Een tak van de wielersport die – geheel onterecht – vaak wat op de achtergrond hangt, is het marathon mountainbiken. Voor West-Vlaanderen is de sport nog interessanter, want Wout Alleman, een jonge mountainbiker uit eigen streek, gooit er hoge ogen. Afgelopen weekend versloeg hij in de Orvieto Wine Marathon zelfs de wereldkampioen Leonardo Paez.
Dat Wout Alleman (25) er de afgelopen jaren een ietwat hobbelig (zowel letterlijk als figuurlijk) parcours op zitten heeft, mag wel gezegd worden. Zo’n twee jaar lang stond hij meer langs de zijlijn dan dat hij op de fiets zat door problemen met een liesslagader. Toen dat probleem vorig jaar eindelijk van de baan was, stak met corona een andere problematiek de kop op. Zijn toenmalige ploeg moest er middenin het seizoen de brui aan geven en de toekomst zag er plots enigszins somber uit. “Het zag er zelfs naar uit dat ik ging moeten stoppen met mountainbiken omdat ik geen ploeg vond”, aldus Wout. “Rond de jaarwisseling kwam er uiteindelijk het verlossende nieuws dat het Italiaanse DMT Racing Team me een contract wilde aanbieden. Waar ik dus vroeger het mountainbiken combineerde met werk, mag ik me nu fulltime profrenner noemen. Nu ik me volledig kan focussen op de fiets, zijn mijn testresultaten wel duidelijk beter en dat werpt natuurlijk zijn vruchten af in wedstrijden.”
“Zou leuk zijn om eens een UCI-wedstrijd te winnen”
Voor de inmiddels 25-jarige sportman is het marathon-mountainbiken wel nog steeds een ontdekkingsreis. “Vroeger reed ik eigenlijk altijd cross-country (kortere mountainbikewedstrijden, red) , al merkte ik wel gaandeweg dat ik meer iemand voor het werk van lange adem was en dat marathons dus meer voor mij waren weggelegd. Ik heb geen moment getwijfeld om de stap naar DMT Racing Team te zetten.”
Beter dan de regenboogtrui
Twee weken geleden reed Alleman zijn eerste wedstrijd in het Italiaanse Albenga en finishte daar op een mooie negende stek. “Ik wist dus wel dat de conditie goed zat. Daarna had ik wel een zware trainingsweek ingelast en dus niet verwacht dat ik in de Orvieto Wine Marathon zo goed mee zou zijn, want het was echt wel een wedstrijd op hoog niveau. Al van bij het begin voelde ik me heel goed, waardoor ik al snel weg raakte met ploegmaat Vinzent Dorn en wereldkampioen Leonardo Paez. We legden elkaar een hoog tempo op en ik voelde wel stilaan m’n limiet naderen, maar dat bleek ook voor de anderen zo. Toen Paez op het laatste nog een aanval plaatste, kon ik die nog net pareren en zelf nog een aanval plaatsen, om met een kleine voorsprong te finishen.”
Bij aanvang van het seizoen was de Otegemnaar nog zeer voorzichtig met zijn ambities. “Het was voornamelijk de bedoeling om te leren, want een overstap naar de profs is natuurlijk niet niets. Nu ik zie dat het zo goed gaat, durf ik al wel stilaan op wat meer hopen. Het zou leuk zijn als er nog eens een podiumplaats of misschien wel overwinning in een UCI-wedstrijd in zou zitten.
Italiaanse berggeit
“Ook die Belgische titel zou er toch wel eens mogen van komen. Ik ben er al meermaals dichtbij geweest met zilveren en bronzen medailles, maar die trui zou toch o zo mooi zijn.”
Nu Wout voor een Italiaans team rijdt, vertoeft hij ook wel veel ginder. “Nu zit ik voor een drietal weken in Italië, tot aan de volgende wedstrijd. Daarna ga ik voor een paar dagen naar huis, maar dan gaat het weer richting Spanje. Veel thuis ben ik dus niet, maar dat wist ik op voorhand. Als je in mountainbike hogerop wil geraken, moet je het sowieso in het buitenland zoeken, want Belgische topploegen zijn er eigenlijk niet. Het is dus een zeer internationale sport, maar desondanks is de sfeer er toch echt wel familiaal, iedereen kent iedereen. Waar er op de weg altijd wel een factor geluk en tactiek meespeelt, wint in het mountainbiken altijd de sterkste en dat stelt me wel gerust.”
(Robin Rosseeuw)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
