Fayetteville vroegen, noemde hij de naam van je broer. Omdat Michael een kampioenschapsrenner is en omdat hij al veel voor anderen heeft gedaan, zeker voor zijn ploegmaats bij Pauwels Sauzen-Bingoal. “Laat ons hopen dat Michael een begenadigde dag heeft en iets van zijn landgenoten terugkrijgt”, zei De Clercq.

Vanthourenhout: “Zeker bij de Belgen geloven ze allemaal dat ze wereldkampioen kunnen worden. Persoonlijk denk ik dat alleen Eli en Michael Pidcock in een duel kunnen verslaan. Eli heeft dat vorig weekend in Hoogerheide bewezen, terwijl Michael daar in Namen in slaagde. Naast hen zet ik Lars van der Haar, die ik de voorbije crossen van dichtbij bezig zag. Hij was aan het trainen en heeft echt naar dit WK toegewerkt. Dat doet Michael natuurlijk ook al een tijdje, al van toen hij halfweg het seizoen tot de vaststelling kwam dat winst in een van de klassementen niet meer mogelijk was. De laatste weken heeft hij vaak met Mario getraind en het parcours van Fayetteville via crosstrainingen zoveel mogelijk nagebootst. Vorig weekend was Michael nog vermoeid. In Hamme was hij niet al te best, maar op het einde van de cross was er beterschap. En in Hoogerheide ging het al een stuk beter.”

De trainer van Toon Aerts sprak afgelopen weekend in De Zondag over twee kampen bij de Belgen: het kamp-Iserbyt en het kamp-Aerts. Wat denk jij?

Vanthourenhout: “Dat ik niet graag in de schoenen van Sven (bondscoach Vanthourenhout, red.) zou willen staan. Sowieso weet iedereen dat Eli en Michael voor elkaar zullen rijden. Van Toon kan je dat bijna niet verwachten. Het is haast onmogelijk om zoiets aan hem te vragen. Op basis van vorig weekend is Eli volgens mij de enige die zich op Pidcock kan focussen. Hij is bijna even sterk of misschien zelfs even sterk. Michael zal het tactisch moeten aanpakken en toeslaan op een moment dat Eli en Pidcock naar elkaar kijken. Toon kan ik moeilijker inschatten. Het is iemand die altijd hetzelfde tempo rijdt. Ik denk dat het voor hem moeilijk wordt om Pidcock te verslaan.”

Is het niet zoals Jurgen Mettepenningen al aangaf: de vraag is vooral hoe goed Pidcock echt zal zijn?

Vanthourenhout: (knikt) “Voor Nieuwjaar zei men dat Pidcock na zijn stage beter ging zijn. We hebben vorig weekend gezien dat hij niet zoveel beter is. Hij is zeker te kloppen. Pidcock is een heel goeie renner, maar als crosser niet van hetzelfde niveau als Van Aert en Van der Poel.”

Stel: we denken die twee even weg. Mogen we dan zeggen dat Iserbyt, die dit seizoen al veertien crossen won, de Sven Nys van zijn generatie aan het worden is?

Vanthourenhout: “Daar kan ik me in vinden. Nys was ook een echte crosser die er van de eerste tot laatste dag stond. En kijk naar het seizoen dat Eli draait. Hij is sowieso de man van deze winter en steekt erbovenuit.”

Jij was jarenlang ploegmaat van Iserbyt en je broer. Klopt het als we zeggen dat er een duidelijk verschil in karakter tussen die twee bestaat?

Vanthourenhout: “Dat is zeker zo. Ik heb dat ook al vaak tegen Michael gezegd. Eli weet wat hij wil en kan. Hij zal sneller initiatief nemen en bezit meer geloof in zichzelf. Michael heeft dat te weinig. Het verschil tussen die twee is niet groot, maar die paar procentjes maken wel het verschil.”

Welk scenario verwacht jij op het WK?

Vanthourenhout: “Na Hoogerheide hoorde ik Eli zeggen dat de Belgen alles op hem moeten zetten. Dat zou ik niet gedaan hebben. Voor het EK zei hij dat ook en toen is hij aan de druk ten onder gegaan. Op grote afspraken hebben we al gemerkt dat Eli soms moeite heeft met de stress. Maar in Hoogerheide was hij wel goed. Hij maakte geen fouten en Pidcock maakte die wel. Als je de dag van zo’n WK goed bent, komt dat zelfvertrouwen vanzelf en maak je minder snel fouten. Eli en Tom zijn twee dezelfden: alleen winnen telt voor hen. Als één van de twee voelt dat hij niet kan winnen, zal hij volgens mij niet op het podium staan. Ik hoop vooral dat er een echte crosser wereldkampioen wordt. Het is leuker om iemand een hele winter in de regenboogtrui te zien rondrijden dan iemand die tien crossen komt meedoen. Nu Van Aert en Van der Poel niet aan de start staan, is dit een unieke kans.”