De 34-jarige Pieter Vanspeybrouck staat aan de vooravond van enkele drukke weken. De Ruiseledenaar heeft er net Tirreno-Adriatico opzitten en maakt zich op voor zijn eerste Milaan-San Remo. Lang uitblazen zal er nadien niet inzitten, want de wegkapitein van Intermarché-Wanty-Gobert werkt het volledige Vlaamse programma af.
Op tv was het echt genieten van Tirreno-Adriatico, was dat in koers ook zo?
“Dat was toch iets meer afzien (lacht) . Het niveau lag de voorbije dagen enorm hoog en er werd ontzettend hard gekoerst, ook in de lastige etappes. Voor de supporters was het waarschijnlijk leuk om Mathieu van der Poel zondag bezig te zien, maar voor mij was dat een hele dag op de tanden bijten. Ik had toen net een slechte dag. En dat in combinatie met de helse weersomstandigheden, ik wist meteen hoe laat het was.”
Veel tijd om uit te rusten krijg je niet, want morgen ga je alweer van start in Milaan-San Remo.
“Het wordt mijn eerste deelname aan La Primavera en ik heb er zin in. Ik zal vooral moeten werken in dienst van de ploeg. Loïc Vliegen en Aimé De Gendt zijn de kopmannen en Andrea Pasqualon houden we achter de hand voor moest het tot een sprint komen. Die is rap en geraakt wel een bergje over.”
En daarna keer je terug naar Vlaanderen voor alle voorjaarsklassiekers?
“Dat is toch het voorlopige plan. De Panne, E3, Gent-Wevelgem, Dwars door Vlaanderen, Ronde van Vlaanderen, Scheldeprijs, Parijs-Roubaix én de Amstel Gold Race staan allemaal op mijn programma. Misschien dat er volgende week nog ééntje wegvalt, want vier zware koersen op acht dagen tijd is misschien wat te veel van het goede.”
Dat is inderdaad behoorlijk wat.
“De ploeg heeft me er graag bij als een soort wegkapitein. Ze weten wat ze aan me hebben. Loïc en Aimé zijn telkens de vooruitgeschoven jongens. Ik moet proberen hen zo goed en zo lang mogelijk bij te staan. Persoonlijke ambities heb ik niet meer.”
Dit is je eerste seizoen op WorldTour-niveau. En dat op je 34ste. Je hebt er lang op moeten wachten.
“Goh, het is niet dat ik daar effectief op zat te wachten. De ploeg zette een stapje hogerop en ik ben gewoon mee gegaan (lacht) . Veel verandert er trouwens niet. Ook de voorbije jaren hadden we telkens een mooi programma en mochten we aan alle Vlaamse koersen deelnemen. Daar komen nu enkele wedstrijden bij, zoals die in Canada, maar een heel groot verschil is dat niet.”
Behalve de grote rondes dan. Daar zijn jullie nu wel zeker van startrecht.
“Dat is inderdaad een grote bonus. Ik was er al eens bij in de Tour van 2017 en zou er graag opnieuw bij zijn. Ik sta op de longlist, maar er is nog niets zeker. Er kan ook nog veel gebeuren in tussentijd en je moet sowieso tonen dat je je plekje verdient.”
Het zal er waarschijnlijk wel een tikkeltje anders aan toe gaan komende zomer. Vier jaar geleden was er nog geen sprake van corona.
“Ik moet toegeven dat ik het zo’n beetje gehad heb met al die coronatoestanden. Begrijp me niet verkeerd, we moeten er zeker rekening mee houden, maar altijd dat mondmasker op en af… Wij reizen veel, zitten vaak op hotel en telkens als je iets wil doen of ergens naartoe wil, moet je dat mondmasker opzetten. Ook die coronatests zijn niet echt een pretje. Voor elke koers moeten we twee keer getest worden, zes dagen en drie dagen voordien, en de ene keer steken ze dat staafje al dieper dan de andere (lacht) . Dat kost ook allemaal een pak geld. Ik vraag me af hoelang dat kan blijven duren.”
Maar beter zo, dan helemaal geen koers.
“Dat is zeker, maar ik kijk toch uit naar de dag dat alles weer normaal wordt.” (BVS)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
