In juli 2006 kroonde Thijs Loncke uit Poperinge zich in Erpe-Mere tot Belgisch kampioen op de weg bij de tweedejaarsnieuwelingen. Anno 2025 is Loncke ploegdokter bij Team Flanders-Baloise. “Het is mijn job om de renners te helpen.”
Thijs Loncke is van het geboortejaar 1990 en koerste in een lichting met onder meer Tosh Van Der Sande, Guillaume Van Keirsbulck, Tim Wellens, Sean De Bie en Jonathan Breyne. In juli 2006 kroonde hij zich in het Oost-Vlaamse Erpe-Mere tot Belgisch kampioen op de weg bij de tweedejaarsnieuwelingen, zijn eerste en meteen ook enige overwinning dat seizoen. Jorg Roosen en Steven Galens mochten hem op het podium vergezellen. Vinden we ook terug in de uitslag van dat BK: (ex-)profs als Roy Jans (11de), Antoine Demoitie (21ste), Thomas Sprengers (25ste), Arthur Vanoverberghe (46ste), Stig Broeckx (59ste), Steve Bekaert (82ste), Louis Verhelst (97ste), Tosh Van der Sande (106de), Sander Helven (109de) en Eliot Lietaer (116de).
“Het is al heel lang geleden, maar dat was een heel leuke periode”, vertelt Loncke vanuit de Ruta del Sol in Zuid-Spanje, waar hij vorige week aan het werk was. “Het was fijn koersen en soms, zoals nu met dit artikel, word ik er bijna 20 jaar na datum nog eens aan herinnerd. Of ik een toekomst in de wielersport had? Ik denk dat elke jeugdrenner ambitie heeft om ooit de Tour te rijden. Ik had een goeie sprint in de benen, maar mijn motor was niet groot genoeg om door te breken. (glimlacht) Ik heb me dan maar op andere dingen georiënteerd.”
Team Flanders-Baloise
Op zijn 18de trok Loncke naar Gent om geneeskunde te studeren. Anno 2025 is hij opnieuw in de wielerwereld terug te vinden, als ploegdokter van Team Flanders-Baloise, de ploeg van Izegemnaar Christophe Sercu. “Koers blijft een passie. Ik rijd nog altijd graag met de fiets. Tijdens mijn studie geneeskunde kwam ik terecht bij een arts (Dag Van Elslande, red.) die ook in de koers actief was. Zo ben ik erin gerold. Dit is helemaal mijn ding.”
“Voor renners is ‘t belangrijk dat ik als arts weet wat er scheelt en snel kan handelen”
We vragen Loncke hoe een doorsnee dag in de Ruta del Sol er voor hem uitziet. “Tijdens de koers is mijn rol beperkt. ’s Avonds doe ik sowieso mijn ronde bij alle renners van de ploeg. Hebben ze last van iets? Zijn er problemen met voeding? Dat gaat vaak om kleine dingen. Voor en na de koers moet ik zeker paraat zijn. Neem nu de derde rit van de Ruta. Een renner van onze ploeg (Vincent Van Hemelen, red.) is toen ten val gekomen. Ik ben met hem naar het ziekenhuis gereden. Daar is een sleutelbeenfractuur vastgesteld. Diezelfde avond heb ik geregeld dat hij de dag erna in België kon worden geopereerd. Voor die renner is het belangrijk dat je als arts weet wat er scheelt. Drie dagen langer zonder fiets is een conditioneel drama. Daar moet je dus in meegaan en het uiterste doen om snelle zorg toe te dienen.”
“Bij onze ploeg rijden allemaal jonge profrenners die het op een hoger niveau willen waarmaken. Het is mijn job om die gasten in het begin van hun carrière vooruit te helpen. Ze zijn jong en luisteren nog. Dat is fijn. (grijnst) Bij onze ploeg kunnen ze nog leren. Leren uit fouten maken. Met al die opleidingsteams is het voor ons wat moeilijker geworden, maar we blijven een nuttige ploeg. Niet voor de Evenepoels van deze wereld, maar wel voor heel wat jonge renners uit de brede laag daaronder die hun profcarrière op een gestage manier willen opbouwen. Vorige zomer bekeek ik de startlijst van de Tour. Bijna de helft van de Belgen had nog bij ons gereden: Campenaerts, Lampaert, Declercq, Naesen… Recenter hadden we Milan Fretin, Arne Marit, Vito Braet, Jenno Berckmoes en Rune Herregodts, die via ons vertrokken zijn voor een mooie carrière.”
Sterke vrouw
Zijn werk bij Team Flanders-Baloise is niet Lonckes belangrijkste bezigheid. “Mijn hoofdjob is mijn werk bij Defensie als militair arts. Vanuit Defensie moeten we verplicht een aantal dagen in de privésector weken om onze competenties te behouden. Ik doe dat deels in een praktijk in Waregem en deels in de koers bij Team Flanders-Baloise. Als militair arts vertoef ik vaak in het buitenland. Vorig jaar zat drie maanden aan boord van ons Belgisch fregat om containerschepen op de Rode Zee te beveiligen. Daar moest ik klaar zijn om traumaslachtoffers op te vangen. Beide jobs zijn een goede aanvulling op elkaar”, besluit de papa van twee dochtertjes. “Gelukkig heb ik thuis een sterke vrouw waardoor we er al jaren in slagen om telkens de toch wel moeilijke puzzel te leggen.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier