Kjill en Mads Ampoorter hebben wielermicrobe te pakken: “Mijn broer is mijn voorbeeld”

Voor Kjill en Mads Ampoorter is wielrennen een belangrijk deel van hun leven geworden. © DB
Redactie KW

De familie Ampoorter is een echte wielerfamilie geworden. Nadat Kjill (18) een tweetal jaar geleden de overstap maakte van het voetbal naar het wielrennen, volgde zijn jongere broer Mads (13) afgelopen jaar in de voetsporen van zijn broer.

Acht jaar speelde Kjill Ampoorter bij Poperinge toen hij twee jaar geleden de overstap maakte naar de fiets. Een keuze voor zijn passie, met succes. Kjill kon zijn goede prestaties dit jaar verzilveren en maakt volgend seizoen, zijn eerste als belofte, de overstap naar het team van Decock – Van Eyck- Van Mossel Devos Capoen. In zijn laatste weken voor Cycling Team Houtland-Westkust werkt hij nog een crosscampagne af, net als zijn broer die voor hetzelfde team uitkomt als aspirant. Voor hem is het zijn eerste crosswinter. “Ik koers nu bijna een jaar. Mijn broer was de inspiratie om voor de fiets te kiezen”, aldus Mads, die tot vorig jaar nog aan atletiek deed. “Het leek me wel leuk wat hij deed, dus wou ik het ook eens proberen. En ik had de smaak meteen te pakken. Het is natuurlijk allemaal nog wat nieuw voor mij en ik cross momenteel vaak achterin de groep, maar het is daarom niet minder leuk.” En natuurlijk kan Mads rekenen op de steun van zijn broer.

Kjill: “Ik probeer zeker tips te geven en mijn eigen ervaring te delen. Vooral qua positionering. Als nieuwe renner mag Mads zich niet laten wegduwen, hij moet proberen zijn mannetje te staan. Nu koerst hij inderdaad vooral achteraan, maar daar verliest hij wel extra energie door. Met ervaring op te doen, zal hij snel stappen kunnen zetten, daar ben ik van overtuigd. Mads geeft niet snel op en gaat er ook altijd voor. Hij pikt goede raad ook altijd op.”

Mads: “Dat doorzettingsvermogen is ook eigen aan mijn broer. Als ik hem bezig zie, nooit opgeven, dan motiveert mij dat om hetzelfde te doen.”

Koersgezin

Ten huize Ampoorter is de wielermicrobe binnengeslopen. Dat zorgt ook voor drukke weekends voor het hele gezin.

“Onze ouders steunen ons volledig, ze komen bijna altijd kijken”

Kjill: “Onze ouders steunen ons volledig. Ze komen ook bijna altijd kijken. Komend weekend rijden we bijvoorbeeld beiden de LRC-cross in Diksmuide. Zo een dag is snel gevuld voor de hele familie. We vertrekken al vroeg omdat de aspirantencategorie van Mads snel op de dag aan de bak moet. Na mijn cross is het al snel avond voor we terug thuis zijn. Dat zijn lange, maar evenzeer leuke dagen. We supporteren ook altijd voor elkaar.”

Wielerliefhebbers

Al is er altijd wel nog wat plaats voor wielrennen in het gezin.

Kjill: “Naast onze wedstrijden zijn we ook gewoon wielerliefhebbers. We praten thuis dan ook vaak over koers. Wout van Aert is mijn favoriete renner. Vooral zijn doorzettingsvermogen is een inspiratie.”

Mads: “Ook voor mij is Wout een voorbeeld, net als mijn broer. Door hem ben ik begonnen met wielrennen en hij is ook mijn motivator.”

Kjill: “Samen trainen lukt jammer genoeg niet vaak. Ik studeer in Brugge en zit er ook op kot. We verschillen ook wat in leeftijd en hebben dus andere trainingsschema’s. Maar in de vakantie trekken we er soms samen wel eens op uit.”

Wielrennen is ondertussen een deel van hun leven geworden. De voorbije twee jaar zorgden dus wel voor wat veranderingen.

Kjill: “Wielrennen is wel een belangrijk aspect in mijn leven. De trainingen zijn vaak ook een moment om tot mezelf te komen.”

Mads: “Voor mij was het laatste jaar vooral een ontdekkingstocht. Momenteel vind ik het nog heel leuk, al rijd ik wel liever wedstrijden dan ik moet trainen.”

Toekomst

Als afsluiter blikken de broers even vooruit op de nabije toekomst.

Mads: “Ik wil mij nu vooral concentreren om te groeien als renner. Ik koers nog niet lang en moet echt nog ervaring opdoen.”

Kjill: “Mijn eerste seizoen als belofte komt er nu heel snel aan. Dat zal toch een serieuze stap zijn, dat besef ik. Maar de stap van het voetbal naar het wielrennen op mijn leeftijd was ook geen makkelijke stap en ook die doorstond ik. Ik hoop volgend jaar vooral snel het niveau op te pikken en me in het peloton te kunnen nestelen. Vanaf dan zien we wel waar ik naartoe kan en wil werken.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier