Flanders Color Galloo Team wil ook dit seizoen zijn missie van kweekvijver van jong talent waarmaken. “Door ons mooie programma trekken we renners met ambitie aan. En wij staan dan weer garant voor een deskundige opleiding en begeleiding”, vertelt voorzitter Franky Defever.
Twintig jaar geleden zag Cycling Team Menen het levenslicht. “We leverden intussen al zo’n 30 profs af. Het hoogtepunt blijft de junioreswereldtitel van Jasper Stuyven in 2009 in Moskou. Maar naast al die blijdschap waren er ook tranen. We moesten immers Stive Vermaut, Frederiek Nolf en Bjarne Vanacker afgeven. De koers is een doorslag van het leven.” De ploegvoorstelling begon trouwens met een minuut stilte, als eerbetoon aan de overleden vader van renner Ewout Focke.
Er huist weer heel wat talent bij Flanders Color Galloo Team, zoveel is zeker. “We beschikken over een sterke junioreskern”, aldus Franky Defever, die na zeven seizoenen Rik Deleye zag terugkeren. “In deze reeks doen we het al jaren goed. Vorig seizoen wonnen we nog de Beker van België. Ook dit keer zullen we ons woordje meespreken, met onder meer hardrijder Jan Van Dyck.”
Talentscout Rik Deleye haalde niet alleen steengoede renners (zoals Wout Remmerie, die overkomt van De Molenspurters en de Britse tijdrijder Thomas Day) binnen, maar ook de ervaren Bryan Rossignol. Deze gewezen renner van CT Menen zal als extra pion fungeren naast junioresploegleider Nico Mattan.
Veel tijdrittalent
“We gaan ver in de begeleiding van onze renners, zonder het koersplezier uit het oog te verliezen. Zo zetten we in op de tijdrijderscapaciteiten van onze jongens. Ze krijgen veel kansen, maar we beseffen natuurlijk dat de weg naar de top nog lang is”, stipt Rik Deleye aan.
Franky Folens neemt het ploegleiderschap bij de nieuwelingen op zich. “Het zal niet eenvoudig worden om de vorige succesrijke campagne met 18 zeges en vele podiumplaatsen te evenaren, maar we willen wel overal een rol van betekenis spelen. Met Nicholas Goossens (provinciaal kampioen tijdrijden bij de eerstejaarsnieuwelingen) en Brent Deltombe (tweede op het PK tijdrijden voor 14-jarige aspiranten) beschikken we alvast over twee hardrijders van formaat”, aldus Franky.
Milo Laflere: “Mijn vinnige sprint is een troef”
De 13-jarige Milo Laflere wil dit seizoen voor het eerst een podiumplaats veroveren. “Mijn troef is dat ik een vinnige sprint in de benen heb”, steekt de derdejaarsaspirant uit Moorsele van wal. “Het is mijn derde campagne als renner. Mijn aanpassing viel destijds eigenlijk wel vrij goed mee. Ik kon mijn wedstrijden uitrijden. Voordien had ik gelopen, gevoetbald en gezwommen, waardoor ik toch over een degelijke basisconditie beschikte. Als voetballer was ik geen toptalent. Ik speelde op gewestelijk niveau, bij Olympic Ledegem. Maar mede door mijn vader, die al zijn hele leven een echte koersliefhebber is, heb ik gekozen voor de wielersport. Ik heb me mijn keuze nog geen moment beklaagd.”
“Sprinten kan ik redelijk goed. Ik train niet specifiek op dat onderdeel, ik heb er blijkbaar een zekere aanleg voor. Klimmen is dan weer niet aan mij besteed. Misschien komt dat ooit nog. Voorlopig werk ik nog geen zwaar trainingsschema af. Ik volg de ploegtrainingen en op zondag doe ik een rit met mijn vader. Dat moet volstaan om mee te kunnen bij de aspiranten.”
“2020 staat in het teken van mijn opbouw naar de nieuwelingen. Volgend seizoen begint het pas voor echt. Het is nu zaak van geleidelijk aan sterker te worden. Ik voel me alvast goed in mijn vel. Positief is dat ik alsmaar meer kracht heb. En ik leef er ook steeds meer voor. Als voetballer kan je je nog even wegsteken in de match, terwijl je als renner er helemaal alleen voorstaat. Een zwak moment bekoop je cash. Karakter is een belangrijk gegeven in het wielrennen, heb ik al ondervonden”, aldus de leerling STEM aan het Spes Nostra in Heule.
Seppe Lernout: “Tegen het PK over mijn beste vormpeil beschikken”
De 16-jarige Seppe Lernout wil de goede lijn van vorig seizoen doortrekken. “Ik heb het provinciaal kampioenschap in Adinkerke alvast aangestipt”, verklapt de Geluwenaar. “2019 was mijn eerste volledige seizoen in het peloton. Het jaar voordien had ik als derdejaarsaspirant enkele wedstrijden meegepikt. Mijn debuut liep niet van een leien dakje. Het was zoeken geblazen. Gelukkig kon ik vorig seizoen na een volwaardige voorbereiding wat progressie boeken. In het voorjaar had ik het lastig, maar vanaf mei vond ik mijn draai. Ik kan me alvast goed weren in een sprint op een licht hellende aankomst. Ook als er wind op kop staat, kan ik sterk finishen. Jammer genoeg zijn er niet veel aankomsten op mijn maat. In de meeste koersen gaat het om een vlakke finish.”
“Ik wil vanaf mijn eerste wedstrijd een goed niveau halen, zonder al meteen top te zijn. Mijn bedoeling is om in de loop van het seizoen gestaag te groeien. Ik zou graag goed presteren in het West-Vlaams kampioenschap, dat op 10 mei weer plaatsvindt in Adinkerke-De Panne. Vorig jaar was ik redelijk goed in die provinciale titelstrijd. Ik kon me vooraan handhaven, maar jammer genoeg was ik op twee kilometer van de aankomstlijn betrokken bij een valpartij. In die periode staan er ook meerdere interclubs op de rol. Het zou ideaal zijn als ik tegen dan over mijn beste vormpeil beschik.”
“Vorig jaar was een derde plaats in Westrozebeke mijn beste resultaat. Die dag stond het Belgisch kampioenschap geprogrammeerd, maar ik paste omdat het een zware omloop was. Dit seizoen hoop ik dan weer regelmatig bij de eerste tien te eindigen.”
Stijn Moerman: “De kloof met de beteren wordt kleiner”
De 16-jarige Stijn Moerman voelt dat hij stappen vooruit aan het zetten is. “Het is voor het eerst dat ik zoveel train”, zegt de enige Menenaar uit de junioreskern. “Pas na Kerstmis 2019 begon ik te fietsen. Ik slaagde er tien keer in om de finish te halen. Mooie resultaten zaten er nog niet in. Ik woog te veel en oefende ook nog niet voldoende. Dit keer sta ik al veel verder. Mijn opbouw verloopt goed en de kloof met de beteren wordt steeds kleiner. Tijdens de groepstrainingen kom ik op de hellingen niet meer zover achter. Uit dat gegeven put ik alvast moed.”
“Vanaf mijn zesde zwom ik. Nadien ging ik ook voetballen, maar door een operatie aan beide benen ben ik gestopt. Ik had destijds al een zekere basisconditie, maar die bleek toch niet voldoende te zijn om er meteen te staan in het peloton. Ik had het vooral lastig met de snelle start. Wellicht ben ik meer het type van de klassieke renner. Een helling in de Vlaamse Ardennen zie ik zitten, maar met mijn stevige benen heb ik het niet begrepen op lange beklimmingen en bergen. Vanuit Menen gaan mijn trainingstochten vaak naar de West-Vlaamse heuvelzone. Op die lastige wegen wil ik stilaan sterker worden”, aldus de junior van Flanders Color Galloo Team.
“De combinatie met mijn studie economie-moderne talen is niet altijd even simpel. Mijn kerstrapport was niet bepaald goed. Ik was maar net geslaagd. Het is duidelijk dat ik mijn tijd beter ga moeten verdelen zodat ik betere schoolresultaten kan boeken. En ook op sportief vlak wil ik de lat een stuk hoger leggen. Er breken dus pittige tijden aan, maar ik zie die uitdaging wel zitten”, besluit Stijn Moerman. (MVH)
