“Een mooie carrière”, blikt trainingsbeest Lien Moijson (33, 1m84) terug op haar bijna kwarteeuw volley bij vier clubs. De Hermesser beëindigde dit seizoen bij Bevo Roeselare. “Die passie voor het volley gaf me veel energie, maar natuurlijk ook vreugde en plezier. In het spel ging ik er altijd hard en helemaal voor. Op het terrein zat er vuur in mij. Ik kon niet megachill volleyen.”
Na vier seizoenen in de hoogste reeks bij Hermes Oostende volleyde Lien Moijson de vier jongste seizoenen bij Bevo Roeselare in de tweede hoogste nationale reeks.
“Stoppen was geen gemakkelijke beslissing, maar het was een gevoel dat opkwam. De tijd was rijp om te stoppen. Het is tijd voor andere dingen in het leven. Ik was vier dagen per week met volley bezig. Nu wil ik meer tijd maken voor andere vrienden en familie”, zegt Lien Moijson, pas 33. “Maar ik zal het vuur, die passie en adrenaline wel missen.”
Europabeker
Het ligt voor de hand dat haar mooiste herinnering de winst in de beker van België 2019 was. “Daarvoor hadden we een heel jaar gevochten. Het was supermooi in dat gigantische Sportpaleis te staan. Ook bewaar ik mooie herinneringen aan de Europese matchen van Hermes met reizen naar onder meer Ponta Delgada (Azoren) en Krasnodar (Rusland).”
“Wat een ervaring! Met Hermes bereikten we zelfs de kwartfinale van de Europabeker”, zegt Lien Moijson die zich herinnert hoe ze schitterde tegen het Portugese Ponta Delgada. “Als invalster scoorde ik die avond punten die voor het team heel belangrijk waren. Veel volk woonde die Europese matchen bij en ik had die adrenaline wel nodig.”
Energie
Lien Moijson denkt echter nog aan verscheidene andere mooie momenten terug. Op haar elfde knalde ze haar eerste ballen bij Oudenburg-Gistel.
“In 2010 werd ik verkozen tot speelster van het jaar van eerste provinciale. Het sportrapport bracht winnaars uit alle reeksen samen. Dat seizoen wonnen we met Oudenburg-Gistel de bekerfinale en de Supercup. Ik was de jongste van het team. Ook was ik nog sportvrouw van het jaar in Oudenburg. Op die misschien kleine dingen was ik trots en zo kreeg ik energie om verder te gaan”, zegt de volleybalspeelster die met Hermes Oostende C de provinciale bekerfinale van 2012 won tegen haar ex-club VKt Torhout.
Op handen gedragen
Subliem beëindigde Lien Moijson haar carrière. Als vicekampioen in de tweede reeks en als bekerwinnaar in de Beker voor West-Vlaamse clubs in nationale en divisie. Ze scoorde de matchbal in de finale tegen Wingene. “Echt een mooi moment op een sfeervol volleyevenement in De Haan. Ja, ons team gaf ook wat show in die bekerfinale”, herinnert ze zich.
Lien voelde zich thuis bij Bevo Roeselare. “In deze familieclub werden wij als eerste ploeg op handen gedragen. We speelden voor veel supporters. Bevo verdient die licentie voor de hoogste reeks. Ik gun het Roeselare wel maar ik snap dat Oostendenaars liever een ligateam in hun stad zien.”
Teamspirit
“Het mooiste aan heel mijn volleycarrière is het teamverband in onze sport. Al bij Oudenburg-Gistel voelde ik hoe de speelsters mij steunden. Ik heb veel geleerd in het volley, sportief en meer. In het team leer je het samenspel. De teamplay en de teamspirit tellen! Iedereen kan wel voor zich spelen maar dat is niet het belangrijkste. Wat telt, is het leren in een team spelen.”
“Je leert mekaar accepteren, je aanvaardt wie wie is. Op sociaal vlak is dat in het leven belangrijk. Aan ouders van mijn kleuters benadruk ik ook het belang van teamsport voor hun kinderen. Dat geeft hen energie en trots. Je talenten waarmaken, dat maakt je sterker”, besluit de kleuterleidster van de Oostendse collegeafdeling Mariasteen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
