Vkt Torhout geeft Bevo Roeselare het nakijken en pakt de beker

De eerste damesfinale ging tussen Bevo Roeselare uit eerste nationale en Vkt Torhout uit tweede nationale. De hamvraag is wat kan Torhout brengen tegen een tegenstander die een klasse hoger speelt. Torhout trok driemaal aan het kortste eind in zijn laatste matchen en kende een wisselvallig seizoen. Bevo Roeselare had ook een moeilijke seizoensstart maar die lijkt nu verteerd met vier maal winst op rij. Daardoor zijn ze nu verzekerd van een vierde plaats in het klassement.

Het stond in de sterren geschreven. De ploeg met het grootste hart zou deze wedstrijd winnen. Niet met academisch volleybal maar wel met ongelofelijke vechtlust. Beide teams namen twee sets voor hun rekening en toen bij 8-7 in het voordeel van Bevo werd gewisseld van kamp, ging het dak er net niet af van het Haneveld. Uiteindelijk toonde Torhout zich het meest hongerig naar die beker en nam zo die beker oververdiend mee naar huis.

Het was Vkt Torhout dat het best uit de startblokken schoot. Ze konden een kloofje slaan tot 7-11. Maar via Sofie Van Acker stond het terug snel 11-11. Torhout liet zich echter niet pramen en liep verder uit tot 14-18 en 16-20. Een schitterend blok van Lindsey Windels en Henrieke Vanrobaeys bracht Torhout op een onverhoopte 21-23. Foutjes bij Bevo gaven Torhout zomaar de 21-25 cadeau.

In de tweede set draaide het blok van Torhout met Nele Billiet en Henrieke Vanrobaeys als een lier. In een mum van tijd stonden ze 1-5 voor. Bevo vocht zich terug in de match en herstelde het evenwicht. De opslagdruk van Bevo begon te renderen met als resultaat een vijfpuntenkloof 19-14. Torhout was het noorden kwijt en stapelde de foutjes op. De eerste setbal bij 24-16 was onmiddellijk de goede.

Set drie ging terug gelijk op en Torhout gaf zich niet zomaar gewonnen. Het was wel de aanvalskracht van Leen Van Grinsven en Sofie Van Acker die uiteindelijk de doorslag gaven. Een schitterend eenmansblok van Henrieke Vanrobaeys hield nog even de hoop hoog bij 23-21 maar Karen Verhaeghe bezegelde het lot van Torhout met een klap van achter de driemeterlijn.

In set vier was het vooral het aanvallende geweld van Nele Billiet, Henrieke Vanrobaeys en Melanie Vercaempt dat opviel. Toen Daryl Roels Torhout op 13-17 bracht was het alle hens aan dek voor Bevo dat aanvallend geen oplossing vond. Was er een belle in de maak? Bevo onderging nu de wedstrijd en bij 17-24 klopte Karen Verhaeghe de bal buiten. De ‘belle’ was een feit.

De beslissende set naar 15 punten was niet voor hartlijders maar wel spannend voor de neutrale kijker. Tot 10-10 kon het alle kanten op maar toen Torhout plots drie punten uitliep tot 10-13 was er plotseling een mirakel in de maak. En dat mirakel werd een feit. De eerste setbal was meteen raak en de ploeg met het grootste hart nam de beker mee naar Torhout.

“In de kleedkamer hadden we gehoopt om het Bevo zo lastig mogelijk te maken en minstens één setje mee te pikken”, vertelt coach Vertenten achteraf. “Het zijn er uiteindelijk drie geworden. Vooral die eerste set die we wonnen met een heel kleine foutenlast, daar heb ik van genoten. De foutjes van in set 2 en 3 hebben zich niet meer voorgedaan in het vervolg van de match waardoor we plots meer in onszelf gingen geloven. Met dit resultaat. Ik ben enorm trots op deze ploeg.”

Ook kapitein Lindsey Windels lachte breeduit na afloop. “Totaal onverwacht”, klinkt het bij haar. “We zijn echter blijven werken en beetje bij beetje kwam het geloof terug. Zeker als je 2-1 achter staat, dan weet je dat het alles wordt of niks. Het werd alles.”