Op 14 februari 1971 kwam Olsenaar Eric Vermeeren (21) tijdens een trainingsrit in Zulte om het leven. Erics versnellingsapparaat sloeg in het wiel, hij viel met het hoofd op een auto. Alle hulp kwam te laat. Vier jaar eerder werd hij in Meerbeke Belgisch kampioen bij de junioren. Zulte is Eric nog lang niet vergeten.
Een halve eeuw na het jammerlijke ongeval van de getalenteerde wielrenner Eric Vermeeren heerst er in Zulte nog altijd treurnis over zijn vroege dood. Hij werd vergeleken met Eddy Merckx en Roger De Vlaeminck, twee grootheden uit het wielrennen. Hij was trouwens al, op vraag van Eddy Merckx, eens gaan kijken naar de Ronde van Lombardije. Om te zien hoe de ‘grote jongens’ het deden.
De geschied- en heemkundige kring van Zulte besteedde enkele jaren geleden zes bladzijden in het jaarboek aan de talentvolle wielrenner. Eric Vermeeren, die in de zogeheten ‘vakschool’ het diploma van elektricien behaalde, lonkte op het moment van zijn overlijden naar een toekomst als profrenner. Toen hij verongelukte was hij liefhebber. Klaar om de tegenstanders te tonen wie hij was.
“Na een zware wedstrijd kon slechts één renner hem in de spurt kloppen”, liet schoonbroer Maurice Peers destijds horen. “Dat was Rik Van Linden. De rest mocht allemaal als het ware naar zijn achterwiel kijken”.
Trainingen
Eric werd op een regenachtige voormiddag onder massale belangstelling in Olsene, toen nog een zelfstandige gemeente, naar zijn laatste rustplaats gebracht. Het was typisch weer dat thuishoorde bij de Ronde van Vlaanderen. Een Ronde die hij, daar werd niet aan getwijfeld, ooit had kunnen winnen.
De 83-jarige Jacques De Boever trok vaak mee op training met Eric. “Die fatale zondagvoormiddag was ik er niet bij”, herinnert Jacques De Boever die toen al bij de profs aan zijn loopbaan bouwde, zich. “Ik trainde met hem tijdens de weekdagen. Die doorgedreven trainingen zijn 50 jaar later nog niet vergeten. Er werd tempo gemaakt, vaak was het een trainingsrit van 100 km. Ik wist dat Eric het ver zou brengen. Niet alleen met mij maar ook met Roger De Vlaeminck en de later schielijk overleden Jean-Pierre Monseréz ging hij trainen. Hij had er alles voor over om het later in de wielersport te maken.”
Vroeg uit de veren
Vader Georges bracht dagbladen aan de man. Elke ochtend was hij vroeg uit de veren. Soms kreeg hij tijdens zijn ronde ook ‘hulp’ van zoon Eric. “En daarna was het tijd om aan de training te beginnen”, weet Jacques De Boever. “Ten huize Vermeeren, in de Nieuwlandstraat in Olsene, was het ook altijd meegenomen om te luisteren naar vader Georges en moeder Martha. Vader Georges kon veel herinneringen ophalen. Moeder Martha kon het altijd goed uitleggen. De zussen Rita en Erna genoten ook van de prestaties van broer Eric. Dat zijn herinneringen die blijven.” (RM)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
