Na 15 jaar wedstrijden betwisten in meer dan 35 landen zit het erop voor Bart Seynaeve (42). “Ik wilde stoppen op een hoogtepunt.” En dat deed hij en dan wel nog in de Cape Epic in Zuid-Afrika. Daar zettte hij nog maar eens een unieke prestatie neer.
Bart Seynaeve uit de Batavialaan was altijd wat verslingerd aan de fiets, maar 15 jaar geleden stortte hij zich helemaal op de mountainbikesport. Vooral de lange uithoudingswedstrijden bleken hem op het lijf geschreven. Hij was dan ook een naam in het internationale peloton. “Ik heb veel meegemaakt, veel gezien en veel getsjoold. Maar ik ben vooral dankbaar voor alles wat ik mogen beleven heb. Maar ik ben nu de 40 voorbij en voelde dat het moeilijker werd om me met de toppers te meten. Daarom besloot ik te stoppen op een hoogtepunt, maar daar was dan plots corona.”
Bart wilde koste wat het kost nog een laatste keer deelnemen aan de Cape Epic, zeg maar de Tour de France van de mountainbikesport. Maar alleen al ingeschreven raken is geen sinecure. “Het is letterlijk een loterij omdat er te veel kandidaten zijn. Maar mijn afscheidswedstrijd werd in 2020 afgelast door corona, waardoor ik nog een jaar moest doorgaan”, aldus Bart die bij brouwerij Rodenbach werkt.
Veel opofferingen
In Zuid-Afrika beleefde Bart opnieuw een mijlpaal. “Ik heb die wedstrijd gereden met mijn beste vriend Wouter Delie. Bedoeling was om die uit te rijden, we zijn dan ook ergens midden het pak geëindigd. Maar omdat ik voor de derde keer de Cape Epic volbracht kreeg ik de titel van Amabubesi toegekend.” Amabubesi staat voor trots van de leeuwen in het Zoeloes. “Heel weinig mensen slaagden daar al in. Ik haalde ook al de titel van Legend door topwedstrijden in Nieuw-Zeeland, Zwitersland en dé Cape Epic uit te rijden.
In zijn carrière reed Bart tussen de 450 en 500 wedstrijden. “Ik heb daarvoor heel veel opgeofferd. Maar ik kreeg ook altijd voluit de steun van mijn werkgever. In de winter werkte ik vaak tot donderdagavond en trok ik dan ieder weekend naar Spanje om te trainen. Ook zonder de steun van mijn vrouwt Lien Delie zou het nooit gelukt zijn. Ze heeft vaak thuis alleen gezeten. Om eens een voorbeeld te geven: in het laatste jaar dat ik nog echt koerste, heb ik 36 keer gevlogen.”
Het talent van Bart bleek ook niet onopgemerkt. Hij reed voor drie verschillende teams. Afscheid nemen deed hij bij Atom 6 Cibel Cebon. “Ook zonder hun steun zou het niet gelukt zijn. Zonder de fietsen mee te rekenen kon een seizoen wel tot 22.000 euro kosten. Je hebt niet enkel al je vluchten en overnachtingen, maar ook de inschrijvingen in de wedstrijden. Ik kon nu en dan eens iets recupereren via prijzengeld, maar dat mag je niet op voorhand meerekenen.”
De top zes van Bart
De Cape Epic telde dit jaar de wedstrijd werd verreden van 17 tot 24 oktober 620 kilometer en 15.350 hoogtemeters. Uiteraard staat die wedstrijd in het rijtje van zwaarste wedstrijden die hij ooit betwistte. Voor ons zette Bart eens de zwaarste beproevingen op een rijtje.
1. Brasil Ride
“Die plaats ik op één. Er is al de zware reis naar Brazilië. En je rijdt er ook letterlijk in het regenwoud. Het is erg technisch en ook de luchtvochtigheid speelt je parten.”
2. Breck Epic
“Die wordt verreden in de Verenigde Staten, dus opnieuw na een verre reis. Het tijdsverschil kruipt er in de kleren en je gaat er in Colorado ook op grote hoogte rijden. Boven de 3.000 meter spelen er andere wetmatigheden een rol.”
3. Crocodile Trophy
“Ook erg bekend in het MTB-milieu. Je gaat er ook racen in de outback van Australië, ver van de bewoonde wereld. De lastigheidsgraad zit hem daar vaak in de lange etappes.”
4. Cape Epic
“Uiteraard ook een zwaar parcours, maar daar zit de moeilijkheid hem in de tegenstand. Het is echt als de Ronde van Frankrijk. Het sterkste deelnemersveld staat er aan de start, de nervositeit is er groot en ook voor laatste plaats wordt even hard gestreden als voor de zege.”
5. The Pioneer
“Een wedstrijd in Nieuw-Zeeland. Je moet er echt veel klimmen. De diversiteit van het parcours is er opvallend. Het is dus elke dag wat anders, je moet telkens opnieuw het ritme vinden.”
6. Roc du Maroc
“Mooie wedstrijd in een uniek landschap in Marokko. Ik heb er ook een etappe gewonnen en werd er tweede in het algemeen klassement.”
WTC De Bevernaar
De fietsen, die trouwens netjes uitgestald staan ten huize Seynaeve-Delie, gaan niet helemaal de kast in. “Ik wil me fysiek nog in orde houden, ik ga dus wel nog fietsen. Maar niet meer die zotte toestanden van vroeger. Het is tijd voor iets anders, zoals een barbecue met de vrienden. Ik heb veel feestjes moeten laten schieten. Ik heb daar geen spijt van, maar ik heb nog iets in te halen”, lacht Bart. “Mijn vrouw is lid van WTC De Bevernaar en ik zal me daar ook aansluiten. Fietsen gebeurt nu vooral recreatief, al zal ik hier en daar wel nog eens deelnemen aan een wedstrijd.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
