Met een half jaar vertraging werd de Africa Cup of Nations afgesloten met winst voor Senegal, na verlengingen en strafschoppen tegen Egypte. “Voor het eerst in de geschiedenis. Dat ze als underdog aan het tornooi begonnen, was een voordeel. Met de hulp van God is de droom van al mijn landgenoten waargemaakt”, glimlacht Franck Kanouté.
Uiteraard was het ook feest in de wijk waar de middenvelder van Cercle opgroeide, nabij Ziguinchor, de grootste stad van de provincie Casamance. Dat zijn land Afrikaans kampioen werd, vindt hij geen verrassing. “Dit was de doelstelling van de hele groep. Eigenlijk al jaren, dit was ook zo voor de deelname in 2020 waar Senegal in de finale verloor tegen Algerije. Het maakte de honger nog groter om er dit jaar voluit voor te gaan. “
“k was ervan overtuigd dat mijn land zou winnen, ook al begon de groepsfase niet zo goed.” Omwille van Covid moesten enkele titularissen gemist worden. De ploeg kwam pas vanaf de kwartfinales op dreef. “Eigenlijk nooit als favoriet. Er werd meer gesproken over Kameroen, Ghana en Nigeria.”
Opvallend is dat Kanouté in november 2020 door bondscoach Aliou Cissé werd geselecteerd voor de Lions. Een selectie die er kwam na enkele knappe wedstrijden met Cercle en vooral na zijn uitmuntende prestatie tegen KAA Gent (5-2). “Ik herinner mij die match nog goed. Mijn eerste goal, in een thuismatch. Ik riep Kylian, Kylian, naar Hazard, om mij de bal aan te spelen. Hij behield het overzicht en ik kon na pas vier minuten vrij centraal de bal in doel plaatsen.”
Debuut
Kanouté maakte zijn debuut met Senegal in Guinee-Bissau, een kwalificatiematch voor de Africa Cup, als basisspeler in de plaats van de geblesseerde Salif Sané. Dankzij een goal van Sadio Mané (0-1) was Senegal als eerste land gekwalificeerd voor de eindronde die het in Kameroen uiteindelijk won. Tegen Guinee-Bissau leverde Kanouté een zeer solide wedstrijd af, aan de zijde van onder andere Krépin Diatta, ex-Club Brugge en na een blessure aan het revalideren bij AS Monaco.
“Ik ben samen met Krépin opgegroeid. Ondertussen gaat het goed met hem. Hij is reeds aan het fietsen”, weet Kanouté. “Uit mijn regio komen eigenlijk de grootste Senegalese voetballers: Abdoulaye Seck van Antwerp heb ik nog in eerste klasse zien voetballen. Sadio Mané en de bondscoach woonden in mijn buurt. Sadio is eigenlijk een goede vriend, maar met Kalidou Koulibaly, de aanvoerder en ex-Genk, heb ik nog een hechtere band. Ik beschouw hem als mijn grote broer.”
Abdou Diallo (PSG, ooit nog bij Zulte Waregem) en Nampalys Mendy (Leicester City) maakten destijds deel uit van de Academy van AS Monaco. Tot vorig jaar speelden daar ook Keita Baldé (Cagliari) en Fodé Ballo Touré (AC Milan). Zij en circa vijftig Senegalese voetballers hebben er toe bijgedragen dat hun land zich kon kwalificeren voor de Africa Cup. Ze kregen allen een premie, dus ook Kanouté.
“We hebben met zijn allen een WhatsApp-groep waar we voortdurend met elkaar communiceren en waar ik ze heb gefeliciteerd. Senegal is al vele generaties ver een echt voetballand. Het is nu vier jaar dat we het best voetballende land zijn. We staan 20ste op de FIFA-ranking. Maar internationaal had mijn land nog nooit iets gewonnen. Het is ongelooflijk. Dit is het resultaat van vijf, zes jaar werk dat er aan voorafging.”
Operatie
Cercles middenvelder is uiteraard ontgoocheld dat hij er niet bij was. “Ik heb er niet op zitten wachten, op die nieuwe selectie. Na mijn blessure wist ik dat ik niet het niveau zou halen dan daarvoor. Ik speelde niet, dus was het normaal dat de bondscoach voor spelers koos die elk weekend wel aan de bak kwamen”, aldus Kanouté.
De eerste zes maanden van vorig jaar bleef een blessure aan de buikspieren hem parten spelen en geraakte hij op de achtergrond. Cercle wilde niets aan het toeval overlaten. Uiteindelijk was een heelkundige ingreep nodig. Franck revalideerde na zijn operatie vorige zomer zelfs in Clairefontaine en in Monaco. “Die ingreep was nodig, maar het heeft allemaal veel langer geduurd dan verwacht. Normaal is dat vier, vijf maanden. Bij mij was het bijna zes en een halve maand.”
Kanouté is nu volledig hersteld. Maar sowieso was 2021 een moeilijk jaar, waarin hij daarvoor afscheid moest nemen van zijn vader. “Het is nu anderhalf jaar. Hij was alles voor mij. Gelukkig krijg ik veel steun van mijn familie.” En dat leverde een tweede goal op voor Cercle, op Anderlecht. De twee matchen die daarop volgden, tegen Oostende en op Standard bleef de Senegalees echter op de bank.
“Ik ben reeds twee, drie maanden zonder hinder aan het trainen. Ik doe wat ik moet doen. Het is aan de coach om te beslissen. Hij maakt keuzes naar wat hij ziet en wenst. Mijn doelstelling is dat ik mij goed voel. Ik heb hier een contract tot midden 2024. Ik wil mij blijven inzetten, de groen-zwarte kleuren verdedigen.”
(AC)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
