Ex-prof Benny De Schrooder is nu triatleet: “Ironman Hawaï? Dat hoeft voor mij niet”

Benny De Schrooder: duurzamer, roestvrijer en schokbestendiger vind je ze zelden in de topsport. Na zeven jaar in het peloton waagde ex-profrenner Benny De Schrooder (38) zich aan een uitstapje naar de triatlonsport. Half juli mikt de uitbater van een fietsenspeciaalzaak op winst in Nisramont.

Voor wie het ondertussen vergeten is: van 2003 tot 2010 hoorde Benny De Schrooder bij de betere Belgische profrenners. In 2004 liet hij met winst in de GP Lillers meteen zien wat hij in zijn mars had. De Knokke-Heistenaar verdedigde de kleuren van Vlaanderen T-Interim-Chocolade Jacques en het An Post Sean Kelly Team.

“Deelnamen aan de Ironman van Hawaï hoeft voor mij niet. Het parcours kan me niet bekoren”

“Na het overlijden van mijn vader Daniël nam ik zes jaar geleden Vida Sport in Knokke-Heist over”, aldus De Schrooder. “Aan competitie doen leek me na mijn profcarrière gezond. Vandaar dat ik inging op de uitnodiging van mijn trainingsmaatje Danny Deraeve om aan triatlon te doen.”

Beperkingen

Een project waarin hij met beperkingen werd geconfronteerd. “Het was niet makkelijk. Ik kon hard fietsen, maar dat was het. Mijn zwemmen was ronduit slecht. Ik volgde lessen, kreeg tips maar het blijft mijn achilleshiel. Ten opzichte van de absolute top kom ik met zes minuten achterstand uit het water en op de subtop verlies ik dik vier minuten.”

“Lopen deed ik al toen ik koerste. Maar om als triatleet te presteren, moest ik mijn tempo optrekken. Mijn motor kon het sneller lopen aan, maar mijn lijf en leden volgden niet. Het gevolg was dat mijn lichaam me enkele keren in de steek liet. Ik dacht echter op geen enkel moment aan stoppen. Triatlon is voor mij puur fun. Het grote verschil tussen koersen en triatlon? Bij triatlon moet je vooral goed je lichaam kennen. Je moet zorgen dat je na het fietsen nog hard kan lopen. In mijn eerste jaren als triatleet stapte ik van de fiets en was ik niet vermoeid. Nu klok ik nog steeds scherpe fietstijden, maar ik steek er niet meer bovenuit”, aldus de Knokke-Heistenaar, die ondertussen overschakelde naar de lange afstand.

“Ik stond aan de start in Mallorca, vorig jaar nam ik dan weer deel in Lanzarote en rangschikte ik me bij de eerste 100. Voor Lanzarote bereidde ik me op en top voor. Na drie maanden intensief trainen sloeg de vermoeidheid wel wat toe en moest de voet van het gaspedaal. De combinatie trainen en een drukke fietsenzaak maakte me fysiek vermoeid, terwijl ik vroeger als wielerprof, toen ik wel nog voldoende kon rusten, geen enkel probleem had met de trainingsintensiteit”, aldus De Schrooder, die tot het ras van de diesels behoort. Atleten die beter worden naarmate ze meer wedstrijden afwerken.”

Hawaï hoeft niet

“Deelnamen aan de Ironman van Hawaï hoeft voor mij niet”, benadrukt De Schrooder. “Het parcours kan me niet bekoren. Het is gewoon rechtdoor tot aan het keerpunt en terug. De Ironman van Nice staat wel nog op mijn to-do-lijstje. Ondertussen heb ik mezelf gevonden in het kleinere triatlonwerk. In La Roche finishte ik vorig jaar als zesde en dit jaar als vierde”, klinkt het ambitieus.

“Als wielrenner reed ik elke wedstrijd om te winnen. Dat miste ik als triatleet, dus doet het deugd om straks in Nisramont mee te strijden”

“In Nisramont werd ik vorig jaar tweede. Half juli wil ik er dus meedoen voor winst. Op het programma staat 1 km zwemmen, 42 km met de koersfiets, 18 km mountainbiken op een zwaar Ardennenparcours en 10 km lopen. Vooral in het technische mountainbikegedeelte ben ik in het voordeel ten opzichte van de andere triatleten. Weet je, als wielrenner was ik constant weg met de ploeg. Ik leefde er te midden van één grote vriendengroep. In elke wedstrijd reed ik om te winnen. Dat laatste miste ik als triatleet. Daarom doet het deugd om straks in Nisramont nog eens vol voor winst te kunnen gaan.”