“Te weinig respect in België voor wat ik heb bereikt”: Hugo Broos kan zich vanavond met Zuid-Afrika plaatsen voor historische finale

Vanavond om 18 uur Belgische tijd neemt Zuid-Afrika het in de halve finale van de Afrika Cup op tegen Nigeria. Voor Zuid-Afrikaans bondscoach Hugo Broos (71), die al ruim 40 jaar in Jabbeke woont, een kans om zich na zijn eindzege in 2017 met Kameroen nog prominenter in de geschiedenis van het Afrikaanse voetbal te installeren. “Nu de finale halen zou straffer zijn dan mijn eindzege met Kameroen.”

“Bel me tussen 15 uur en 16 uur Belgische tijd.” We zijn dinsdagnamiddag, iets meer dan 24 uur voor de halve finale van de Afrika Cup tussen Zuid-Afrika en Nigeria, maar Hugo Broos neemt toch nog uitgebreid de tijd om ons te woord te staan. We zien het Domenico Tedesco komende zomer, daags voor de halve finale tegen Frankrijk niet doen. Het siert Broos, die aangeeft toch nog wat tijd te hebben alvorens de laatste training voor het cruciale duel begint. “We proberen hier altijd te trainen op het uur van de volgende match en aangezien de match tegen Nigeria om 17 uur plaatselijke tijd is, trainen we straks dus ook pas op dat uur. Het blijft dan toch nog steeds snikheet, maar het is wel al dragelijker dan vroeger op de dag.”

Hoe gaat het met u?

Hugo Broos: “Goed, hé! Als je in de halve finale van de Afrika Cup zit, mag je zeker niet klagen.”

Morgen (vanavond, red.) wacht in die halve finale Nigeria. Hoe schat u jullie kansen in?

“Goh, het is allemaal moeilijk te voorspellen. Als je de uitslagen ziet van de afgelopen weken… Bijna alle grote landen liggen er al uit. Dan kan je wel stellen dat alles mogelijk is. Nigeria is evenwel een heel goede ploeg. Ze hebben topspelers die allemaal in Europa spelen, met Victor Osimhen van Napoli als absolute sterspeler. Makkelijk zal het dus niet worden. Al was dat tegen Marokko ook niet het geval. Zij waren toen ook de grote favoriet, maar wij gingen uiteindelijk wel door. Voor de neutrale voetballiefhebber zal Nigeria de favoriet zijn, maar de favoriet is na 90 minuten lang niet altijd de winnaar.”

Hoe dan ook is jullie toernooi nu al geslaagd, toch? Want dit overtreft alle verwachtingen.

“Dat klopt. We zitten nu in de halve finale, dus voor ons is het belangrijkste doel al lang gerealiseerd. Maar eens je zover geraakt bent, wil je natuurlijk meer. We zullen er dan ook alles aan doen om ook de finale te halen. Dat zou voor Zuid-Afrika al meer dan twintig jaar geleden zijn. (van 1998, red.) We zullen dus zeker niet minder gemotiveerd zijn.”

Bent u zelf verrast dat jullie zover geraakt zijn? Op papier is uw selectie immers lang niet de sterkste.

“Toch wel. Er waren zeker een aantal ploegen met een veel sterkere selectie. Dat zijn dan de selecties die samengesteld waren met spelers die nagenoeg allemaal in Europa speelden. Zo zit er bij Nigeria bijvoorbeeld geen enkele speler die nog in Nigeria zelf voetbalt, terwijl wij slechts een viertal ‘buitenlandse’ spelers hebben. Alle andere jongens komen uit de eigen competitie. Als je daarop voortgaat is het inderdaad een verrassing dat Zuid-Afrika zover geraakt is. Meer zelfs: als we de finale halen, zou ik dat als een straffere prestatie zien dan het winnen van de Afrika Cup met Kameroen.”

𝗥𝗲𝗮𝗱𝘆 𝘁𝗼 𝗽𝗹𝗮𝘆. 𝗘𝗮𝗴𝗲𝗿 𝘁𝗼 𝘄𝗶𝗻. 💥

We can’t wait to watch the four semi-finalists in the upcoming big night! 🔥#TotalEnergiesAFCON2023 pic.twitter.com/lGRbwGJWCL

— CAF (@CAF_Online) February 5, 2024

En dat terwijl u voor het toernooi erg veel kritiek kreeg in Zuid-Afrika.

“Ik ben hier ondertussen tweeënhalf jaar en er is in die periode altijd kritiek geweest. Men heeft hier gewoon niet graag buitenlanders. Als een buitenlander zoals ik iets zegt, gaat men daar helemaal anders op reageren dan wanneer een landgenoot iets zegt. Je kan als buitenlander ook op veel minder goodwill rekenen. Zo werd ik bijvoorbeeld tegengewerkt door de eigen competitie in Zuid-Afrika. Tot vier keer toe probeerde ik al een vergadering te beleggen met alle trainers van eerste klasse, maar telkens werd die vraag afgewimpeld. Daarnaast had ik voor het toernooi gevraagd om de competitie een week vroeger stil te leggen om de spelers die naar de Afrika Cup moesten nog wat vrij te kunnen geven voor het toernooi, maar ook die vraag hebben ze in de wind geslagen. Veel medewerking moet je hier als buitenlander dus niet verwachten.”

“Er is hier in 2,5 jaar altijd kritiek geweest, maar na 35 jaar trainerschap is mijn huid heel dik geworden. Laat ze maar lullen”

“Om van de pers dan nog maar te zwijgen. Het is niet te geloven dat je resultaten hebt neergezet, maar dat er uit bepaalde hoeken kritiek blijft komen. Dan laten ze telkens mensen aan het woord waarvan ze al weten dat ze kritiek zullen uiten. Maar goed, na 35 jaar trainerschap is mijn huid heel dik geworden. Laat ze maar lullen. Ik doe mijn ding en we zien wel waar we eindigen.”

Heeft u het gevoel dat die perceptie doorheen het toernooi gekeerd is?

“Ze is een beetje aan het keren, maar toch kwamen ze me enkele dagen geleden vertellen dat er iemand kritiek had geuit na onze overwinning tegen Kaapverdië. Maar nogmaals: ze doen maar!”

Percy Tau is zowat de enige speler in uw selectie die wij in België kennen. Onderschatten wij desondanks uw selectie?

“Neen, want wij hebben gewoon niet de sterren z<oals Nigeria met Osimhen of Marokko met Hakimi. Onze twee sterspelers zijn Lyle Foster (Burnley, ex-Westerlo en Cercle Brugge) en Leo Mothiba (RC Strasbourg), maar die zijn er allebei niet bij. Foster heeft zijn selectie geweigerd, maar speelt ondertussen wel alles bij zijn ploeg, terwijl Mothiba zijn kruisbanden scheurde. Echt toppers zitten er dus niet in mijn selectie. Ook omdat het Zuid-Afrikaanse voetbal op internationaal niveau niet hoog aangeschreven staat. En terecht, hé. Het niveau van de nationale competitie moet dringend omhoog willen ze een rol van betekenis gaan spelen, zoals ze voor ogen hebben. Maar als je dat zegt, dan maken ze je af. Toen ik bij Zuid-Afrika begon, zei ik dat het niveau hoger moest en het was precies of ik iemand had vermoord. Nochtans zei iedereen achter de schermen hetzelfde. Maar als een buitenlander het zegt, dan steigeren ze.”

U heeft er wel altijd om bekend gestaan een groep te kunnen smeden. Als je dan al niet de topselectie hebt, komt dat wel van pas.

“Ja, die sfeer in de groep is misschien wel onze kracht. Het is een groep vrienden die er altijd vol voor wil gaan. Het is echt plezant om trainer te zijn van die jongens, want ze geven je veel terug. Als je dingen zegt en doet op training en je ziet die terugkomen in de wedstrijd, dan is dat fijn natuurlijk. De band tussen de spelers en mij is ook erg sterk en dat is zeker één van de redenen waardoor we al zo ver geraakt zijn. In dat opzicht is het te vergelijken met wat ik in Kameroen meemaakte.”

A picture speaks a thousand words! We are semi finalists! Thank you Mzansi 🇿🇦🙏🏽 #TotalEnergiesAFCON #AfCON2023 #BafanaPride pic.twitter.com/0DLBndSAxe

— Bafana Bafana (@BafanaBafana) February 3, 2024

Al heeft het toch ook al meegezeten, niet? Zo stopte uw keeper tijdens de strafschoppenreeks in de kwartfinale maar liefst vier penalty’s .

(haalt de schouders op) “Ah. Je weet dat men voor Hugo Broos in België niet zo veel respect heeft. Of toch niet het respect dat iemand met zo’n palmares zou moeten krijgen. Men zal altijd wel iets vinden om mijn prestaties te minimaliseren. Of ik ben ouderwets, of ik heb geluk, of ik heb een konijnenpoot. Het is altijd wel iets. Ik ben daar een periode kwaad en gefrustreerd door geweest, maar nu heb ik zoiets van doe maar.”

“Men zal in België altijd wel iets vinden om mijn prestaties te minimaliseren. Of ik ben ouderwets, of ik heb geluk, of ik heb een konijnenpoot. Het is altijd wel iets”

Heeft u het gevoel dat er te weinig waardering is voor uw werk of dat je prestaties onderschat worden?

“Het is gewoon zo dat als je goede resultaten haalt, maar niet goed in de markt ligt bij bepaalde journalisten, dat ze dan dingen gaan zoeken om je prestaties te minimaliseren. Maar ze doen maar! Ik weet dat ik in 2017 een Afrika Cup heb gewonnen, iets waar nog geen andere Belgische trainer in geslaagd is, en dat ik nu terug in de halve finale sta. Dat is voor mij voldoende. De rest is gelul.”

U bent er ondertussen 71. Is het voor avonturen zoals deze Afrika Cup dat u het nog doet?

“Het zou alleszins wel gemakkelijker zijn om afscheid te nemen mocht ik als trainer het ene debacle na het andere meemaken. (lacht) Maar als het zoals nu allemaal in zijn plooi valt en je kan mooie resultaten halen, dan is dat inderdaad wel waarvoor je het doet en wordt afscheid nemen moeilijker. Maar dat neemt niet weg dat ik toch stilletjes aan aan mijn pensioen begin te denken. Ik ben 71, hé. Ik zal dus zeker geen tien jaar meer trainer zijn. Maar het gepaste moment zal moeten komen en dan zal ik, en ik alleen, die beslissing nemen om te stoppen. Maar voor alle duidelijkheid: ik heb in een onbewaakt moment wel eens eens gezegd dat dit misschien mijn laatste avontuur wordt, maar ik heb enkel nog maar nagedacht over wat ik na de AFCON ga doen. Ik heb zeker nog geen beslissing genomen.”

Eindwinst met Kameroen, minstens een halve finale met Zuid-Afrika. Heeft u een verklaring waarom het u zo goed afgaat op het Afrikaanse continent?

“Dat moet je aan de mensen hier vragen. Ik doe gewoon mijn ding, zoals ik dat al 36 jaar doe. Maar waarom het hier aanslaat? Ik denk dat het een kwestie is van respect. In Kameroen heb ik respect afgedwongen doordat het daar aanvankelijk moeilijk was, maar ik het team toch op de rails gekregen heb. Bij Zuid-Afrika ben ik dan weer binnen gekomen met een Afrika Cup op zak. Dat is iets waar ze in Afrika enorm veel respect voor hebben. Daardoor bleven de spelers aanvankelijk ook ten volle achter mij staan ondanks de kritiek die ik kreeg. Ze wisten dat ik al een Afrika Cup gewonnen had. Dan krijg je hier een enorme status.”

“Ik heb al nagedacht over mijn pensioen, maar ik heb zeker nog geen beslissing genomen”

“Nochtans was het niet altijd gemakkelijk, hoor. Zeker de praktische kant is in Afrika niet altijd evident. Neem nu bijvoorbeeld dit toernooi. 75 procent van de dingen zijn perfect geregeld, maar het eten valt weleens tegen of de bedden zijn harder dan steen. Dan kan je reclameren en je kwaad maken, maar dat verandert niets aan de zaak. Je moet zulke dingen dan ook gewoon kunnen aanvaarden. Dat heb ik in mijn eerste maanden bij Kameroen moeten leren. Ik had aanvankelijk veel moeite om dat soort dingen te plaatsen, maar op een bepaald moment besef je dat je daar je energie niet moet insteken. Je kan het immers toch niet veranderen. Want zolang ik mijn trainingen kan blijven geven en mijn ding kan blijven doen, waarom zou ik dan gefrustreerd geraken of kwaad zijn voor dingen die ik toch niet in de hand heb?”

Ondanks alle moeilijkheden en kritiek slaagt u er wel telkens in om de neuzen uiteindelijk in dezelfde richting te krijgen. Kan u dat verklaren?

“Misschien omdat ik geen luchtkastelen verkoop? De zaken zijn wat ze zijn. En soms is dat voor iets of iemand hard of niet diplomatisch, maar als ze de waarheid niet willen zien, dan moet je de zaken soms eens op een andere manier aan de man durven brengen. En dan botst het wel eens. Maar dan denk ik: ik ben 71 jaar. Als ik nu nog rekening moet houden met oei, die of die persoon gaat kwaad zijn… Nee, die tijd is voorbij. Ik ben altijd zo eerlijk en zo open mogelijk geweest en heb de dingen altijd benoemd zonder rond de pot te draaien. Ook al is dat voor sommige mensen moeilijk te aanvaarden. Uiteindelijk denk ik ook wel dat die aanpak werkt. De resultaten spreken in dat opzicht voor zich. Laat ons nu hopen dat het ook morgen (vandaag, red.) meevalt en dat we zondag in de finale staan. Dat zou immers alweer een fantastisch hoogtepunt zijn in mijn carrière.”