Een arbeidsongeval als timmerman veroordeelde Marvin Odent in 2016 tot de rolstoel, maar de 42-jarige Hollebekenaar bleef niet bij de pakken zitten. Hij legde zich toe op handbike en knokte zicht tot de top van het G-wielrennen, met een bronzen medaille op het WK vorig jaar als voorlopig hoogtepunt. “Mijn droom is het BK tijdrijden voor G-wielrennen in Ieper organiseren”, zegt Marvin, die ook lid is van de sportraad en de toegankelijkheidsraad.
Hoe zou je jouw band met Ieper omschrijven?
“De band met Ieper is toch wel heel sterk. Ik zit in de sportraad en de raad voor toegankelijkheid. Ik ben dus mee met wat er allemaal reilt en zeilt in Ieper en ik vind dat wel geestig. Dat heeft mijn band toch wel versterkt. Ik woon in Hollebeke, maar groeide op in de Ligywijk. Mijn ouders kwamen in 1997 in Hollebeke wonen, niet ver van waar ik nu woon. Ik bleef in de Ligywijk bij mijn grootmoeder, omdat zij ondertussen alleen gevallen was. Zij had dan wat gezelschap en ik had daar al mijn vrienden. Dat was een plezante tijd.”
Wat is je mooiste jeugdherinnering aan Ieper?
“Voetballen op het graspleintje in de Ligywijk. Ik heb daar toch veel sportieve uurtjes gesleten. Ik weet nog goed – ik was ongeveer een jaar of tien – dat ze heel de wijk verbouwden en we speelden op bergen zand en in de tranchés voor de nieuwe rioleringen. Dat zijn leuke herinneringen.”
En je favoriete plek?
“Het Entrepot, de plek in De Palingbeek waar de Vaart de Komenseweg kruist. Daar hangen ook jeugdherinneringen aan vast omdat ik er als tiener veel ging vissen. Soms van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat. Ik genoot dan van de rust. De wereld zien wakker worden… Als je dat hier kan doen, is dat zalig. Ik was soms meer aan het rondkijken dan aan het vissen. Het is stil, rustig, zeker als je dieper het bos in gaat.”
Welke lokale horecazaak raad je iedereen aan?
“Ik zou iedereen aanraden om de verschillende horecazaken te proberen, omdat iedereen zijn sterktes en kwaliteiten heeft. Ik ga niet zo veel uit eten. Als we dan eens ergens gaan, dan doen we graag dat graag in een plek waar we nog niet geweest zijn. Het is ook belangrijk om de lokale handelaars en horeca te steunen. Ik eet dan de dingen die ik thuis niet veel eet en laat me graag verrassen.”
Vroeger had je meer een grijze indruk in Ieper, nu is het alsof de zon meer schijnt
Waar ga je het liefst trainen?
“Mijn favoriete parcours gaat via Elverdinge naar Poperinge en dan terug naar Hollebeke. Dat is redelijk vlak, dus ik kan een mooi tempo rijden. Een van mijn favoriete rondjes is hier in Hollebeke/Zillebeke via Claerebout naar boven. Dat is een rondje van vier kilometer, ideaal voor tijdrittrainingen omdat er wel wat hoogtemeters in zitten. Als het écht zot mag zijn, dan ga ik richting Heuvelland.”
Wat is er het meest veranderd in Ieper sinds je jeugd?
“Ik vind het aangenamer en opener. Vroeger had je meer een grijze indruk, nu is het alsof de zon meer schijnt. Het is moeilijk te beschrijven. Met de restauratie van de Lakenhallen straalt dat gebouw ook meer. Ook de stationsbuurt is meer open sinds de laatste herinrichting. Er gaat ook meer aandacht naar traag verkeer, zoals fietsers en wandelaars. Als ik dan toch iets negatiefs moet zeggen, dan vind ik wel dat het qua winkelen iets minder is dan vroeger.”
Wat zou je graag anders zien?
“Er is nog werk aan bepaalde fietspaden, vooral rond Ieper. Bijvoorbeeld het stuk van de Komenseweg tussen de Blauwepoortstraat en Hollebeke vind ik triestig. Er zijn nog meer zulke punten die mogen aangepakt worden.”
Als je één ding mocht realiseren voor Ieper, wat zou dat zijn?
“Een van mijn dromen is een Belgisch kampioenschap tijdrijden voor het G-wielrennen organiseren. Dat zou goed zijn voor de sport en Ieper, en het blijft betaalbaar. We zien wel wat de toekomst brengt.”
Welke persoon of vereniging verdient volgens jou meer erkenning?
“Vooral de kleine dingen verdienen meer aandacht. Zoals Ivan Vanherpe die heel veel werk verzet heeft om zijn boeken te kunnen schrijven over Ieper en de Westhoek. Niet zozeer verenigingen verdienen erkenning, maar vooral de vele vrijwilligers die verenigingen nodig hebben.”
Zou je hier willen oud worden?
“Zeker. Mocht ik nog eens verhuizen, zou ik zeker in de streek blijven. Je hebt hier veel opgebouwd qua vrienden. Hollebeke is ook een heel warme gemeente. We hebben ook wel anderhalf jaar in het stadscentrum gewoond, in de Bukkerstraat, en ik vond dat ook wel geestig. Het was daar ’s avonds soms stiller dan in Hollebeke, alsof de stad ’s avonds effectief tot rust kwam.”
Wie is Marvin Odent?
Marvin Odent werd geboren in Ieper op 16 september 1983. Hij is de zoon van Marnick en Carine Samyn. Marvin woont samen met Annelies Defever in Hollebeke en heeft drie kinderen: Maité, Lukas en Laurens. De kleuter- en lagere school deed Marvin in de Sint-Jozefsschool in de Meenseweg. Daarna volgde hij houttechnieken in het VTI in Ieper. Na enkele jaren gewerkt te hebben voor een werkgever begon hij in 2006 als zelfstandig timmerman in bijberoep. In 2011 werd hij volledig zelfstandig, tot hij in 2016 een zwaar arbeidsongeval kreeg. Nu is hij topsporter. Hij won twee keer de bronzen medaille op de tijdrit op het WK G-wielrennen (2024 en 2025). Op de Paralympische Spelen in 2024 in Parijs werd hij vierde in de wegrit én in de tijdrit.
