Met Michael Vanthourenhout en Eli Iserbyt behoren twee West-Vlamingen tot het kransje topfavorieten om zondag Belgisch kampioen veldrijden te worden. Ze kunnen zo in de voetsporen treden van Klaas Vantornout, die vandaag exact tien jaar geleden in Mol zijn eerste van twee Belgische titels pakte. Een reconstructie.
7.30 uur
In het hotel ontwaken de renners en de staf van Sunweb-Napoleon Games. Wanneer ploegleider Mario De Clercq zijn gordijn opentrekt doet de aanblik van de vorst op de bomen en het gras hem glimlachen: het is koud buiten, bitter koud. “Daardoor werden de meeste zandstroken plots vrij berijdbaar, terwijl er op bepaalde stroken gelopen moest worden. Van écht zandrijden was door de weersomstandigheden geen sprake meer”, herinnert hij zich nog. En laat nu net die zandstroken in de aanloop naar het BK voor een heuse hetze gezorgd hebben. Volgens Sunweb-Napoleon Games bevatte de omloop in Mol immers te veel zware zandpassages. De Clercq liet in die week zelfs een ballonnetje op om houten planken op bepaalde stroken te leggen, een voorstel dat op hoongelach en kritiek onthaald werd door concurrenten Niels Albert en Sven Nys. “Het was eigenlijk als een soort grap bedoeld om wat heisa te creëren, maar het had zijn effect niet gemist”, aldus De Clercq.
8.45 uur
Na een stevig ontbijt beginnen de renners aan hun opwarming. Op de rollen in de gang van het hotel rijdt ook Klaas Vantornout zich warm. Dan al weet hij dat hij over een uitstekend stel benen beschikt. “Toen ik de avond ervoor losreed, had ik al een erg goed gevoel en dat gevoel werd die ochtend nog eens bevestigd: er zat heel veel power in mijn benen.” Van stress is dan ook geen sprake. En mocht die er al geweest zijn, is die na de passage van ploegleider Mario De Clercq – die in de gang zijn nieuw thermisch ondergoed komt showen – al helemaal verdwenen. “Ik had in die week net een nieuw setje gekocht, met lange pijpen en lange mouwen. Kwestie van voorbereid te zijn op de koude. Ik moest dat setje toch eens gaan tonen aan de renners hé!”, glimlacht hij.
Het tafereel wordt volgens De Clercq op hilariteit onthaald, al herinnert Vantornout er zich niet al te veel meer van. “Het zal niet zo indrukwekkend geweest zijn zeker?” (lacht) Over het parcours of de wedstrijd wordt op dat moment niet meer gesproken. “Die analyses waren allemaal in de loop van de week en de avond ervoor al gemaakt.”
Ook de avond voordien was er van stress in het Napoleon-kamp trouwens geen sprake. Zo bouwde de staf aan de vooravond van het BK al een feestje in het hotel. “De renners lagen al te slapen, maar de entourage was in vorm”, lacht De Clercq. “Het was toen al alsof er iets in de lucht hing.”
11.15 uur
Na de opwarming gaat het met de mobilhome richting het parcours. Terwijl Klaas met zijn mechanieker en verzorger al op zaterdag naar Mol trok, maakten op zondag ook de ouders en de vriendin van Klaas de trip naar het Zilvermeer. “Veel heb ik toen echter niet met Klaas gesproken”, vertelt vader Daniel. “En al zeker niet over hoe hij zich voelde. Bij Klaas was het eigenlijk altijd gissen of hij zich goed voelde of niet.” Vantornout knikt. “Als ik dat soort gesprekken al voerde, deed ik dat vooral met Giovanni Devriese, mijn mechanieker. Of ik vooraf geloofde in een zege? Het zat in mijn achterhoofd, ja. Ik herinner me bijvoorbeeld nog dat ik Giovanni toen al lachend gezegd heb dat ik een BMW M3 zou kopen, mocht ik Belgisch kampioen worden. Dat was toen mijn droomwagen. Een week later stond hij op mijn oprit.”
12.45 uur
Na een laatste maaltijd is het tijd voor de laatste, zij het wel geanimeerde, verkenning. “Door alle heisa in de aanloop naar het BK, onder meer na een uitspraak over Sven Nys, kreeg ik tijdens de verkenning stevig op mijn dak van enkele Nys-supporters. De dingen die ze riepen, waren niet altijd even fraai. Al zorgden ze er wel voor dat ik nog scherper stond en nog meer boven mezelf kon uitstijgen”, blikt Vantornout terug.
Na de verkenning komt ook Mario De Clercq nog eens langs in de camper om zijn laatste bevindingen te delen. Veel wordt er zo kort voor de cross echter niet meer gezegd. “Klaas is op dat moment ook niet de man van de grote woorden. Dat was hij eigenlijk nooit vlak voor de cross. Hij was vooral heel gefocust”, aldus De Clercq.
15 uur
Het startschot weerklinkt aan het Zilvermeer. Vantornout start voortvarend en zet concurrenten Niels Albert en Sven Nys meteen onder druk. “Ik stond echt met het mes tussen de tanden aan de start”, aldus Vantornout. Mario De Clercq posteert zich aanvankelijk in de materiaalpost, maar de zenuwpees in De Clercq houdt het daar niet lang vol. “Meestal volg ik de cross in de post, maar op een kampioenschap heb ik teveel stress. Dan gaat mijn hartslag de hoogte in en kan ik niet stilstaan. Ik ben toen ook maar beginnen rondlopen langs het parcours.”
Wel in de post staat Daniel. “Het was een uur pure stress.” Toch had hij snel door dat Klaas in orde was. “Hoe hij alert koerste en op elke aanval reageerde, toonde me dat hij beresterk was. Hij liet niemand ook maar een meter wegrijden.” In de eerste ronde schudde Klaas ook zelf al eens aan de boom. “Ik voelde dat ik dik in orde was en op de strook langs het water trok ik stevig door. Ik zag dat Albert, de topfavoriet, meteen een gaatje moest laten. Dat gaf vertrouwen. Ik voelde me echt ijzersterk.”
15.58 uur
Toch duurde het tot in de laatste ronde vooraleer de wedstrijd in haar beslissende plooi viel en Vantornout de beslissende kloof sloeg. “Ik broedde al enkele ronden op een plan: ik zou na de technische zone volle bak een helling oprijden. Ik vloog er echt omhoog en sloeg meteen een mooie kloof”, aldus Vantornout. In de materiaalpost zagen ze het graag gebeuren. “Ik wist dat het bingo zou zijn als hij die kloof zou kunnen houden tot aan de loopstrook”, aldus vader Daniel. De Clercq stond op dat moment aan die loopstrook. “Ik wist dat het daar zou gebeuren. Net zoals ik wist dat hij het zou houden, en dat is ook gebleken.”
16.05 uur
De laatste 700 meter kan Vantornout al genieten van zijn zegetocht en met enkele seconden voorsprong op Sven Nys komt hij uiteindelijk als eerste over de meet. Zijn eerste Belgische titel, op dat moment de grootste zege uit zijn carrière, is een feit. “Klaas heeft toen de beste cross uit zijn carrière gereden”, aldus De Clercq.
Al was het bijna nog faliekant misgelopen. “Het heeft amper gescheeld of mijn ketting was in die laatste ronde nog afgebroken”, vertelt Vantornout. “Toen ik na de finish mijn ketting bekeek, zag ik immers dat die nog maar met een heel klein schakeltje vasthing. Had ik nog één keer meer kracht gezet op de pedalen, was de ketting waarschijnlijk gebroken en was mijn Belgische titel weg. Dat zou wel heel dure materiaalpech geweest zijn”, kan Vantornout er nu wel om lachen.
“Ik heb geluk gehad, want het scheelde niets of mijn ketting was in die laatste ronde nog afgebroken”
In de mixed zone valt Mario De Clercq hem ondertussen in de armen, alvorens zich meteen weer even af te zonderen. “Ik was heel emotioneel. Als ploegleider ben je natuurlijk tevreden met een overwinning, maar een kampioenschap winnen, is nog een pak intenser. Ook omdat het net Klaas was. Ik had een goede band met hem en ik kende ook zijn schoonfamilie erg goed. Daarnaast was het de eerste titel voor de ploeg. Dat maakte het allemaal nog net wat intenser.” Veel woorden zei De Clercq na de finish niet. “Typisch”, lacht hij. “Ik kan niet veel zeggen als ik emotioneel ben. Ik pakte Klaas vast en de waterlanders startten. Ik heb me dan maar omgedraaid en ben even weg gewandeld om het allemaal even te laten bezinken. Had ik toen iets gezegd, was ik gegarandeerd beginnen wenen.”
Die emotie bij De Clercq raakte ook Vantornout. “Dat iemand die zelf zoveel heeft gewonnen, zo meeleefde, deed me wel iets. Ik ben zelf niet snel emotioneel, maar toen ik Mario met tranen in de ogen zag staan, deed me dat wel iets”, lacht Vantornout. Ook papa Daniel hield het niet droog. “Ik was iets later bij Klaas, want ik wilde eerst nog zoals gewoonlijk zijn fiets helemaal proper maken. Toen ik uiteindelijk bij Klaas kwam, stond Mario daar al te wenen van geluk. Dat pakte me en ik ben dan maar gewoon mee beginnen wenen.” (lacht)
18 uur
Wat volgde was een avond vol feest en plezier. “Eerst zijn we met de ploeg iets gaan eten, daarna zijn we nog doorgereden naar Torhout voor een stevig feestje in de Flandria, het supporterslokaal van Klaas. Van het begin van de avond herinner ik me nog een en ander, van het einde iets minder”, grinnikt Daniel. “Het was inderdaad een hele leuke avond”, knipoogt De Clercq. Klaas zelf hield het evenwel rustig: “Ik ben niet iemand die graag uitbundig viert. En daarbij: de dag erna was er weer cross in Otegem, hé!
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
