Yves Lampaert (31) is toe aan zijn tiende profseizoen. In de voorbije negen jaar hengelde Lampie al evenveel memorabele zeges binnen. Aan de vooravond van de start van zijn tiende voorjaar blikken wij met ‘the farmer’s son from Belgium’ terug op zijn mooiste zeges én kijken we al eens voorzichtig vooruit naar die ene blinde vlek die hij in dit jubileumjaar maar wat graag zou invullen.
1. 22 augustus 2014: Arnhem-Veenendaal Classic
Zijn eerste profzege boekte Lampaert in 2014, in zijn tweede jaar als prof. In de kleuren van Topsport Vlaanderen schreef hij toen de Veenendaal Classic op zijn naam. Op vijf kilometer van de meet sprong Lampie weg uit een kopgroep van twaalf en reed hij solo naar de winst. Aan de meet hield hij nog tien seconden over op het Nederlandse duo Michael Vingerling en Jos van Emden. Ploegmaat Tom Van Asbroeck, die vooraf als snelle man naar voor werd geschoven binnen de ploeg, werd uiteindelijk vierde. Op de erelijst prijkt Lampaert tussen namen als Dylan Groenewegen, Elia Viviani, Edvald Boasson Hagen en Tom Boonen.
Lampaert: “Die eerste zege zorgde voor een heel euforisch gevoel. Ik had die dag nochtans geen supergevoel en had daarvoor ook niet verwacht dat ik een koers zou winnen. Op dat moment voelde die zege dan ook een beetje als een once in a lifetime experience. Ook omdat ik op dat moment al getekend had bij Quick-Step en ik daar toch terecht zou komen in een ploeg met heel wat grote namen.”
2. 7 maart 2015: 1ste etappe en eindzege in Ronde van West-Vlaanderen
Zijn eerste zege voor Etixx Quick-Step kwam er dan weer een jaar later in de Driedaagse van West-Vlaanderen. In de proloog moest Lampie nog drie renners voor zich dulden, maar in de eerste rit in lijn zette hij met de dubbelslag de puntjes op de i. Ook toen werd eigenlijk de kaart van een andere renner getrokken, maar toen hij in de plaatselijke ronde met een groepje van vijf voorop geraakte, maakte hij de klus ook af. Bij Quick-Step waren ze vanaf dan helemaal overtuigd van de kwaliteiten van de West-Vlaming. In de slotetappe gaf Lampaert zijn leiderstrui niet meer af. Hij haalde het uiteindelijk met 8 seconden voorsprong op de Rus Anton Vorobjov. Als toetje won Lampaert ook het punten- én het jongerenklassement.
Lampaert: “Als ik er nu op terugkijk, is deze zege erg belangrijk geweest voor de rest van mijn carrière en mijn rol bij de ploeg. Het was pas maart en ik won meteen een koers. Dan kan je toch van een goede binnenkomer spreken. Die overwinning was dan ook een signaal naar de ploeg dat ik meer kon dan knechten en dat ik meer was dan een belofte die overkwam van Topsport Vlaanderen.”
3. 9 oktober 2016 (& 23 september 2018): WK ploegentijdrit
Naast individueel succes boekte Lampaert ook al collectief succes bij de Quick-Stepploeg. Zo behoorde Lampaert twee keer tot het zestal absolute hardrijders waarmee Quick-Step de wereldtitel ploegentijdrit in de wacht sleepte. In 2016 won hij aan de zijde van Bob Jungels, Marcel Kittel, Tony Martin, Niki Terpstra en Julien Vermote voor het eerst goud in Qatar, twee jaar later volgde in Oostenrijk samen met Laurens De Plus, Niki Terpstra, Maximilian Schachmann, Kasper Asgreen en Bob Jungels ook nog een tweede wereldtitel. Het was toen overigens voor het laatst dat er een WK ploegentijdrit werd georganiseerd.
Lampaert: “Ik hecht heel veel waarde aan die titels, want zo’n ploegentijdrit winnen, is veel intenser dan een individuele zege pakken. Het maakt ook veel meer emoties los omdat je het echt als ploeg doet. Ik vind het nog steeds jammer dat die discipline afgeschaft is. Al kan ik me daardoor wel nog steeds regerend wereldkampioen noemen. Sowieso zijn het zeges die nog heel lang zullen bijblijven.”
4. 22 maart 2017 (& 28 maart 2018): Dwars door Vlaanderen
In 2017 volgde met Dwars door Vlaanderen dan ook een eerste (semi-)klassieker. In de straten van Waregem rondde hij het ploegenspel perfect af. Op 77 kilometer van de meet schudde Philippe Gilbert met een stevige versnelling op de Berendries een eerste keer aan de boom. Maar ook Lampie speelt – dan nog in functie van Gilbert – met de pedalen. Wanneer Gilbert er op Nokereberg dan ook niet in slaagt om de overblijvende twee medevluchters van zich af te schudden, gaat Lampaert ervandoor. Lampie fietst zich nog zeven kilometer lang het snot voor de ogen, maar triomfeert wel. Een huzarenstukje dat hij een jaar later nog eens herhaalt. In de straten van Waregem legt hij zijn vier medevluchters – met Mike Teunissen, Sep Vanmarcke, Mads Pedersen en Edvald Boasson Hagen toch niet de minste – er eigenhandig op. Opnieuw met een late uitval. “Machtig”, noemde Lampaert de zege.
Lampaert: “Ik kan niet kiezen welke van de twee overwinningen ik nu de mooiste vond. De omstandigheden waren telkens totaal anders. De eerste keer was het zonnig en zat ik samen met Philippe Gilbert in de kopgroep, terwijl het de tweede keer echt hondenweer was en ik wegsprong uit de kopgroep. Achteraf gezien was het deelnemersveld bij mijn tweede zege wel net nog iets sterker.”
5. 22 juni 2017 (& 16 juni 2021): BK tijdrijden
Dat Lampaert ook een meer dan begenadigd tijdrijder is, bewees hij ook al meermaals in individuele nummers. Zo kroonde hij zich tot twee keer toe tot Belgisch kampioen tijdrijden. Zijn eerste titel pakte hij in 2017, toen hij na twee keer zilver Victor Campenaerts en Ben Hermans afhield in het Waalse Chimay. Straffer was misschien wel zijn titel in 2021 toen hij in zijn eigen Ingelmunster verrassend ene Remco Evenepoel achter zich liet.
Lampaert: “Doordat ik die tweede titel in eigen gemeente kon pakken, staat die tijdrittitel nog net een trapje hoger dan de eerste. Ook omdat het de meest onverwachte was. Ik had toen niet gedacht dat ik Remco zou kunnen verslaan.”
6. 20 augustus 2017: 2e etappe Vuelta
Zijn eerste ritzege in een grote ronde was voor Lampaert meteen eentje met alles erop en eraan. In het slot van de tweede etappe, de eerste in lijn, van de Vuelta beulde Lampie zich af in dienst van Matteo Trentin, maar toen de Italiaan bij het ingaan van de laatste kilometer plots een gaatje liet, was de West-Vlaamse vogel van het ene moment op het andere gaan vliegen. Het peloton deed nog een verwoede poging om Lampaert terug te pakken, maar tevergeefs. Het werd uiteindelijk zelfs een prachtige dubbelslag, want ook de rode leiderstrui kreeg hij er als bonus bij.
Lampaert: “Ik wilde eigenlijk de lead-out doen voor Trentin, maar versnelde iets te hard waardoor ik plots een gaatje kreeg. De ploeg heeft dan nog even afstoppingswerk gedaan en ik was vertrokken. Het was eigenlijk een samenloop van omstandigheden. Dat ik uiteindelijk ook de leiderstrui kon pakken, gaf die zege ook een extra pigment.”
7. 24 juni 2018: BK op de weg
Twee keer kroonde Yves Lampaert zich tot Belgisch kampioen tijdrijden, maar ook op de weg hengelde Lampaert een Belgische titel binnen. Vijf jaar geleden stond hij in Binche namelijk op het hoogste schavotje nadat hij in de finale wegsprong uit een groepje van drie. Dat groepje ontstond zo’n tien kilometer voor de meet toen ploegmaat Gilbert op kousenvoeten wegreed uit een elitegroepje. Enkel Lampie en Jasper Stuyven geraakten mee voorop. Een eerste aanval van Lampaert op 3,5 kilometer was meteen de goede. Hij soleerde naar de Belgische titel. Enkele tellen later werd Gilbert, de sterkste man in koers, uiteindelijk tweede.
Lampaert: “Ik schat deze titel hoger in dan mijn tijdrittitels. Nu mocht ik die trui een heel jaar dragen, ermee trainen… Mijn supporters waren daar toen ook voor het eerst met een Forza Lampaert-fandorp en ik herinner me nog dat ze echt uit de bol gingen toen ik hen passeerde.”
8. 21 oktober 2020: Driedaagse Brugge-De Panne
Qua naam en faam zeker niet de grootste zege, maar misschien wel een van de spectaculairste. In een extreem winderige editie van de eendagskoers was Lampaert de sterkste na een fantastisch schouwspel. De wind speelde een hele dag met het peloton, wat zorgde voor waaiers, chaos en spektakel. In apocalyptische omstandigheden maakten vier Quick-Steprenners in de finale dienst uit van de achtkoppige kopgroep. Op 7 kilometer van de meet besloot Lampaert zijn kans te wagen en er alleen vandoor te gaan. Niemand kon volgen. Extra mooi was de tweede plek van boezemvriend Tim Declercq.
Lampaert: “Een van de mooiste herinneringen uit mijn koerscarrière. Als je een wedstrijd als ploeg zo kan domineren, zorgt dat echt voor kippenvel. Dat was echt een zalige overwinning.”
9. 1 juli 2022: Proloog Tour de France
Zonder twijfel de meest tot de verbeelding sprekende zege in dit rijtje. Vorig seizoen maakte Lampaert een moeilijk voorjaar in één klap goed door tegen alle verwachtingen in de proloog in de Tour de France te winnen. Niemand die vooraf een stuiver gaf om zijn kansen, maar toch deed the farmer’s son from Belgium iets waar niemand vooraf rekening mee gehouden had: hij legde het 13,2 kilometer lange traject sneller af dan kleppers als Van Aert, Pogacar, Ganna en Van der Poel en mocht de gele trui aantrekken.
Lampaert: “Deze zege heeft het meeste indruk gemaakt op de mensen, al heb ik zelf in die korte proloog eigenlijk veel minder afgezien dan tijdens mijn zeges in Brugge-De Panne of Dwars door Vlaanderen. (lacht) Toch is het puur qua indruk die het maakte op de buitenwereld en alles wat erbij kwam kijken het hoogtepunt van mijn carrière.”
10. 9 april 2023: Parijs-Roubaix?
Het is geen geheim dat Lampaert maar wat graag Parijs-Roubaix zou winnen. Het zou alleszins de perfecte aanvulling zijn van dit lijstje van iconische overwinningen. Toch is het volgens hem geen obsessie.
Lampaert: “Mocht ik Parijs-Roubaix kunnen winnen, zou dat natuurlijk de kers op de taart zijn, maar het is zeker geen obsessie. Dat is het geworden door De weg naar Roubaix en alles wat daaruit voortvloeide. Uiteindelijk wil elke klassieke coureur koersen zoals Roubaix en de Ronde maar wat graag winnen. Al geldt dat evengoed voor de andere wedstrijden in het voorjaar, want als je erin slaagt zo’n klassieker te winnen, is je seizoen eigenlijk al zo goed als geslaagd. Of mijn carrière zonder kassei ook geslaagd zal zijn? Zeker en vast. Maar een zege in Roubaix zou wel zeker voor extra glans zorgen.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
