Johny Soenens beleeft al sinds 1966 dé Koers

Sinds 1966 mist Johny geen enkele koers. © JM
Jan Maeseele
Jan Maeseele Medewerker KW

Johny Soenens van Café De Zwaan is als het ware met Koolskamp Koers opgegroeid. Voor hem is de koers een hoogdag. Al betekent een hoogdag geen rustdag. In Café De Zwaan beginnen ze nu al aan de organisatie van die dag te denken.

De Zwaan is immers één van de schaars overgebleven herbergen in het centrum van de gemeente. Al zijn er op de dag van het Kampioenschap van Vlaanderen ook enkele gelegenheidsherbergen. Met Johny doken we in het verleden van dé Koers.

Hoe lang volg je Koolskamp Koers al?

“Ik herinner me mijn eerste koers in 1966. Al van vroeg in de wedstrijd stond ik reikhalzend aan de gespannen draad ter hoogte van het café te kijken. Ik was toen een jongetje van zeven jaar. Bij elke doortocht van de renners was het een gedrum van jewelste. Het was ook een topjaar. Eddy Merckx was hier met zijn hele ploeg. Met mijn piepstemmetje scandeerde ik elke ronde zijn naam. En ja, hoor. Hij moet het gehoord hebben en won hier het Kampioenschap van Vlaanderen.”

Wat was de voornaamste evolutie?

“In die jaren was het de koers van Kermisdonderdag. Daarna werd het een zaterdaggebeuren en nu is de afspraak voor vele wielerliefhebbers op vrijdag. De koers evolueerde van kermiskoers naar een wedstrijd die door de UCI opgewaardeerd werd en tegenwoordig ook op tv wordt uitgezonden. Het VIP-gebeuren is sinds enkele jaren een onmisbaar gegeven, want zonder VIP’s is een koers van dit niveau, en gratis, niet meer mogelijk.”

Hoe zie jij de toekomst?

“Het is in elk geval positief om te zien dat er nieuwe mensen mee instaan voor de organisatie en dus voor de opvolging. Belangrijk is ook dat de sponsors de koers blijven steunen. Hopelijk overleeft men de crisistijd. Respect voor iedereen die zijn steentje bijdraagt.”

Hoe ziet jouw dag eruit?

“In 1978 heb ik me als medewerker geëngageerd. Vooral in de materiële voorbereiding, zoals het plaatsen van de tribune. Op de dag van de koers was mijn plaats achter de toog. Ook dit jaar wordt het vroeg dag met het plaatsen van het terras. En de eerste cafébezoekers komen al vroeg aan. Vaak trouwe klanten. Het wordt dan een hele dag pinten tappen, aanvullen en zorgen voor een goede organisatie. Om middernacht hou ik het voor bekeken en zit mijn shift erop, want the day after is het opruimen geblazen.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier