Ferre Roelens (18) boekt successen met nationale volleybalploeg: “Ik droom van een profcarrière”

Rembert Torhout-speler Ferre Roelens (18) in zijn tenue als lid van de nationale jongerenploeg Young Red Dragons. © JS
Johan Sabbe

Toen hij als jongetje van vijf met volleybal startte, was hij allesbehalve een held in zijn sport. Integendeel, hij bracht er weinig van terecht. Maar nu, zoveel jaar later, maakt Ferre Roelens (18) als middenspeler al ruim twee jaar deel uit van de Belgische nationale jongerenploeg Young Red Dragons. Met dat team heeft hij een fantastische zomer achter de rug.

Ferre speelt van jongs af bij Rembert Torhout Heren en is die vereniging nog altijd trouw, al wordt er door clubs uit de hoogste nationale klasse Liga Heren aan zijn mouw getrokken. Hij is de zoon van Patrick Roelens (55) en Lut Vandevyvere (51) uit de Meibosstraat. Hij heeft twee broers, Emmerson (29) en Hasse (14). Hij heeft ook een vriendin, Hélène Claus (17), zijn grote supporter.

Geen hoogvlieger

“Ik herinner me mijn eerste contact met de volleybalwereld nog levendig”, lacht Ferre. “Ik startte als kleuter in de volleybalschool in de sporthal van Vives en raakte de bal meer niet dan wel. Ik was toen al vrij groot voor mijn leeftijd en slungelde erop los.”

“Toch stroomde ik door naar Rembert, want mijn vriend Robbe Ryckeboer zette die stap en ik volgde hem. Bij Rembert moedigde trainer Peter Debruyne me aan om vol te houden en dat loonde. Al was ik in die jaren zeker geen hoogvlieger. Tot zo’n vijf jaar geleden bleef ik een heel middelmatige speler, die meestal in de B- of de C-ploeg terechtkwam.”

Grote tornooien

Vanaf de U15 kwam de kentering. Ferre mocht al eens met de A-ploeg aantreden, al zat hij nog geregeld op de bank. Maar het ging in stijgende lijn en hij ontbolsterde helemaal. Zijn talent dreef boven. In het volleybalseizoen 2021-2022 werd hij met de U17 van Rembert Belgisch kampioen.

“Op een gegeven moment werd ik geselecteerd voor de nationale ploeg”, aldus Ferre. “Vorig jaar in juli mocht ik met de U18 van de Young Red Dragons de Belgische kleuren verdedigen op de Europese kampioenschappen in Georgië. We zijn op dat EK zesde geworden, een mooi resultaat.”

“Stress? Daar heb ik totaal geen last van”

Het beste moest echter nog komen, met name de voorbije zomer met de U19 van de nationale ploeg. “Half juli mochten we met dat team naar het EYOF, het European Youth Olympic Festival. Dat zijn de Europese Olympische Spelen voor de jeugd. Ze hadden in de stad Maribor in Slovenië plaats en we zijn er vierde geworden, waar we blij mee waren.”

“Twee weken later, begin augustus van dit jaar, vlogen we naar Argentinië om er in de stad San Juan deel te nemen aan de wereldkampioenschappen voor de U19. We hebben er gestunt, want we werden zesde, wat we vooraf nooit hadden durven dromen. Ik had verwacht om veel van Argentinië te zien, maar dat is slechts mondjesmaat gelukt. We hebben vooral veel getraind.” (lacht)

Sinds kort maakt Ferre deel uit van de U20 van de Young Red Dragons. Hij hoopt opnieuw degelijke resultaten te kunnen neerzetten en aan de grote tornooien te mogen deelnemen.

Niet wakker liggen

Ferre volgt het zesde jaar Moderne Talen-Wetenschappen aan het Torhoutse Sint-Jozefscollege. Hij weet nog niet precies welke hogere studies hij daarna zal aanvatten, maar zeker is dat voor hem het volleybal heel belangrijk blijft. “Mocht ik van mijn sport mijn beroep kunnen maken, dan zal ik daar geen neen tegen zeggen. Ik wil zo hoog mogelijk eindigen en droom van een profcarrière. Maar ik ben nuchter genoeg om te weten dat zoiets niet evident is.”

Groot voordeel voor Ferre bij topwedstrijden: hij bezwijkt zelden of nooit onder de druk. “Stress? Daar heb ik totaal geen last van”, zegt hij. “Ik zal de nacht vóór een match zeker niet wakker liggen. Ik laat er mijn slaap niet voor. Ik laat me ook nooit door de tegenpartij intimideren. Als een tegenstrever zoiets probeert, dan vind ik dat grappig. Ik blijf er rustig onder.”

“Dat ik geen stress voel tijdens een match is natuurlijk positief, maar de medaille heeft ook een keerzijde. Ik ben namelijk niet diegene die de ploeg oppept en op sleeptouw neemt. Daar ben ik te kalm voor. Iedereen heeft nu eenmaal zijn eigen aard.”

“Onze nationale jongerenploeg is een hechte vriendengroep. We werken keihard, zowel op training als tijdens de wedstrijden.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier