Op zondag 26 februari vindt de 75ste Kuurne-Brussel-Kuurne plaats, een feestelijke uitgave waar we op gepaste wijze op willen vooruitblikken. In drie reeksen kijken we terug op de voorbije 74 edities. Vandaag: deel 1, de West-Vlaamse winnaars.
0
Het verschil tussen Fred De Bruyne en Leon Van Daele op 5 maart 1961 na vijf uur, één minuut en twintig seconden koers. ‘Het Salomonsoordeel’, noemt de organisatie het in ‘Ze zin doa’. Anno 2023 zou een fotofinish sowieso een winnaar kunnen aanduiden, maar 62 jaar geleden was de maatschappij nog niet voldoende geëvolueerd om een glashelder oordeel te vellen. De Bruyne en Van Daele, een West-Vlaming uit Ruddervoorde, kwamen zij aan zij over de streep. Niemand in Kuurne kon met het blote oog de winnaar aanwijzen. Jurylid Mathieu Brouwers hield als enige het hoofd koel. Hij had twee renners tegelijk de witte lijn zien passeren. Op zijn gezag deelde de wedstrijdleiding voorlopig dan ook twee halve zeges uit. Later die avond boog de jury zich over de ontwikkelde foto’s, maar een winnaar kon er niet aangeduid worden. De discussie duurde voort, waardoor er om half tien ’s avonds nog steeds geen officiële uitslag was. Finaal viel het verdict dat Kuurne-Brussel-Kuurne in 1961 voor het eerst twee winnaars zou krijgen.
1
Wie op zondag 26 februari de 75ste editie van Kuurne-Brussel-Kuurne wint, kunnen we nu nog niet zeggen. Wie op 15 mei 1945, enkele weken na het einde van de Tweede Wereldoorlog, de allereerste uitgave naar zijn hand zette, weten we natuurlijk wel: Valère Ollivier. De Roeselarenaar zou vijf jaar later nog eens winnen in Kuurne. Ook Gent-Wevelgem en het BK op de weg prijken op het palmares van Ollivier, die in 1958 overleed aan de gevolgen van een embolie. Leuk weetje: met Albert ‘Berten’ Decin (tweede) en Jeroom Dufromont (vijfde) eindigden twee Kuurnenaars in 1945 in de top vijf. Dufromont zou nooit in Kuurne winnen, maar werd na zijn carrière bekend als kerkbaljuw of ‘piekevent’. Als wachter met de gekende speer (of piek) keek hij streng toe op de goede orde tijdens de mis.
2
Twee keer werd Kuurne-Brussel-Kuurne door een renner uit eigen gemeente gewonnen: in 1949 door Albert Decin en in 1957 door Jef Verhelst. Die laatste liet ter hoogte van Harelbeke zijn medevluchters definitief achter zich en kwam solo over de meet. Na afloop werd hij voor de kerk op het Marktplein van Kuurne door een grote, uitzinnige menigte omringd. “Kuurne heeft een dag van triomf beleefd”, schreef Karel Van Wijnendaele een dag later in de krant. In zijn derde en laatste seizoen als profrenner betekende Kuurne-Brussel-Kuurne de eerste en meteen ook laatste overwinning uit de wel heel erg kortstondige carrière van Verhelst.
48 jaar later won Frederiek Nolf voor eigen volk de junioreneditie van Kuurne-Brussel-Kuurne. Met zijn zege liet Nolf Kuurne voor het eerst in bijna een halve eeuw dromen, maar het tragische lot besliste er anders over. Jasper Stuyven, wiens mama Kathleen in Kuurne opgroeide, verzachtte met zijn straffe solo in 2016 toch een beetje het leed.
9
Op 5 maart 1978 won niemand minder dan Patrick Lefevere, een bescheiden 23-jarige West-Vlaming uit Roeselare, Kuurne-Brussel-Kuurne terwijl hij nochtans pas als negende de finish had overschreden. Dat ging als volgt: Lefevere en vluchtgezel Ludo Delcroix werden plots door Walter Planckaert, Ferdi Van den Haute, Daniel Verplancke, Willy Planckaert, Marcel Laurens en Herman Beysens bijgebeend, nadat de zes achtervolgers even daarvoor de verkeerde richting waren uitgestuurd en op die manier een stuk van het parcours hadden afgesneden. “Het jaar ervoor had ik precies hetzelfde meegemaakt in de Omloop van de Grensstreek”, vertelt Lefevere in ‘Ze zin doa’. “Toen koersdirecteur Aloïs Laperre me in Kuurne voorbijreed, wees ik hem meteen op dat reglement. Hij stelde me gerust, dus zei ik tegen Delcroix dat we hen moesten laten rijden. Zo konden we eerlijk om de zege spurten.” Gevolg: Walter Planckaert won de sprint, maar won de wedstrijd niet, Lefevere won zijn sprint ook en won Kuurne-Brussel-Kuurne. “Ludo was de sterkste en de meest frisse, maar ik was de slimste.” Anderhalf jaar later hing Lefevere zijn fiets aan de haak. Een nieuwe carrière als ploegleider en manager wachtte. Anno 2023 staan maar liefst elf zeges in Kuurne-Brussel-Kuurne op het palmares van de West-Vlaamse ploegleider/manager Lefevere.
23
Het aantal West-Vlaamse zeges in Kuurne-Brussel-Kuurne. Ollivier was de eerste. Tal van grote namen traden in zijn voetsporen. Leon Vandaele (1954, 1961), Gilbert Desmet (1958), Jef Planckaert (1955, 1960), Guido Reybrouck (1965), Daniel Van Ryckeghem (1967), Eric Leman (1968), Patrick Sercu (1977) en Johan Museeuw (1994, 1997) zijn de bekendsten. Opmerkelijk: sinds de tweede triomf van Museeuw won geen enkele West-Vlaming meer de klassieker in eigen provincie. Leif Hoste (tweede in 2003, tweede in 2006) en Sep Vanmarcke (derde in 2014) kwamen er de voorbije 25 jaar nog het dichtst bij.
1/3/2009
Tom Boonen won zijn tweede Kuurne-Brussel-Kuurne, maar 1 maart 2009 gaat de geschiedenis in als de dag waarop het peloton afscheid nam van Frederiek Nolf, de Kuurnse tweedejaarsprof die enkele weken eerder tijdens de Ronde van Qatar in zijn slaap was overleden. Boezemvriend Gianni Meersman wilde Nolf koste wat het kost eren, streed de hele dag in de frontlinie, maar moest finaal vrede nemen met plaats elf. “Het moeilijkste moment was onze stop aan het ouderlijke huis van Frederiek”, vertelde Meersman na afloop emotioneel. “De supporters en vader van Frederiek stuwden me vooruit. Ik heb me dubbel geplooid voor mijn overleden vriend. Voortdurend heb ik aan hem gedacht.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
