De Sloveen Matej Mohoric (Bahrain-Victorious) heeft zaterdag Milaan-Sanremo gewonnen, het eerste wielermonument van het voorjaar. Na een wedstrijd over 293 kilometer maakte hij als outsider het verschil in de afdaling van de slotklim, de Poggio, en kwam hij nadien als eerste over de streep voor de Fransman Anthony Turgis (TotalEnergies) en de debuterende Nederlander Mathieu van der Poel (Alpecin-Fenix).
De ‘Primavera’ luidt dan wel de lente in, dit jaar werd Milaan-Sanremo geplaagd door een enorme lijst afzeggers door de ziektegolf die het peloton de voorbije weken heeft overspoeld. Onder meer de winnaar van vorig jaar, Jasper Stuyven, stond niet aan het vertrek, net als Julian Alaphilippe, Caleb Ewan, Sonny Colbrelli, Oliver Naesen, Yves Lampaert, Davide Ballerini en Sam Bennett. In extremis was er nog een niet-starter: de Australiër Robert Stannard kon bij Alpecin-Fenix invaller Mathieu van der Poel niet bijstaan.
Met zijn 293 kilometer is Milaan-Sanremo dan wel de langste van alle monumenten, toch viel er ook dit jaar in het overgrote gedeelte van de wedstrijd geen vuurwerk te beleven. De lange ontspanning van acht weinig bekende renners werd al in de openingskilometer gevormd. Filippo Conca van Lotto Soudal had daar het gezelschap van Yevgeniy Gidich, Artyom Zakharov, Filippo Tagliani, Ricardo Alejandro Zurita, Samuele Rivi, Diego Pablo Sevilla en Alessandro Tonelli. In de achtervolging zorgde Jos van Emden er in dienst van Wout van Aert in zijn eentje voor dat ruim honderdvijftig kilometer lang de voorsprong van de acht niet veel hoger ging dan zeven minuten.
De nervositeit in het peloton ging pas zestig kilometer voor de finish omhoog, in de aanloop naar de drie Capi, de eerste drie hellingen langs de kustlijn. De laatste daarvan zorgde voor opmerkelijke beelden: wereldkampioen veldrijden Tom Pidcock moest uit de wielen in het peloton, Filippo Conca deed hetzelfde in de kopgroep, keerde weliswaar terug, maar moest zich daarna door krampen neerplanten op het asfalt. Even verderop werd Peter Sagan uitgeteld door pech: hij moest in de laatste aanloop naar de Cipressa van fiets wisselen.
Op die Cipressa, de zwaarste beklimming van de finale, zorgden de ploegmakkers van topfavorieten Tadej Pogacar en Van Aert zoals algemeen verwacht voor een stevige stroomstoot. Het peloton werd gedecimeerd, sprinters als Fabio Jakobsen en Elia Viviani mochten hun ambities opbergen. Terugkeren na de afdaling van de Cipressa zat er voor hen niet meer in, want het tempo stokte niet: de luxeknechten van UAE Team Emirates riepen bij de voet van de sleutelbeklimming, de Poggio, de sterkste vluchters Rivi en Tonelli terug.
Ook op de Poggio zelf werd het voorspelde scenario nog steeds gevolgd: Tadej Pogacar probeerde erg vroeg in de beklimming tot viermaal toe van de andere favorieten weg te schieten, maar Van Aert en een verbazend sterke Van der Poel reageerden telkens gezwind, waarna het tempo er telkens weer uit ging. Uiteindelijk was het de verrassende Deen Soren Kragh Andersen die net voor de top voor de snedigste aanvalspoging zorgde en enkel Pogacar, Van Aert en Van der Poel meekreeg.
Maar het was niet de beklimming maar wel de afdaling van de Poggio die beslissend bleek: Sloveens kampioen Matej Mohoric, berucht vanwege zijn sterke daalcapaciteiten, ging vol risico op en over de vier leiders, bracht zichzelf tot tweemaal toe ei zo na in de problemen, maar draaide de afdaling uit met een klein kloofje dat in de twee vlakke slotkilometers net bleek te volstaan. De 27-jarige Mohoric, eerder in zijn carrière goed voor ritwinst in Tour, Giro én Vuelta, reed solo naar zijn eerste overwinning in een monument.
Anthony Turgis snelde in de laatste hectometers van de achtervolgers weg en kwam twee seconden na Mohoric als tweede over de streep. Van der Poel won de sprint voor de derde plaats, voor Michael Matthews, Pogacar en Mads Pedersen. Van Aert, de enige Belg in de selecte eerste groep, finishte ontgoocheld op de achtste plaats.
(Belga)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier