Generatiewissel

Afscheid van een generatie. Met Jelle Wallays, Jens Keukeleire, Sep Vanmarcke en Jens Debusschere – volgen ook Guillaume Van Keirsbulck en Julien Vermote nog? – verliest West-Vlaanderen in dit tussenseizoen in één klap minstens vier namen die bij wijze van spreken sinds mensenheugenis deel uitmaakten van het profpeloton.

Jammer, dat wel. Verrassend, allerminst. Het is nu eenmaal de bevestiging van een trend die zich al enkele jaren doorzet in het peloton: het moet steeds jonger. De plekjes voor dertigers worden steeds schaarser. Tot spijt van wie het benijdt.

Dan is het niet onlogisch dat ook de West-Vlamingen niet aan de nieuwe wetmatigheid van het wielrennen ontsnappen. Eens de dertig gepasseerd, kan je maar beter de nodige UCI-punten binnenbrengen of elk jaar kan je laatste zijn. Vraag dat maar aan Benjamin Declercq, die vorig jaar om die reden nergens opgevist werd nadat zijn contract bij Arkéa-Samsic afliep. De rol van wegkapitein lijkt immers met de dag overbodiger te worden.

De trend zet zich al even door. In het peloton moet het steeds jonger

Maar of we als West-Vlaamse wielerfans nu in zak en as moeten zitten, omdat we heel wat vertrouwde gezichten niet meer terug zullen zien in het peloton? Niet per se. Want uiteraard zal de sympathieke Keukeleire gemist worden, is het voor altijd zonde dat Vanmarcke niet de grote klassieker kon winnen die we hem allemaal gunden en uiteraard zullen we altijd met het wrange gevoel blijven zitten dat Van Keirsbulck er toch niet alles wat erin zat uitgehaald heeft, maar die gevoelens en gedachten zullen allemaal wel snel vervagen eens de jonge generatie zich volgend seizoen nog meer doorzet. Want er staat wel één en ander klaar. Warre Vangheluwe mag het bij de grote jongens van Soudal-Quick-Step gaan bewijzen, Milan Fretin krijgt z’n kans bij Cofidis, Vito Braet zet de mooie stap naar Intermarché-Circus-Wanty en ook bij Team Flanders-Baloise zit West-Vlaams talent om naar uit te kijken. Om dan van Alec Segaert bij Lotto-Dstny nog te zwijgen.

Afscheid valt altijd moeilijk, het is – om de filosofische toer op te gaan – een wetmatigheid van het leven, maar de toekomst van het West-Vlaamse wielrennen oogt desalniettemin positief, toch?

Warre, Milan, Vito en compagnie, het is aan jullie!