Jurgen Van De Walle maakte het wonderjaar 2011 van Philippe Gilbert mee

Vierentwintig zeges, waaronder de Strade Bianche, Brabantse Pijl, Amstel Gold Race, Waalse Pijl, Luik-Bastenaken-Luik, het BK tijdrijden en op de weg, ritwinst en gele trui in de Tour, San Sebastian en GP Québec: het wonderseizoen 2011 van Philippe Gilbert zal niet snel vergeten worden. Jurgen Van De Walle maakte het mee als knecht. “Phil was dankbaar en extreem correct”, aldus de Ichtegemnaar, die nu vertegenwoordiger van Bioracer is.

Van De Walle trok eind 2010 na vijf jaar Quick-Step naar Omega Pharma-Lotto. “Patrick Lefevere zat op vlak van sponsoring in een mindere periode en is er misschien iets te veel van uitgegaan dat ik zou blijven. Er kwam interesse en een aanbod dat veel hoger lag dan wat voor Patrick op dat moment voor een renner van mijn niveau budgettair mogelijk was. Een nieuwe uitdaging voor mij met Philippe Gilbert als kopman.”

Op 14 januari 2011 zei Gilbert: “Van De Walle heeft een motor die op kilometer 60 aanslaat en na kilometer 190 nog niet kapot is. Zulke jongens zijn zeldzaam.”

Jurgen Van De Walle: (knikt) “Ieder zijn vak. Phil had de feeling om te winnen. Mijn sterkte was een kopgroep onder controle houden.”

Je was de Tim Declercq van jouw tijd, maar dan op een ander parcours.

(knikt) “Ik denk dat ik iets beter bergop reed en Tim iets sterker is in de Vlaamse koersen. Op het einde van mijn carrière heb ik nog met Tim gekoerst en reden we zelfs samen op kop. Je merkte dat hij heel leergierig was en de juiste mentaliteit had. Hij presteert nu ook beter dan wat iedereen verwacht had. Respect, hoor. Dat ze mij nooit El Tractor noemden? (grijnst) Er is maar één El Tractor en dat is Tim.”

Anno 2021 zou men zeggen: jij bent iemand die vijf uur 350 watt kan trappen.

“Bij Lotto heeft men mijn file van Luik-Bastenaken-Luik in 2011 lang bijgehouden. Ik geloof dat ik over 180 kilometer, waarin we gemiddeld 44 kilometer per uur hadden en zonder dat iemand van mij heeft overgenomen, een vermogen had van 365 watt. (glimlacht) Al was ik toen ook wel echt op. Ik heb de beginjaren van de wetenschappelijkere manier van trainen meegemaakt. SRM was toen zowat het enige betrouwbare vermogenssysteem dat er was. Voor mij was dat zelfs een noodzaak. Ik woonde in de vlakte en was dan ook nog eens een diesel. Dan is het grote gevaar dat je te veel binnen dezelfde trainingszones rijdt.”

Werd er in 2011 bij Omega Pharma-Lotto al professioneel gewerkt?

“Er heerste een nieuwe, frisse wind. Vooral met dank aan de Duitsers, zoals André Greipel, Marcel Sieberg en Sebastian Lang. Ook Jurgen Van Den Broeck, die met Marc Lamberts dezelfde trainer als Van Aert had, was op en top prof. Philippe ook, maar op een andere manier. Hij bracht het speelse en het vuur in de ploeg. Het waren allemaal gasten bij wie er niet geklaagd maar getraind moest worden.”

Gilbert won in april 2011 Brabantse Pijl, Amstel Gold Race, Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik. Wat blijft er jou van dat magische vierluik het meest bij?

“Zijn gedrevenheid en sterkte. En het gevoel dat wij hadden. Net voor Luik zette hij nog eens extra druk op ons. In interviews zei hij niet: ik heb er al drie gewonnen . Neen, hij zei: ik wil die drie gerust inruilen om Luik te winnen . Ik denk dat ik toen meer stress had dan Phil zelf. Ik dacht: als wij hem tot het punt brengen waar we hem moeten brengen, wint hij. De vraag was: zijn we sterk genoeg om hem tot daar te brengen? Als je er al drie gewonnen hebt, moet je geen hulp van andere ploegen verwachten. Het was zoals je dit voorjaar ook bij Van Aert en Van der Poel zag: de andere ploegen proberen hen af te maken. Ik reed toen in Luik een schitterende koers, maar in de finale was het vooral Jelle Vanendert die de boel gered heeft.”

Maar het feestje na afloop deed allicht deugd?

(grijnst) “Phil was het type dat ’s avonds een goeie fles betaalde. Hij was vrijgevig. Voor Phil was het simpel: als je gewerkt had, kreeg je een beloning en als je niet gewerkt had, kreeg je geen beloning. Hij was dankbaar en extreem correct. Streng, maar rechtvaardig.”

Is Luik de mooiste herinnering aan 2011?

“Neen, de Waalse Pijl, omdat het zo onverwacht kwam. Phil had beslist om gewoon mee te rijden en de koers te laten lopen. Dus reden wij niet. Toen de kopgroep vijftien minuten voorsprong had, beseften de andere ploegen dat wij het niet gingen oplossen. Plots, net voor de voorlaatste Muur van Hoei, besefte ik dat het toch haalbaar was. Ik heb Phil opgehaald en naar voren gebracht. Zo kreeg hij het gevoel dat hij in koers zat. Op de top hoorde ik hem nerveus door de oortjes roepen dat er niemand van ons mee was en dat dat niet kon zijn. We reden het gat dicht en Phil won.”

Was dat de beste Van De Walle ooit?

“Ik heb ook op andere momenten een hoog niveau gehaald, zoals in de Tour van 2011 toen ik in de aanval reed in een rit over de Peyresourde, Aspin, Tourmalet en Aubisque. Als je dan bekijkt wie er in die kopgroep zat: Armstrong, Cunego, Horner, Moreau… Ik zeg altijd: zoek de fout. (grijnst) Ik was toen boven mijn niveau aan het spelen. In Luik, in 2011, was ik natuurlijk ook heel goed en mentaal voelde ik zoveel stress dat ik mezelf die dag misschien wel overtroffen heb.”

Later in 2011 speelde je ook een belangrijke rol voor Gilbert op het BK en in de openingsrit van de Tour.

“Voor het BK had ik Phil voorspeld waar hij zou wegrijden: op het stukje vals plat na de kasseien van de Gitsberg. En zo is het ook gebeurd. De week erna, net voor de eerste rit van de Tour, maakte ik mijn meest absurde meeting ooit mee. De twee ploegleiders gaven uitleg over de tactiek, maar ik zag Phil nerveus op zijn stoel draaien en plots zeggen: het is simpel, Jurgen controleert tot op twintig kilometer van de meet, daarna rijdt Lang van daar tot daar, dan rijdt die van daar tot daar en als je me aan de voet van de slotklim afzet, win ik . Zo gebeurde het ook. Hij won en pakte de gele trui. Dat was Phil. Als hij zich een doel had gesteld, kon hij door de muur gaan en kon hij ons ook door de muur laten gaan.”

Waar plaats jij hem?

“Phil heeft een indrukwekkend palmares. Net als die jonge mannen nu: het was de manier waarop. Als jonge prof won hij de Omloop na een solo van vijftig kilometer. Later won hij op dezelfde manier de Ronde. Denk ook aan de manier waarop hij wereldkampioen werd. Of zijn exploten op diezelfde Cauberg in de Amstel Gold Race. Phil vergelijk ik een beetje met Mathieu van der Poel. Hij had ook dat spectaculaire in zich.”