Wielerpeloton vijf West-Vlamingen armer: “Vooral de manier waarop we moesten stoppen, doet pijn”

Tjorven Messiaen
Tjorven Messiaen Reporter

Na zijn winterslaap trekt het wielerpeloton zich in Argentinië en Australië weer op gang. Al start het wielerseizoen voor ons natuurlijk pas écht met de Omloop Het Nieuwsblad op 25 februari. Het peloton verloor deze winter evenwel enkele West-Vlaamse pionnen. Benjamin Declercq, Eliot Lietaer en Stijn Steels hingen hun fiets aan de haak, terwijl Jens Debusschere en Julien Vermote nog hopen op een ultieme oplossing.

Stijn Steels: “Vanaf maandag zit ik terug op de schoolbanken”

Het aflopende contract van Stijn Steels (33) bij Soudal Quick-Step werd niet verlengd en een oplossing kwam niet uit de bus. Ook omdat een zware val de zoektocht naar een nieuwe ploeg niet gemakkelijker maakte. Steels besloot daarom in december uiteindelijk de eer aan zichzelf te houden en te stoppen met koersen. En hoewel hij fysiek ondertussen aan de beterhand is – “Mijn rug is nog wat stram, maar al bij al is het wel oké” – moet Steels nog wat wennen aan zijn leven na de koers.

“Ik voel me toch wel wat verloren”, vertelt de naar Meulebeke uitgeweken Oost-Vlaming. “In november en december viel dat nochtans mee, maar nu er opnieuw gekoerst wordt, steekt het wel. Zeker omdat die voorbereidingskoersen op exotische locaties zijn. Toen ik nog koerste, genoot ik enorm van het rondtrekken in verre, exotische landen. Neem nu de Ronde van San Juan in Argentinië: ik zat de afgelopen jaren telkens in de voorlopige selectie, maar door corona ging de ronde uiteindelijk nooit door. Dat mijn oud-ploegmaten daar nu zitten om eerst twee weken te trainen en daarna ook te koersen, piekt wel, want dat is zo’n ervaring die ik heel graag had meegemaakt. Die periode van voorbereidingskoersen aan de andere kant van de wereld vond ik eigenlijk de leukste periode van het seizoen.”

(lees verder onder de foto)

Steels voelt zich momenteel wel wat verloren. “In november en december viel het nog mee, maar nu er opnieuw gekoerst wordt, steekt het wel.”
Steels voelt zich momenteel wel wat verloren. “In november en december viel het nog mee, maar nu er opnieuw gekoerst wordt, steekt het wel.” © Bas Czerwinski Getty Images

Doodsbenauwd

Zelf zat Steels sinds zijn wielerpensioen niet meer op de fiets. Al probeert hij wel fit te blijven. “Goesting om te fietsen heb ik niet, maar ik probeer wel drie à vier keer per week te gaan lopen. Ik ben immers doodsbenauwd dat ik nu plots super veel ga verdikken. (lacht) Ik heb 25 jaar getraind om scherp te blijven, dus het zou jammer zijn om dat nu allemaal zo snel te gaan vergooien.”

Ondertussen bouwt Steels ook verder aan zijn professionele leven na de koers. Zo is hij vanaf volgende week weer op de schoolbanken te vinden. Steels gaat namelijk sportmanagement studeren aan de VUB. “Dat sluit aan op mijn bachelor revalidatiewetenschappen”, duidt hij. “Vier keer in de week moet ik daarvoor naar Brussel. Het wordt anders dan toen ik nog renner was, maar ik zal me sowieso wel amuseren. Op kot gaan? (lacht) Dat gaan we toch maar niet doen.” Dat hij nu gaat studeren, wil evenwel niet zeggen dat Steels de koers de komende maanden de rug toekeert. “Integendeel. Ik ben nog steeds een grote koersfanaat en zal alles op de voet volgen. Daarnaast zou het mooi zijn mocht ik ook nog ergens een freelancejob in de koers vinden.”

Benjamin Declercq: “De koers is hard en niet altijd even eerlijk”

Naast Steels zette ook Benjamin Declercq (28) in het tussenseizoen een punt achter zijn wielercarrière. Na een frustrerend seizoen waarin hij nagenoeg altijd in dienst moest rijden, kreeg de Izegemnaar bij het Franse Arkéa-Samsic geen contractverlenging en ook een nieuwe werkgever diende zich niet aan. Nog steeds tot grote ontgoocheling van Declercq. “Ik heb mijn afscheid ondertussen wel een plaats kunnen geven, maar ik blijf het onrechtvaardig vinden. Ik had zeker nog de kwaliteiten om van waarde te kunnen zijn, maar de koers is hard en niet altijd even eerlijk.”

“Van het profwielrennen naar een bureaujob met vaste uren, het contrast kan haast niet groter zijn.”

Declercq wil de deur naar de koers nog niet helemaal sluiten, al weet hij evenzeer dat de kans miniem is dat er nog een ultieme reddingsboei zal komen. “Mocht ik nu plots nog een aanbieding krijgen om alsnog ergens aan de slag te gaan, zou ik het wel overwegen, want ik koers nog steeds enorm graag. Maar nu ik zelf niet meer actief op zoek ga naar een ploeg, lijkt de kans dat er nog een aanbieding zal volgen me heel klein.”

Accountant bij Deloitte

Declercq zag zich dan ook genoodzaakt om zijn leven een totaal andere wending te geven, maar dat is hem evenwel goed gelukt. “Sinds maandag ben ik aan de slag als accountant bij Deloitte. Het is nog te vroeg om te zeggen of het echt helemaal mijn ding is, maar voorlopig gaat het niet slecht. Momenteel krijg ik nog volop opleidingen, maar hopelijk valt ook het echte werk mee.” Toch moet hij naar eigen zeggen ook wel nog wat wennen aan het niet-rennersbestaan. “Van het profwielrennen naar een bureaujob met vaste uren, het contrast kan haast niet groter zijn. Vroeger was ik 280 dagen per jaar weg van huis, terwijl ik nu plots altijd thuis ben. Dat vergt uiteraard wat aanpassing, maar ik denk wel dat die omslag tot dusver vrij goed verlopen is. Het hielp ook dat ik er de afgelopen periode nog af en toe eens tussenuit kon gaan. Nu ik ben beginnen werken, zal dat echter wat moeilijker zijn.”

(lees verder onder de foto)

Ook Declercq zette in het tussenseizoen een punt achter zijn wielercarrière. “Ik blijf het onrechtvaardig vinden.”
Ook Declercq zette in het tussenseizoen een punt achter zijn wielercarrière. “Ik blijf het onrechtvaardig vinden.” © Sirotti / Icon Sport Sirotti / Icon Sport

Ondanks zijn wielerpensioen blijft Declercq wel fietsen. “Ik heb tot midden december nog intensief getraind en ben ook nadien nog enkele keren gaan fietsen en mountainbiken. Ik doe het nog steeds graag en ik wil ook gewoon graag actief blijven. Al zal het wel moeilijker worden om tijd te vinden nu ik voltijds ga werken. Of het niet steekt dat mijn oud-collega’s nu op stage zijn of al de eerste koersen aan het rijden zijn? Het doet wel wat pijn, maar ik probeer er zo weinig mogelijk bij stil te staan. Zo kijk ik bijvoorbeeld niet meer op Strava. Het helpt ook dat ik nu al aan het werk ben. Dan kan ik mij daarop focussen.”

Eliot Lietaer: “Wat ik nu ga doen? Dat is inderdaad de hamvraag”

Begin deze week kondigde nog een derde West-Vlaming het einde van zijn carrière aan. Zo besloot Eliot Lietaer (32) na elf jaar in het profpeloton de fiets aan de wilgen te hangen. Een pijnlijk verhaal, want hoewel de Kortrijkzaan nog een contract had voor volgend seizoen, werd hij het slachtoffer van het fiasco rond het Franse B&B Hotels. Die ploeg hield in december op te bestaan nadat het (overambitieuze) financiële plaatje niet rond raakte. “Ik wist toen al dat het heel moeilijk zou worden om nog ergens onderdak te vinden. We zijn nog wel in actie geschoten, maar het was al te laat”, aldus Lietaer, die Jérôme Pineau, de bezieler van het B&B-project, dan ook het een en ander kwalijk neemt. “Er zijn grote fouten gemaakt. Hij is in mijn ogen te weinig kritisch geweest en is blind in het verhaal gesprongen. Met alle gevolgen van dien. Zijn grootste fout was evenwel zijn gebrekkige communicatie. Hij heeft iedereen tot december in het ongewisse gelaten en creëerde zo een bloedbad.”

(lees verder onder de foto)

Lietaer hangt na elf jaar in het profpeloton de fiets aan de wilgen. “Ik wist dat het heel moeilijk zou worden om nog ergens onderdak te vinden.”
Lietaer hangt na elf jaar in het profpeloton de fiets aan de wilgen. “Ik wist dat het heel moeilijk zou worden om nog ergens onderdak te vinden.” © Sirotti / Icon Sport Sirotti / Icon Sport

Niet op voorbereid

Toch kan Lietaer het einde van zijn carrière ook wel relativeren. “Het ambetante aan het verhaal is vooral de manier waarop het nu eindigt, want in mijn hoofd wilde ik nog zeker drie jaar verder doen. Maar voor de rest heb ik er uiteindelijk wel vrede mee. Ik ben vooral heel dankbaar voor de afgelopen elf jaar, want ik heb een mooie carrière gehad en ben erg trots op wat ik bereikt heb. Ik heb fantastische ervaringen opgedaan, heb veel gereisd, heb interessante mensen ontmoet en kon al die jaren doen wat ik graag doe.”

“Ik zal mezelf de komende weken en maanden moeten heruitvinden”

Hoe zijn leven er nu gaat uitzien, is evenwel nog een raadsel. “Dat is inderdaad de hamvraag. (lacht) Ik heb er nog geen antwoord op. Tot in december stond alles nog in het teken van de koers, want ik wilde het beste seizoen uit mijn leven rijden. Nu valt dat plots allemaal weg. Het is dus nog even zoeken en nadenken, want hier was ik niet op voorbereid. Ik zal mezelf de komende weken en maanden moeten heruitvinden, maar ik ben er wel van overtuigd dat ik ook in mijn nieuwe leven mijn weg zal vinden. Ik ben nog maar 32, hé. Mijn leven moet nog beginnen! Ik zal me echter niet meteen blind in iets storten. Nee, nu ga ik eerst en vooral veel praten met de mensen in mijn omgeving.”

Julien Vermote: “Ik blijf hopen op een kans”

Julien Vermote (33) is ondertussen nog steeds een vrije renner nadat zijn contract bij Alpecin-Fenix niet verlengd werd. De Kortrijkzaan geeft de moed evenwel niet op. “Ik hoop nog steeds een ploeg te vinden”, klinkt het vastberaden. “Ik ben nog altijd aan het trainen en ga ook op stage. Eerder zat ik al in Como en nu ben ik in Calpe. Ik besef zelf ook wel dat het niet eenvoudig wordt om nog een ploeg te vinden, maar ik wil echt graag blijven koersen, want ik weet dat ik nog enkele goede jaren in mij heb.” Een deadline om een ploeg te vinden, heeft Vermote niet. “Als je jezelf een deadline oplegt, is het na die deadline onherroepelijk voorbij, hé. Natuurlijk zou ik liever vroeg dan laat een ploeg vinden, maar momenteel heb ik nog steeds hoop.”

(lees verder onder de foto)

Vermote blijft trainen en blijft hopen op een ultieme kans.
Vermote blijft trainen en blijft hopen op een ultieme kans. © DAVID STOCKMAN BELGA

Mentaal is het evenwel niet de gemakkelijkste periode voor Vermote. “Ik probeer er niet te veel bij stil te staan, maar het is inderdaad bij momenten wel confronterend. Ik probeer me daarom op mijn trainingen te focussen. Het is een moeilijke periode, maar ik moet erdoor. Ik blijf hard werken en hoop op nog een kans.”

Jens Debusschere: “Ik moet realistisch zijn”

Ook Jens Debusschere (33), in 2014 nog Belgisch kampioen, heeft nog geen onderdak gevonden voor komend seizoen. Net als Lietaer werd hij het slachtoffer van het gefaalde project van Jérôme Pineau, want ook hij had bij de Franse formatie eigenlijk nog een contract voor volgend seizoen. Net als bij de anderen, diende zich sindsdien nog geen nieuwe ploeg aan.

Voorlopig communiceerde Debusschere evenwel nog niet over een al dan niet afscheid van het profpeloton, wat erop wijst dat hij net als Vermote nog steeds hoop koestert. In december, vlak na het opdoeken van B&B Hotels, besefte de Waregemnaar echter al dat het een moeilijk verhaal zou worden. “Als je in december plots nog op zoek moet naar een ploeg, moet je realistisch zijn”, klonk het toen. Debusschere reed in het verleden ook nog voor de Lotto-ploeg en Katusha. Hij won onder meer Dwars door Vlaanderen en een etappe in de Tirreno-Adriatico. Debusschere zelf was deze week niet bereikbaar voor een reactie of een update over zijn situatie.

Debusschere communiceerde nog niet over het feit of hij al dan niet doorgaat met koersen.
Debusschere communiceerde nog niet over het feit of hij al dan niet doorgaat met koersen. © DAVID STOCKMAN BELGA