Hij is nog geen veertien – dat wordt hij pas in oktober – maar Kyano Cottignies laat al mooie dingen zien op de fiets. Het zit in de genen: opa Rudy stond ooit op het punt om profrenner te worden, vader Vincent is een fervente mountainbiker. Kyano won al zo’n veertig keer en heeft zin in meer, veel meer. “Ik hoop ooit zo snel te zijn als Tim Merlier.”
Opa Rudy (66) woont in de Wallemotestraat op de Bosmolens en is als gewezen politieman een bekend gezicht in Izegem. Het scheelde geen haar of hij was prof geworden. “Een spurt had ik niet in de benen, maar ik kon wel wat fietsen. Ik was geen veelwinnaar, maar plaatste me vaak in de eerste tien. Ik mocht ook deelnemen aan de Ronde van Tsjechoslovakije, maar ik heb toen beslist om de sprong naar de profs niet te maken. Ik heb uiteindelijk van mijn 14de tot mijn 29ste gekoerst. Een periode waaraan ik mooie herinneringen bewaar.”
Vader Vincent Cottignies (42) koerste niet als jonge snaak, maar ontdekte op zijn 25ste wel de mountainbikesport, waarop hij zich ging toeleggen. “MTB blijft mijn favoriete ding, maar ik rij ook al wedstrijden mee op de weg. Zo won ik recent nog een OVWF-wedstrijd.”
Eerst mountainbike
Maar ondertussen gaat veel aandacht van opa Rudy en vader Vincent naar (klein)zoon Kyano. Die weet ook dat het in zijn bloed zit. “De liefde voor de fiets werd mij met de paplepel ingegeven. Voor zover ik me kan herinneren, is de fiets altijd een deel van ons gezin geweest”, vertelt Kyano. “Mijn papa was en is nog altijd competitief mountainbiker en mijn opa was lange tijd competitief wielrenner. Het was dus logisch dat ik al van kleins af aan op de fiets zat. Of eigenlijk een mountainbike, want dat was de eerste fiets die ik kreeg. Mijn eerste koersjes waren dan ook op de mountainbike en op de crossfiets bij LRC. Op mijn achtste kreeg ik mijn eerste koersfiets. Zo zette ik mijn eerste stapjes bij de U8 op de weg.”
“Trainen doe ik niet veel. Dat is nog niet nodig, zegt papa”
De mountainbikewedstrijdjes vond Kyano de max. “Maar mijn papa vond dat nog wat te zwaar voor mijn leeftijd en al gauw deed ik enkel nog aan veldrijden en wegwedstrijden. Daar bleek dat ik wel redelijk uit de voeten kon met de koersfiets. Zo won ik al een paar wedstrijdjes in mijn eerste jaar op de weg. Stap voor stap groeide ik verder in het wegwielrennen en werd de crossfiets meer en meer opzijgeschoven.”
Klassiek renner
Mede dankzij de ervaring van vader en opa wordt Kyano zachtjes gebracht, als renner. “Mijn papa is mijn vaste trainingspartner. Veel mensen denken dat ik al veel train. Maar het tegendeel is waar: mijn papa toomt me nog altijd in, inzake trainingsomvang. Het begint pas bij de junioren, zegt hij altijd. Nu moet het nog lukken op zeventig procent intrinsiek talent en dertig procent training, is zijn redenering. Ik fiets dus maximum twee keer per week, en in het weekend rijd ik dan mijn wedstrijd. Al waren we nu recent ook op driedaagse stage in Doornik met ons team van Jonge Renners Roeselare.”
Op zijn dertiende is Kyano al een flinke knaap. “Ik zie mezelf meer als een klassiek renner uitgroeien, ik heb een behoorlijke spurt in de benen en het liefst van al doe ik lange ontsnappingen. Door mijn lengte en gewicht zal ik waarschijnlijk geen klimmerstype zijn. Ook op mijn voeding let ik nog niet.”
Het grote voorbeeld van Kyano is Tim Merlier. “Mijn papa gaat soms trainen met hem. Ik hoop dat ik ook ooit zo rap ben als Tim. Dromen mag altijd, hé.”
Vader Vincent verklaart ook de band met de tweevoudig en huidig Belgisch kampioen: “Ik geef les aan het VTI van Waregem. Tim was er ooit een van mijn leerlingen, maar ik had nog meerdere coureurs bij mij in de klas: Sep Vanmarcke, Bert Van Lerberghe, Jonas Rickaert… Met veel van die gasten hou ik nog goed contact.”
Het ‘team Kyano’ staat ook altijd klaar om hem te begeleiden naar de wedstrijden toe. “Elke week kan ik rekenen op mama en papa om met me mee te gaan. En opa Rudy is mijn trouwe verzorger. Ook oma Linda en opa Jan en tante Vallie komen elke week supporteren. De weg is nog lang, dat besef ik goed genoeg. Al bij al heb ik toch al zowat veertig wedstrijden gewonnen en eindigde ik tal van keren op de andere podiumplaatsen.”
Uitkijken naar BK
Vorig jaar won Kyano de driedaagse wedstrijd de Ronde van West-Vlaanderen en werd hij provinciaal kampioen op de weg bij de U14, dit jaar deed hij dat in Wevelgem over bij de U15. Zopas haalde hij ook de West-Vlaamse titel in het mountainbiken binnen.
Op donderdag 21 juli werd, na het ter perse gaan van deze krant, in Arendonk het Vlaams kampioenschap betwist. “Ik werd vorig jaar al tweede op het VK, maar ik kijk ook uit naar het BK in Denderleeuw, op 14 augustus. Daar zal ik zeker mijn beste beentje voorzetten.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
