Wielrenster Sjoukje Dufoer is mee als verzorgster naar de Ronde van Ivoorkust, met meerdere West-Vlaamse renners: Dieter Bouvry, Louis Verhelst, Sven De Meydts en Jaak Lepere als ploegleider.
Onze grootste dromen en wensen zijn in vervulling gegaan, tenzij ik eigenlijk nog lig te slapen en dit allemaal een mooie droom lijkt. Ik lig/zit in een proper bedje in een kamer met stromend water en een douche én we hebben net de lekkerste frietjes van Afrika gegeten. Deze wel in combinatie met rijst, pasta en voor elk twee heerlijke brochetten. Wat moet een mens nog meer hebben om dolgelukkig te zijn?
Ah, juist … We hebben ook de rit gewonnen en de leiderstrui kunnen behouden.
Misschien ben ik dus echt nog niet wakker!
Rit gewonnen, leiderstrui behouden en… net de lekkerste frietjes van Afrika gegeten!
Onze dag begon nochtans zoals gewoonlijk… hectisch. De gemaakte afspraken met vervoer en ontbijt werden weer in de vuilnisbak gegooid. Dus weerom groepsontbijt op bed en een verzamelmoment bij het Total tankstation waarbij we gigantisch veel tijd verliezen en waardoor de start dan wederom gemiddeld een uur te laat wordt gegeven. Het begint een gewoonte te worden…
Tijdens de rit werden onze Belgen zot van de valsspeler van gisteren: Konté, die geen seconde uit Dieter zijn wiel te slaan was. Daarbij werden de renners tijdens de eerste plaatselijke ronde weerom verkeer gestuurd. Je houdt het echt niet voor mogelijk, ik begin toch meer en meer te denken dat ik dan toch nog lig te dromen.
Na een neutralisatie aan de meet kon de koers weer hervat worden. Het leek dan ook allemaal nog te mooi om waar te zijn: Louis in de ontsnapping met een Marokkaan en Dieter, als leider, op zijn gemak in het peloton met de rest van onze Belgen. Maar het mocht niet zijn… weeral pech voor Louis. Na heel wat wielgewissel vond Louis dan toch de reserve wielen waarmee hij de rit wilde winnen. Dus onmiddellijk volgde een ontsnapping.
Louis, Mathias een Marokkaan én het nummer 3 in het algemeen klassement: ‘Dario’ de Angolees, ook geen doetje.
Dit selecte groepje had al snel een minuut en in het peloton werd niet meer gereden. Jammer voor Dieter want zo verloor hij zijn leiderspositie en reed Dario dus virtueel in het geel. Wij (de volgwagen) konden eindelijk de laatste ronde voor het einde achter de leiders gaan rijden, toen we plots weer aan de kant moesten voor een ontsnapping uit het peloton. ‘Wie gaat nu de laatste ronde demarreren om een gat van één minuut dicht te rijden?’, dachten we.
Twee keer raden: Dieter schoot ons als een pijl voorbij met achter zich een sliert van een peloton in stukken en brokken. De laatste kilomter van het einde was de voorsprong nog slechts 20 seconden meer en even vreesden we dat hij de koplopers nog ging pakken. Gelukkig had Dieter een platte band vooraan en moest hij ‘uitbollen’ naar de meet. Zijn schaduw, Konté, mee in zijn wiel…
De twee Belgen voorop, Louis en Mathias, hadden de hele ontsnapping op hun gemak gezeten en wonnen overtuigend de spurt als 1ste en 2de.
Wij (de volgauto) konden weer rustig beginnen ademenen na enkele bloedstollende minuten. We waren er rotsvast van overtuigd dat we onze leiderspositie kwijt waren. Nu rest ons enkel nog het hoofd te breken over het probleem van onze shadow en de te volgen tactiek voor de volgende dagen.
We hebben alleszins al ruimschoots ingespeeld op de situatie door zelf een ontbijt te bestellen in het hotel hier (dus niet van de organisatie) én de chaffeur voor de fietsen en grote bagage om te kopen zodat wij als laatst voor de start ons gerief moeten afgeven. Wat enkele petjes en drinkbussen niet kunnen doen! Met andere woorden, nog rust tot 8 uur morgenochtend.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier