In acht dagen tijd kroonde Bart Pattyn (54) zich twee keer tot Belgisch kampioen veldrijden. In Aalter pakte hij de driekleur in de categorie D bij nevenbond LRC. Een week nadien was hij in Maldegem bij Belgian Cycling de beste master in de leeftijdsgroep 55 tot 59 jaar.
Ongeveer een kwarteeuw geleden begon Bart Pattyn fanatiek te fietsen. “Vooral door het enthousiasme van enkele vrienden sprong ik ook op de mountainbike”, blikt hij terug naar de start. “Dat ging goed, vrij snel begon ik competitie te doen. Op de Citadel van Namen won ik mijn eerste wedstrijd. In 2024 werd ik bij de masters Belgisch kampioen mountainbiken. Het leverde me in Ieper de titel Sportman van het Jaar op. Ik ben blijven mountainbiken, maar na een jaar of tien werd ik dat een beetje beu. Competitie liet ik links liggen, fietsen bleef ik wel doen.”
Door werkgever Picanol kreeg Bart Pattyn nieuwe goesting in competitie. “Via het werk konden we een fiets leasen”, verduidelijkt hij. Waarom dan geen crossfiets, dacht ik. Vlak voor de pandemie werkte ik in Dikkebus een wedstrijd van nevenbond LRC af. Ik werd meteen tweede. Ook dat ging goed. Op den duur begon ik crossen te winnen.”
Verrassend
Bij de LRC is Bart Pattyn regerend wereld-, Europees, Belgisch en Vlaams kampioen. In Aalter hernieuwde hij onlangs nog z’n Belgische veldrittitel. De week nadien waagde hij zijn kans op het BK masters van Belgian Cycling. Met ruime voorsprong op Benny Van Staeyen zette hij de titelstrijd naar zijn hand. “Deze keer was ik een van de jongsten in mijn leeftijdscategorie. Ik kon Mario Lammens, kampioen bij de 60- tot 64-jarigen, volgen. Enkel in de zandstroken moest ik hem soms laten rijden. Dit is de mooiste titel. Het niveau bij Belgian Cycling is immers wat hoger dan bij de LRC. Die twee nationale titels zijn verrassend, omdat ik tijdens de zomer sukkelde met de rug. In de winter niet ziek worden is nu belangrijk.” (HF)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
