Het is tot dusver nog niet helemaal het seizoen geweest van Michael Vanthourenhout (30). De naar Wetteren uitgeweken Wingenaar lijkt dit seizoen vooralsnog geen lijn te krijgen in zijn prestaties en moet ook voor dit weekend verstek geven voor de crossen in Merksplas en Troyes door maagproblemen. Dat weerhield er hem evenwel niet van om twee weken geleden voor de tweede keer op rij Europees kampioen te worden. “En ook het BK in Meulebeke moet me liggen”, klinkt het.
De afgelopen dagen vertoefde Michael Vanthourenhout in Spanje, waar hij een trainingsstage afwerkte. Hij hoopte er onder de Spaanse zon terug helemaal bovenop te komen na een weekend vol miserie – zaterdag moest hij in Niel opgeven met kniepijn na een val en zondag kwam hij zelfs niet aan de start in Dendermonde door maagproblemen, maar die hoop bleek uiteindelijk ijdel. Zijn ploeg Pauwels Sauzen-Bingoal liet donderdagavond immers weten dat Vanthourenhout nog onvoldoende hersteld is van zijn maagproblemen om komend weekend te crossen. Hij kan zijn tweede opeenvolgende Europese titel zo voorlopig niet verzilveren.
Kan je zo’n moeilijke periode gemakkelijker plaatsen als je twee weken eerder een Europese titel gepakt hebt?
“Niet per se, want ik ben iemand die echt niet graag opgeeft of crossen overslaat. Ik voelde in Niel ook dat ik redelijk goede benen had, alleen was het door die valpartij snel gedaan. Zondag was ik blij dat de kniepijn beter was, maar dan begon de maag op te spelen, waardoor ik niet eens kon starten. Heel zuur, zeker omdat Dendermonde ook de thuiscross van de ploeg is. Ik hoopte de afgelopen weken eerst en vooral terug gezond te worden, maar dat is dus nog niet gelukt. ”
Gelukkig was je op het EK wel nog in goeden doen. Vind je die trui zo mooi dat je hem niet kwijt wilde?
(lacht) “Ik had thuis eigenlijk al mijn kledij van Europees kampioen al wat weggestoken omdat ik nadien dan met mijn Belgische driekleur kon rondrijden. Alleen zal die nu toch nog even in de kast moeten blijven hangen.”
Vind je dat ergens niet jammer? Voor hetzelfde geld zal je nooit in je Belgische driekleur kunnen crossen.
“Het zou jammer zijn mocht ik nooit met die trui kunnen rijden. Ik kan er natuurlijk wel mee trainen, maar dat is toch niet helemaal hetzelfde. Ik heb daar ook wel aan gedacht tijdens de laatste ronde van het EK, maar zo’n Europese titel kon ik toch ook niet laten liggen, hé. En daarbij: mijn carrière is nog niet voorbij!”
Hoe belangrijk was die Europese titel mentaal voor jou?
“Heel belangrijk, want het was de enige keer dit seizoen – samen met Overijse misschien nog – waar ik echt een goed gevoel had. Voor de rest valt het allemaal een beetje tegen. Dan is zo’n titel wel iets waaraan je je kan optrekken. Ik heb dat goede gevoel nog steeds niet te pakken, al is die trui nu wel iets waarop ik kan terugvallen. Al wil ik nog steeds proberen om zo snel mogelijk beter te worden.”
“Het valt dit seizoen redelijk tegen, dan is zo’n titel wel iets waaraan je je kan optrekken”
Heb je een verklaring waarom het dit seizoen met pieken en dalen is?
“Eigenlijk niet, want ik heb een zomer afgewerkt zoals anders. Ik tast dus ook zelf in het duister. Anderzijds heb ik dit seizoen wel al redelijk wat mankementjes gehad. Ik heb maagproblemen gehad, ik ben ziek geworden in Amerika… Dat zijn allemaal dingen die als topsporter niet ideaal zijn. Dus hopelijk kan ik snel herstellen en kan ik tegen eind november of toch zeker tegen de kerstperiode opnieuw de oude worden.”
Er zijn alleszins nog crossen genoeg om iets recht te zetten. Hoe kijk jij naar de eivolle kalender?
“Het is toch veel. Zeker in de kerstperiode kan je bij wijze van spreken elke dag een cross rijden. Dat is naar mijn gevoel niet ideaal. Veel renners zullen dan ook keuzes moeten maken. Zeker bij die jonge gasten is het logisch dat ze geen 40 à 45 crossen op een jaar kunnen rijden.”
Ga jij keuzes maken?
“Dat kan, want zeker de wereldbeker is jammer genoeg toch al zo goed als om zeep. (Vanthourenhout staat na drie manches pas twintigste, red.) en ook in de Superprestige hebben de eerste twee al een mooie kloof. Maar anderzijds is het seizoen ook nog jong. In de X2O-Trofee hebben we enkel nog maar de Koppenberg gehad, dus daar ligt het klassement wel nog volledig open. Daarnaast wil ik ook de wereldbeker niet volledig laten schieten, want de eerste twee startrijen op het WK zijn meestal voorbehouden voor de top-16 van de wereldbeker, dus ik moet zorgen dat ik ook niet té ver wegzak. Het kan dat ik de komende weken en maanden keuzes maak en bijvoorbeeld in de kerstperiode hier of daar een cross oversla zodat ik dan in januari en februari nog frisser ben, maar voorlopig probeer ik gewoon nog alles te rijden wat op de planning staat.”
Je ploegmaat Eli Iserbyt gaf aan voor de drie klassementen te gaan. Is dat überhaupt nog mogelijk met de huidige kalender?
“Dat zullen we moeten zien, maar ik hoop voor hem dat het lukt. Ik zou heel blij zijn voor hem mocht hij de Belgische titel kunnen pakken. Daarom hoop ik ook dat hij doorheen het seizoen de juiste keuzes maakt opdat hij in januari en februari nog steeds heel goed is.”
Mooie woorden. Het valt wel op dat jullie het heel goed met elkaar kunnen vinden.
“Dat is zeker zo. De voorbije jaren lukt dat heel goed. Ik denk dat Eli op dat vlak ook een stukje veranderd is met ouder worden. Vroeger was hij nogal op zichzelf, nu beseffen we allebei dat we elkaar nodig hebben om sterker te staan tegen bijvoorbeeld het blok van Baloise.”
Is er dan nog een soort hiërarchie tussen jullie twee? Vroeger werd Eli net iets meer gezien als de kopman van de ploeg, maar ondertussen kan je jouw voet qua palmares toch ook naast de zijne zetten?
“Eli is nog steeds de veelwinnaar van ons twee. Ik kan geen zes maanden aan een stuk op een superhoog niveau rijden. Dan is het goed dat we bij de ploeg iemand hebben zoals Eli die het seizoen meestal afsluit als zegekoning. We hebben gewoon een ander palmares waarbij Eli meer overwinningen telt, maar ik wel die truien heb. Net daarom denk ik dat we op zich wel op gelijke hoogte staan. Al ben ik sowieso een renner die graag de underdog is. Ik heb het liefst zo weinig mogelijk aandacht en camera’s op mij. Ik probeer gewoon mijn ding te doen en als Eli en ik elkaar in de cross blijven verstaan, dan is dat positief voor ons allebei.”
Zo lijkt het alleszins wel. Het was mooi om te zien hoe hij op het EK zijn koers uiteindelijk op jou afstemde.
“Inderdaad. Ik heb hem meteen na de wedstrijd ook gezegd dat ik het heel mooi vond wat hij daar deed. Niet veel renners zouden dat gedaan hebben. Misschien had hij al gevoeld dat hij niet die superdag had waar hij op gehoopt had, maar om dan toch mentaal sterk genoeg te zijn om telkens in tweede, derde positie te rijden om zo de rest wat te ambeteren, dat is knap. Hij was daar echt de perfecte ploegmaat.”
Zo’n sterke ploegmaat lijkt me ook geen overbodige luxe, want de top lijkt dit seizoen breder te zijn dan andere jaren.
“Dat klopt. Joris Nieuwenhuis rijdt opnieuw beter, Pim Ronhaar heeft een serieuze stap vooruit gezet, er is Thibau Nys. Het is niet per se zo dat het algemeen niveau nu hoger ligt dan vorig jaar, maar er zijn wel veel jongens die een stap vooruit gezet hebben. Dat zie je ook in de uitslagen: niemand rijdt nog minuten voorsprong bij mekaar. Voor de cross is het alleszins goed dat er weer wat andere renners zijn die crossen winnen en dat de top weer wat breder is geworden. Al maakt dat het voor ons natuurlijk wel moeilijker om een cross te winnen.” (lacht)
“Ik ben sowieso een renner die graag de underdog is. Ik heb het liefst zo weinig mogelijk aandacht en camera’s op mij”
Zijn er specifieke crossen die je er voor dit seizoen nog uitgepikt hebt?
“Het BK in Meulebeke moet me echt wel liggen. Twee jaar geleden liep het daar voor mij al van bij de start mis, ik heb daar wat recht te zetten.”
Wat er ook gebeurt: slecht zal je seizoen dankzij die Europese titel toch nooit zijn.
“Nee, dat is waar. Sowieso start ik volgend seizoen weer met een trui, maar ik zou liefst nog wat andere zeges pakken ook.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
