Raoul Decraene hangt zijn fiets aan de haak: “De sfeer op de koers zal ik zeker missen, maar ik kom nog wel eens kijken”

Raoul Decraene houdt het wielrennen voor bekeken. Het lukt momenteel niet om dit op een goede manier te combineren met zijn werk. Een wijze beslissing waarvoor we alleen maar respect kunnen opbrengen. We blikken samen met hem terug op een mooi gevulde carrière van zo’n zeven jaar.

Raoul begon als tweedejaarsnieuweling met koersen, naar het voorbeeld van zijn grote broer Igor die een jaar eerder tragisch overleed. Al snel bleek hij uit hetzelfde hout gesneden. Hij ontpopte zich tot een echte tijdrijder, maar toonde zich ook in de wegwedstrijden een aanvalslustige renner. Dat leverde hem een aantal mooie ereplaatsen op, zoals een tweede stek in Deinze en een vierde plaats in de openingsrit van de Ronde van Oost-Vlaanderen 2019. Of een vijfde plaats op het West-Vlaams kampioenschap tijdrijden als eerstejaarsjunior. Een overwinning zat er voor de renner van Mysenlan-Baboco-Cyclinvest nooit in, maar hij kon wel geregeld meesurfen op een ploegoverwinning. Zelf kaapte hij in de Beker van België in Jemeppe ook de bergprijs mee.

“Een overwinning zou mijn carrière inderdaad wat meer glans geven, maar het zit me zeker niet dwars. Ik heb me elk moment op de fiets geamuseerd en ben tevreden met wat ik bereikt heb. Ik heb veel bijgeleerd en heb een pak aangename mensen leren kennen. De sfeer op de koers zal ik zeker missen, maar ik zal nog wel op de koers te zien zijn. Als supporter dan. Bijvoorbeeld zondag, op de testtijdrit in Waregem.”

Te weinig tijd

Nu de inmiddels 22-jarige telg van de familie Decraene zijn studies land- en tuinbouw heeft afgerond, is hij aan het werk en daardoor heeft hij momenteel te weinig tijd om nog voldoende te trainen en te koersen. “Dit jaar heb ik nog een viertal koersen gereden. Eentje daarvan was nog redelijk goed, maar de week erna stelde ik in de GP Color Code vast dat het echt niet ging”, aldus Raoul. Hij had gehoopt wat later op het jaar wat meer tijd te hebben, maar dat blijkt voorlopig toch nog niet het geval.

Voor de koers moet je veel doen, maar je moet er nog meer voor laten

“Jammer, want ik heb altijd graag gekoerst, maar op een gegeven moment moet je eens durven een beslissing nemen. Want hoeveel renners kunnen er uiteindelijk van het wielrennen hun beroep maken? Nu, me vervelen zal ik sowieso niet doen, want thuis op de boerderij is er altijd werk genoeg. En waarschijnlijk zal ik nu ook wel vaker eens iets doen met vrienden, wat vroeger zeldzaam was. Voor de koers moet je niet alleen veel doen, maar je moet er ook enorm veel voor laten.” Bij deze wensen we Raoul alle succes toe bij alles wat hij verder onderneemt, en zeggen we hem een welgemeende proficiat voor zijn mooi gevulde carrière.

(Robin Rosseeuw)