Dit weekend worden de halve finales van de West-Vlaamse beker gespeeld. Voor het eerst in meer dan 25 jaar staat ook Sijos Menen in de halve finale, met meteen twee jeugdploegjes: de U11 en de U13 nemen het op tegen Bevo Beobank Roeselare. De Geluwse Evelien De Vrieze coacht beide ploegjes, en dus ook haar dochters Cara (U13)en Mare (U11). “Mama is soms superstreng.”
“Naast deze twee bekerploegjes coach ik in de competitie de U11, U15 en de Promo 4-ploeg,” vertelt Evelien (37). “De smaak van een ploeg trainen kreeg ik al te pakken toen ik zestien was, bij Wielsbeke. Ook bij Wervik en Bissegem ben ik trainer geweest.”
“Van mijn zeven jaar tot mijn eenentwintigste heb ik bij Wielsbeke gespeeld. Daar heb ik heel mooie tijden beleefd. Daarna ben ik naar Wervik getrokken, dat in Promo 1 speelde. Twee rugoperaties en een schouderoperatie later speel ik nu bij Sijos Menen B, waarvan ik ook de coach ben.”
“Cara en Mare hebben volleybal met de paplepel meegekregen. Al van in het derde kleuterklasje zijn ze erdoor gepassioneerd. De Maxi-Cosi van Mare stond al aan de zijlijn toen ze amper zes maanden was. Hun passie voor de sport is er spontaan gekomen. Dat heb ik nooit moeten forceren.”
“Dat ik nu met mijn twee meiden en hun ploegje in de halve finale sta, is heel mooi. Voor mij is de visie van het bekerverhaal: winnen. In de competitiewedstrijden speelt iedereen, en de ouders weten dat. Tot nu toe ben ik altijd de coach van mijn dochters geweest, wat toch een voordeel is. Maar hoe ouder ze worden, hoe meer ik het als een nadeel ga zien. Nu, ze hebben alvast een goeie basis meegekregen. Hun techniek is goed, wat heel belangrijk is, en dan volgt de rest.”
Vuur en passie!
“Ik vind het wel leuk dat mijn mama de coach is”, vertelt Mare (10). “Soms is ze wel streng en maakt ze zich wel eens boos. Ze vindt het niet leuk als we niet opletten. Ze wil de volledige training vuur en passie zien (lacht).”
“Ik zit in het vierde leerjaar van De Graankorrel in Geluwe. Naast zelf volleyballen kijk ik heel graag naar filmpjes van de Yellow Tigers op YouTube. Het zou heel leuk zijn als ik later zelf bij de nationale damesploeg zou kunnen spelen. Mijn grote idool is Britt Herbots. Net zo goed worden als zij moet zalig zijn. Mijn favoriete ploeg is Decospan Menen.”
“Mijn mama is soms superstreng voor mij”, pikt Cara (13) in. “Ze zegt dan altijd dat ze wil dat ik goed word. Ik denk dat ze daar momenteel aardig in slaagt. Heel ons ploegje is wel goed. We zitten alle vier al jaren samen in de klas. We zijn een hechte bende, die net als de vier meisjes aan de zijkant heel goed op elkaar ingespeeld is. Ik denk dan ook dat we kans maken om de finale te spelen.”
“Ik volg de richting Sociale wetenschappen en voeding in de Sint-Jorisschool in Geluwe. Een combinatie die met volleybal heel goed haalbaar is. Ik train twee keer per week met de ploeg en heb daarnaast nog een techniektraining in Gullegem. Nu hebben we enkele extra trainingen in functie van de beker gehad. Net als mijn zus ben ik fan van Britt Herbots, de Yellow Tigers en Decospan Menen. Daar is mijn favoriete speler Marin Dukic.”
“Ik ben alvast supertrots dan we in de halve finale staan met deze twee mooie ploegjes. We zijn goed voorbereid”, zegt Evelien ten slotte. Wat het ook wordt, Sijos heeft zichzelf al op de West-Vlaamse volleybalkaart gezet. In de kwartfinales schakelde de U11 Kerdavo Avelgem uit en kende de U13 geen genade met Ingelmunster.
Zaterdag 9 maart om 13.30, Sporthal Schiervelde, Roeselare: Bevo Beobank Roeselare – Sijos Menen.
Zondag 10 maart om 9.00 uur, Sporthal Schiervelde, Roeselare: Sijos Menen – Bevo Beobank Roeselare.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
