Bernard Van de Kerckhove zou op komende 8 juli 77 jaar zijn geworden, maar overleed op 15 september 2015 nadat in december 2014 een heelkundige ingreep op onherstelbare complicaties uitdraaide. Bernard was een Adonis op de fiets en oogde ook daarna opmerkelijk jonger dan hij al was. Zo zal hij dus blijvend herinnerd worden.
Bernard Van de Kerckhove was in de jaren 60 een merkwaardige coureur. Hij zorgde vooral voor ophef door in de Tour, die hij nochtans geen enkele keer uitreed, twee dagzeges te behalen: in Vorst 1964 (voor JeanStablinski en GilbertDesmet) en in Roubaix 1965 (voor de aanstaande eindwinnaar Felice Gimondi!). Beide successen werden opgevijzeld met enkele dagen gele trui. Niet evident, want zelfs Raymond Poulidor kon geen enkele gele trui van de Tour bemachtigen.
Bernard wilde geen woorden verspillen aan tegenstanders van zijn geesteskind, die wel het begrip driedaagse behielden
Bernard was hooguit tien jaar prof, maar reed wel voor vijf verschillende topploegen: Solo-Superia (1962-1965), Ford France (1966), Pelforth-Sauvage (1967 en 1968), Faema (1969) en Dreher (1970). Dat bracht met zich dat hij het koersbed deelde met onder andere Rik Van Steenbergen, Rik Van Looy, Jos Wouters, Eddy Merckx, Patrick Sercu, Jacques Anquetil, Jean Stablinski, Jan Janssen…
Bernard kwam tweemaal dicht bij een klassieke zege, die ten slotte naar een ploegmaat ging. Zo werd hij tweede (na de jonge Noël De Pauw) in Gent-Wevelgem 1965 en (na good old Jean Stablinski) in de Amstel Gold Race 1966. Ook in de Vuelta van 1968 kwam hij vervaarlijk dicht bij een dagzege, maar in Salou moest hij het afleggen tegen de explosievere finisher Michaël Wright.
VERTEGENWOORDIGER
Toch moet je de wielercarrière van Bernard Van de Kerckhove als een onvoltooide symfonie omschrijven. Bernard is nooit een koersidioot geweest. “Weinig versleten, goed verdiend en veel plezier gemaakt”, knipoogde hij wanneer je hem daarmee confronteerde. Bernard had meer pijlen op zijn boog. Hij studeerde af als kinesist, maar een leven binnen vier muren zinde hem niet en dus werd hij vertegenwoordiger voor de Limburgse meubelfirma Velda, ooit co-sponsor van de Flandria-wielerploeg.
Bovenal was hij één van de oprichters en de doorzettende organisator van de Driedaagse van De Panne-Koksijde. Velen willen zijn geesteskind schoffelen, maar Bernard weerlegde dat met over mijn lijk! Dat was letterlijk te nemen, want na zijn verwijlen overleefde de Driedaagse nog slechts twee edities de tand des tijds.
Sprankelende erelijst
De erelijst van De Panne-Koksijde bulkt van de ronkende namen. Roger Rosiers werd in 1977 de lijstaanvoerder, vooral gevolgd door Sean Kelly (1980), Gerrie Knetemann (1982), Bert Oosterbosch (1984), Jean-Luc Vandenbroucke (1985), Eric Vanderaerden (vier op een rij vanaf 1986 en ook in 1993), Michele Bartoli (1995, 1998 en 2000), Viatcheslav Ekimov (1996 en 2000), Johan Museeuw (1997), PeterVanPetegem (1999 en 2002), StijnDevolder (2005), AlessandroBallan (2007), AlexanderKristoff (2015) en PhilippeGilbert (2017).
Van de Kerckhoves wielercarrière mag als een onvoltooide symfonie beschouwd worden
Voor elk van hen nam Bernard Van de Kerckhove trots de honneurs waar. Dit had de erelijst kunnen zijn van de Ronde van Vlaanderen, waarvan De Panne-Koksijde de laatste generale repetitie én de perfecte opvoering voor Van Petegem (1999), Ballan (2007), Kristoff (2015) en Gilbert (2017).
DRIE- NAAR TWEEDAAGSE
Bernard Van de Kerckhove was een sterke persoonlijkheid met de kracht van de overtuiging die zelfs voor Rik Van Looy niet week. Over de zelfverklaarde keizer had hij weinig goede woorden en de slechte, die hij wel had, wenste hij er niet aan te verspillen. Die besteedde hij ook zo weinig mogelijk aan de tegenstanders van zijn geesteskind, die wel het begrip driedaagse behielden. Een vlag die hun lading niet dekt, want anno 2018 resten slechts twee dagen, versneden in een dames- (donderdag 20 maart) en een herenkoers (woensdag 21 maart). En de beloofde toezegging manche van de World Tour is pas vanaf 2019. Met Bernard als foreman zou het geen waar geweest zijn.
Of zou hij, als uitgetreden voorzitter, begrip hebben opgebracht voor de heikele situatie waarin zijn opvolger verkeerde? Al was er begin februari wel de quote van een boze Koksijdse sportschepen Dirk Dawyndt in Het Laatste Nieuws. “De datum stond al jaren onder druk, maar Bernard Van de Kerckhove heeft er steeds voor gezorgd dat de meesterzet de Driedaagse voor de Ronde van Vlaanderen standhield.” Bernard zou zich in zijn graf omdraaien indien hij wist dat daar een einde aan kwam.” (Bernard Callens)
