WS Lauwe stond in het verleden bekend om zijn uitstekende jeugdwerking. Kan moeilijk anders wanneer vier van je eigen jongens de stap zetten naar eerste klasse en er ook hun mannetje stonden. Lorenzo Staelens, die het zelfs tot Rode Duivel schopte, en Hein Vanhaezebrouck zijn de meest bekende. Maar ook Bart Maes, bij Club Brugge, en Rudy Ducoulombier mochten meerdere seizoenen proeven van onze nationale elitereeks.
De 66-jarige Ducoulombier, die maar liefst 261 competitiewedstrijden, 16 wedstrijden voor de Croky Cup en vier wedstrijden voor de UEFA Cup volmaakte, mag trots en tevreden terugblikken op een geslaagde voetbalcarrière. Rudy Ducoulombier is nog steeds begaan met het reilen en zeilen van de Wietstar. “Mijn hart is nu eenmaal geel en zwart gekleurd”, lacht Rudy Ducoulombier.
“Ik was amper zestien jaar toen ik met de grote jongens van WS Lauwe mocht opdraven. Toen in eerste provinciale. Wie de tegenstander was? Dat weet ik niet meer. Mijn medespelers van toen waren Lorenzo Staelens, Hein Vanhaezebrouck, Bart Maes, Philippe Beyls en Dick Tommes. Allemaal jongens uit de Lauwse kweekvijver die een aardig stukje konden voetballen. Via Fernand Goyvaerts, ex-Club Brugge en FC Barcelona, hadden we bij de Lauwse jeugd de knepen van het vak geleerd. Bij de eerste ploeg was het Jacky Stockman, ex-SC Anderlecht, die toen de sportieve scepter zwaaide.”
“Trainer? Ik denk niet dat ik daarvoor in de wieg ben gelegd”
“Op mijn zeventiende mocht ik een titel vieren in eerste provinciale. En ook in de nationale reeksen stonden we ons mannetje. Voor de Belgische Beker wonnen we zelfs met de strafschoppen van toenmalige eersteklasser Waterschei van Lei Clijsters. Op mijn 24ste maakte ik de overstap naar KV Kortrijk. Mijn eerste wedstrijd was op KV Mechelen. Ondanks dat ik toen in eerste klasse mijn ding deed, moest ik twee jaar wachten vooraleer ik een profstatuut kreeg.”
Naar de buren
Na vier seizoenen KVK trok Rudy Ducoulombier naar buur en concurrent SV Waregem. “Paul Theunis was er toen T1”, weet Rudy nog. “Ik mocht er zelfs proeven van Europees voetbal. Maar we overleefden de eerste ronde niet en werden gewipt door het Finse Lathi. Na Waregem ging ik aan de slag bij FC Seraing en zag er niet tegenop om naar Hasselt te verhuizen. Bij Seraing, toen met Wamberto en Roger Lukaku, de onlangs overleden vader van Romelu Lukaku, en Paulo Edmilson liepen er daar toen heel wat klasbakken rond. Georges Heylens, ex-Anderlecht, zwaaide er toen de sportieve plak. Maar het mooie liedje was geen lang leven beschoren en uiteindelijk werd Seraing verkocht aan Standard Luik. Zelf stapte ik over naar Sint-Truiden, toen met T1 Barry Hulshoff die bij Ajax en het Nederlandse elftal naam en faam had gemaakt. Uiteindelijk hield ik het na drie jaar Sint-Truiden en elf seizoenen eerste klasse voor bekeken.”
Vriendelijk en bescheiden
Rudy Ducoulombier kan terugblikken op een geslaagde voetbalcarrière op het hoogste niveau, maar hij bleef altijd vriendelijk en bescheiden. “Ik zou niet weten waarom ik het hoog in mijn bol moet hebben. Het is niet omdat ik van onze eerste klasse mocht proeven, dat ik nu moet neerkijken op de supporters. Tenslotte heb ik geluk gehad dat ik van veel trainers heel wat heb opgestoken. Bij de jeugd uiteraard van Fernand Goyvaerts en van Jacky Stockman die me al vroeg in de eerste ploeg dropte van WS Lauwe. En ook Georges Leekens, die me lanceerde bij KV Kortrijk, ben ik dankbaar voor het vertrouwen dat ik van hem genoot. Ondertussen probeer ik me bij mijn geliefde WS Lauwe opnieuw verdienstelijk te maken binnen het bestuur. Het is tevens een ode aan mijn grootvader Raymond Flo, een van de stichters van WS Lauwe.”
Heel wat spelers die na verloop van tijd hun voetbalschoenen aan de haak hangen, wagen hun kans als trainer. Maar dat is en was nooit de bedoeling van Rudy. “Trainer? Ik denk niet dat ik daarvoor in de wieg ben gelegd. Als speler moest ik mij vooral bekommeren om mijn eigen conditie. Maar als trainer moet je met alles en iedereen rekening houden.” (Fonzie)
