Kevin Vandromme: van wielertalent tot succesvol uitbater van bierrestaurant

In een ver verleden was Kevin Vandromme een groot wielertalent. In die tijd woog hij nog 65 kg, nu 112 kg. Hij baat bierrestaurant (H)eerlijk uit op Raversijde. Samen met Kevin duiken we ‘(h)eerlijk’ terug in de tijd.

Kevin werd geboren op 14 februari 1975, als Valentijnskindje van Roger Vandromme en Diana Pincket, het ‘kakkernestje’ van de familie met drie broers en twee zussen. Hij groeide op in het Westerkwartier; waar hij aan het VTI de afdeling houtbewerking volgde. Na een korte interim herschoolde hij zich in de horeca en in 2001 werd hij manager in de BierCo. Hij had nog nooit bier getapt, maar werd de rechterhand van uitbater Alain Tournoy. Na één jaar rijke ervaring werd hij uitbater van ’t Pleintje, een witte taverne op de hoek van ’t Pauluspleintje in het Visserskwartier, de vroegere Taverne 1402. Na twee jaar en een scheiding van zijn eerste vrouw, Shirley Cordy, met wie hij twee volwassen dochters (23 en 21) heeft, begon Kevin een nieuwe relatie met Kimberley Delcour, de moeder van zijn dochter Laura Vandromme. Na twee jaar ruilde Kevin de horeca om voor een job als verkoper bij De Betere Badkamer.

Ik heb geen spijt voor het mislopen van mijn wielercarrière

Samen met zijn huidige vrouw Vicky Helsmoortel, met wie hij al 16 jaar samen is en een zoon heeft, startte Kevin op de zeedijk in Mariakerke brasserie Nola. De zaak was zeer seizoensgebonden en de drang naar een eigen fulltime restaurant was groot. Daarom kocht Kevin in 2013 een pand in Raversijde om te verbouwen tot bierrestaurant. Een buur stak stokken in de wielen voor de bouwvergunning en zo kreeg het dossier flink wat vertraging. In afwachting namen Kevin en Vicky ’t Jagershof over in Bredene, een pop-up bar waar ze drie zomers lang toeristen verwenden met lekker eten en tientallen biertjes, waaronder 38 soorten trappisten. Kevin en Vicky hebben een passie voor bier. In 2017 openden ze (H)eerlijk, waar lekkere gerechten geserveerd worden die bereid zijn met bier in plaats van wijn. Je vindt er de meest verrassende combinaties, zelfs soep of desserts met bier! (H)eerlijk heeft 170 soorten bier in huis.

Sterk als junior

Maar hoe begon het voor Kevin op sportief vlak? Pa Roger Vandromme was actief in de wielersport als verzorger en voor hij begon te koersen, probeerde de jonge Kevin zich uit te leven met judo en basketbal. “Naar het voorbeeld van mijn twee jaar oudere broer Werner debuteerde ik op 16-jarige leeftijd in het clubkampioenschap van WSC Torhout”, vertelt Kevin. “Mijn vader vond dat Torhout meer uitstraling had als club dan Oostende. Ik heb veel leergeld moeten betalen voor ik mijn eerste overwinning behaalde. Maar ik was veelzijdig en was behoorlijk rap in de spurt. Bij de nieuwelingen, het eerste jaar in 1991, heb ik 35 wedstrijden gereden en één overwinning behaald. In Ichtegem won ik in een spurt met drie. Het tweede seizoen bij de nieuwelingen was stukken beter. Op een 40-tal wedstrijden won ik er vijf.”

“Mijn eerste jaar junior was ook niet denderend, met één overwinning, maar als tweedejaars reed ik de pannen van het dak. Ik was bij de betere coureurs van België, met negen overwinningen. In de Ster van Oost-Vlaanderen won ik de massaspurt met honderd man naar de finish. Vier dagen later won ik solo, met twee minuten voorsprong. Ik won de eerste rit van de Ster van Zuid-Limburg en ook in Wijnendale klopte ik honderd man op de meet voor de zege. Dat waren niet de eerste, de beste koersen. Ik had veel inzicht in het koersverloop en kon een aardig stukje fietsen.”

De overgang naar de liefhebbers, ondertussen herdoopt in de beloften, was niet meteen een succes voor de Oostendse renner. “Op 24 december 1994 deed ik een serieuze val op training. Mijn vork brak af, ik ging overkop, viel ongelukkig op mijn fiets en verloor mijn oor. Ik lag lang in de kliniek. Dat oor werd perfect weer aangenaaid, maar conditioneel kreeg ik een ferme dreun. Heel het jaar 1995 zat ik in het sukkelstraatje. Het seizoen erop leken alle moeilijkheden achter de rug. In de voorbereiding vloog ik echt en de ambities waren hoog gespannen. Het noodlot sloeg echter weer toe. Ik reed in de Tweebruggenstraat, dicht bij het oude gebouw van de Oostendse autokeuring. Het had een beetje gevroren en ik ging weer tegen de grond met enorme blessures aan mijn knieën. Heel het seizoen heb ik gesukkeld met knieproblemen en ik kon geen platte prijs rijden. Het gevolg is dat mijn wielercarrière verwaterde. Ik verloor de ambitie om verder te trainen en af te zien. Als junior kreeg ik aanbiedingen voor een riante toekomst als prof. Ik droomde er al van om klassiekers als de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix te rijden. Ik had er het talent voor, kon een beetje sprinten, hard rijden en zelfs klimmen, maar het is er jammer genoeg nooit van gekomen.”

Wielerfanaat

“Spijt voor het mislopen van mijn wielerloopbaan heb ik niet”, vervolgt Kevin. “Spijt komt altijd te laat. Ik heb altijd vooruit gekeken en ik leef met de blik op de toekomst. Fietsen is voor mij nu wel een serieus probleem geworden. Alle koersen volg ik op afstand. Vroeger, toen de aankomst van de rit van de Ronde van Frankrijk op tv was, moesten de klanten in de tearoom even wachten op hun pannenkoeken. De laatste jaren sta ik vol bewondering voor de prestaties van onze Belgen. Het is fenomenaal wat Van Aert en Evenepoel laten zien. Elk seizoen worden grenzen verlegd.”

Samen met vrouw Vicky heeft Kevin nu wel andere prioriteiten. “We moeten werken, zorgen dat de zaak draait en dat de klanten tevreden zijn. Tijd voor hobby’s hebben we niet. Al onze energie steken we in (H)eerlijk en dat willen we nog vele jaren doen. Later gaan we het iets rustiger aan doen, maar nu zit er nog geen sleet op. Groeien en bloeien is de ambitie. We willen gelukkig zijn, samen met onze klanten, in ons (h)eerlijk bierrestaurant!”