Stijn Dejonckheere, oud-Menen en ex-Knackspeler, blikt vooruit op de derby

Anderhalve week na de bellewinst van Knack in Menen staat zaterdag al de terugwedstrijd van de derby Knack Volley – Decospan Menen op het programma in de Tomabelhal. Tenminste, als covid-19 geen stokken in de wielen steekt. Dinsdag waren er alvast geen bijkomende besmettingen in de Knackbubbel. Als dat bij de vrijdagse testen zo blijft wordt er gespeeld.

Ook Stijn Dejonckheere, die twee seizoenen geleden afhaakte als profspeler bij Knack, kijkt uit naar de derby. Hij maakte ondertussen met zijn eigen firma Clementine, dat actief is in de audiovisuele sector, een geslaagde reconversie. Woensdag werd hij 33 jaar. “Oud voor een topsporter, maar jong voor dat andere leven. Ik ben overigens nog altijd, zij het in de achtergrond, actief bij de club en ben zaterdag verantwoordelijke voor de livestreaming van de derby.”

Menense spirit

Dejonckheere is ongetwijfeld ook recordhouder in het spelen van die onderlinge derby’s. Eerst zes jaar als speler bij Menen, daarna zeven seizoenen onder de Knack-vlag. Ook Pieter Coolman heeft daarin een aardige staat van dienst. “Wij speelden nog samen bij de jeugd van Torhout. Als 18-jarige trok ik naar Menen, Pieter volgde twee seizoenen later. Samen kwamen wij dan onder impuls van Emile Rousseaux, die ons kende van bij de nationale ploeg, bij Knack terecht. Er werden in die 13 seizoenen al ettelijke derby’s afgewerkt. Die werden altijd op het scherp van de snee beslecht. Ongeacht of ik bij Menen of in Knack-trui speelde.”

“Het verwondert me niet dat Knack in Menen niet beste niveau haalde”

“Ik ben ondertussen wel een Knack-fan geworden, maar koester heel wat sympathie voor Menen. Het spelletje op zich wordt er enigszins anders benaderd. Maar ik koesterde altijd de spirit waarbij in Menen het volleybal en de wedstrijden beleefd worden. Dat vooral was ook de manier waarin ik wedstrijden wil betwisten, ongeacht de tegenstrever altijd voor de overwinning gaan. Die spirit nam ik mee naar Knack. Als Knack-speler had ik het er altijd moeilijk mee als de tegenstrevers bij ons kwamen in de lamentabele wedstrijdmotivatie van er is hier niets te rapen voor ons, als wij een halve set kunnen aanklampen is het voldoende . Dankzij de Menense spirit waren de onderlinge confrontaties nooit te voorspellen en meestal echt genietbaar.”

Voor de eer

Deze laatste wedstrijd van de reguliere competitie, Knack moet wel nog de uitgestelde wedstrijd van verleden weekend tegen Aalst afwerken heeft cijfermatig niet het minste belang meer. Niet voor Knack dat tweede zal blijven na dat verliespunt in Menen, noch voor Menen dat al zeker is van de derde plaats en de play-offs. “Menen heeft zich na een moeilijke periode, met een aantal coronabesmettingen en blessures als basis, herpakt en dat vertaalde zich in de heenwedstrijd tot dat sterke verweer.”

“Voor wie ik supporter? Voor Knack, maar met sympathie voor Menen”

“Dat niettegenstaande een Rotty nog niet wedstrijdfit was en door het afwezig zijn van de supporters die helse sfeer in de Vaubanzaal niet kon gecreëerd worden. Je mag er trouwens van op aan dat Knack zich in de Tomabelhal ook al aan een gemotiveerd Menen met het mes tussen de tanden mag verwachten. En dat om de provinciale eer. Het verwondert mij trouwens niet dat Knack zijn beste niveau niet haalde in Menen. Traditioneel is de januarimaand vooral een voorbereidingsmoment op de belangrijke wedstrijden die volgen, de beker en de play-offs. De fysiek moet op peil gebracht worden en dat gaat dan al eens ten nadele van het rendement in de wedstrijden in die periode.”

Voor wie supporter je dan? “Voor Knack dat ik in mijn hart heb gesloten, maar met sympathie voor Menen.”

Onder voorbehoud

Uiteraard is het afwachten op de testen van vrijdag. Sedert vrijdag, bij de uitbraak van corona in de Knack-bubbel waarbij vier spelers besmet werden, gingen uit voorzorg ook de spelers die niet besmet werden in quarantaine. Als er na vrijdag, net als dinsdag, niet meer besmettingen zijn, wordt de derby gespeeld.