West-Vlaams erfgoed verdwijnt

Dan toch. De geruchten gonsden al langer rond nadat Wielerflits de bom dropte, maar nu worden ze ook met de dag concreter. Het ziet er steeds meer naar uit dat de fusie tussen Soudal-Quick-Step en Jumbo-Visma er effectief zal komen.

En dat doet ons, als West-Vlamingen, pijn. Soudal-Quick-Step wordt immers al jarenlang gezien als ‘onze’ ploeg. Niet alleen omdat de service course in Wevelgem ligt of omdat naamsponsor Quick-Step een West-Vlaams bedrijf is of omdat Patrick Lefevere één van ons is, maar vooral ook omdat de successen van de ploeg door de jaren heen meer dan eens bewerkstelligd zijn door West-Vlamingen. Om er met de zege van Johan Museeuw in Parijs-Roubaix, de twee opeenvolgende zeges van Stijn Devolder in de Ronde van Vlaanderen en de kanonstijdrit van Yves Lampaert in de Tour de France maar enkele te noemen.

Het lijdt dan ook geen twijfel: Soudal-Quick-Step hoort (of binnenkort hoorde) zonder twijfel naast Club Brugge, Knack Roeselare en Filou Oostende in het rijtje van West-Vlaamse topteams.

“Quick-Step hoort naast Club Brugge, Knack Roeselare en Filou Oostende in het rijtje van West-Vlaamse topteams”

Puur qua sentiment wringt deze fusie dan ook. Want mocht Soudal-Quick-Step ophouden te bestaan – in deze vorm althans – verliezen we (een deeltje) West-Vlaams erfgoed.

En dan hebben we het nog niet eens over de sportieve én extra-sportieve gevolgen van de fusie gehad. Want wat met alle West-Vlaamse medewerkers, waarvan we er enkele weken geleden nog een groot deel trots opvoerden? Zal er voor elk van hen een plekje zijn in de nieuwe constellatie? En wat met de renners? Over Yves Lampaert wordt geschreven dat hij ‘dankzij’ Wout van Aert bij de nieuwe superploeg aan de slag zou kunnen. Maar wat met de anderen? Wat met Jordi Warlop bijvoorbeeld? Die na een jaar zwoegen bij het Devo team volgend seizoen weer volwaardig prof zou zijn bij Soudal-Quick-Step. Of met Bert Van Lerberghe en Mauri Vansevenant? Ook voor hen moeten het allesbehalve fijne tijden zijn.

Hopelijk kan Patrick Lefevere, die uiteraard voor altijd verbonden zal blijven aan al het goede dat de Wolfpack ooit wist te realiseren, nog een laatste huzarenstukje realiseren en er op zijn minst voor zorgen dat er voor ieder van die mensen een gedragen oplossing komt. Met een ‘restantenteam’ zoals her en der al gesuggereerd wordt. De wielermecenas profileert zich maar wat graag als iemand die nagenoeg alles over heeft voor ‘zijn mensen’. Hopelijk zet hij dat nu nog een laatste keer om in de praktijk.