De Roeselaarse ex-voetballer en trainer Yves Vanderhaeghe (55) had opnieuw zin om voetbalgras te ruiken en doet dat nu bij Francs Borains, de ploeg van MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez. Na negen maanden inactiviteit en net voor de kerstperiode blikken we even terug én vooruit met de ex-Rode Duivel.
Van Rode Duivels gesproken: wanneer we binnenstappen bij Yves thuis is de postbode net geweest met een pakje van de voetbalbond. Blijkt dat het nieuwe truitje van de Rode Duivels met een vriendelijk briefje van de voetbalbond is afgeleverd ten huize Vanderhaeghe. “Leuk toch, zo’n attentie?”, is Yves een beetje onder de indruk van dit geschenk. “Blijkbaar zijn ze me ginder toch nog niet vergeten.”
Misschien niet bij de voetbalbond maar van de kant van voetbalclubs bleef het toch lang stil. “KV Kortrijk was mijn laatste ploeg en dat was toch alweer tien maanden geleden. Nu is Francs Borains, een ploeg uit eerste klasse B, mijn nieuwe werkgever. Ik vervang er Igor De Camargo. Voorzitter van de club is MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez en die is razend ambitieus. Ik heb een contract van onbepaalde duur en mijn opdracht is duidelijk: meer winnen en meer punten. De voorzitter wil dat ik de club professioneler help uitbouwen en hij denkt dat mijn ervaring daarin een grote rol kan spelen. Hij weet ook dat ik een ongelooflijke drive heb als ik ergens aan begin en niet snel opgeef. Ik besef wel dat er mij veel werk wacht, niet alleen om op sportief vlak beter te doen maar ook in de omkadering. Zo wil ik ’s middags meer uitgebalanceerde en gevarieerde maaltijden op de club en zal ik een lans breken bij de voorzitter om in te zetten op de verzorging van de spelers. Nu is er een kinesist voor 28 spelers en dat is echt niet genoeg. Dat zijn kleine pijnpunten, maar als ik die kan wegwerken, zullen de spelers beseffen dat het ons menens is om tot een professionele club te komen.”
Stroomversnelling
Vanderhaeghe stuurde de afgelopen maanden zijn cv naar veel clubs, maar hoorde niets. “Ik kan mezelf misschien niet goed verkopen maar ik liet de moed niet zakken. Ik heb toch iets betekend in het Belgische voetbal, je ziet het, ik krijg zelfs een mooi nieuw truitje van de Rode Duivels van de voetbalbond. En ja, opeens ging het zeer vlug en kwam alles in een stroomversnelling terecht bij Francs Borains; ook de club typeert Georges-Louis Bouchez: onmiddellijk doorduwen en een vaste koers varen.”
“Ik kom financieel niets tekort, maar het is nog te vroeg om met pensioen te gaan. Ik ben trouwens heel graag trainer: ik hou van het spelletje, van de uitdaging maar ik wil ook mijn geld blijven verdienen met voetbal. Voetbal is trouwens mijn hele leven de rode draad geweest: het spelletje zelf maar ook het meedenken met mijn trainers, het uitleggen aan anderen. Daarom ook dat ik een opleiding leerkracht lichamelijke opvoeding heb gevolgd.”
Naar Wales
In de voorbije periode heeft Vanderhaeghe veel wedstrijden gevolgd en was er ook ruimte en tijd voor enkele speciale voetbalbelevingen. “Zo ben ik als gast van de nationale ploeg mee geweest naar Wales, heb ik de uitwedstrijd van Club Brugge in Glasgow meegemaakt – wat een fantastische beleving was – en heb ik op 11 november een voetbalwedstrijd gespeeld met ex-internationals. Zelf sporten doe ik ook nog heel graag: lopen rond het Sterrebos, tennissen en padel spelen met Olivier Deschacht en Thomas Buffel. Ik heb me dus nog niet verveeld maar het mocht stoppen: voor 2026 had ik al twee wensen vooropgesteld: een goede gezondheid en een voetbalclub die ik mag trainen. De tweede wens is al in vervulling gegaan, nu maar hopen dat de eerste wens mooi volgt.”
“Ik kom financieel niets tekort, maar het is nog te vroeg om met pensioen te gaan”
Tegen een nieuw buitenlands avontuur had hij ook niet bij voorbaat neen gezegd. “Bij de Saoedische tweedeklasser Al-Faisaly ben ik iets meer dan vier maanden aan de slag geweest en behaalde ik mooie resultaten. Er speelden andere motieven bij mijn ontslag en het heeft ook heel lang geduurd vooraleer ik mijn geld kreeg. Gelukkig had ik een Fifa-contract afgesloten met die club wat impliceert dat men niets kan uitvoeren op voetbalvlak vooraleer alle openstaande schulden zijn betaald. Ik heb mijn centen gekregen maar ik heb er een beetje op moeten wachten. Nu zou er ook interesse geweest zijn van een buitenlandse ploeg maar ik ben zeer tevreden dat ik in België aan de slag kan blijven bij een ambitieuze ploeg met een zeer ambitieus bestuur.”
Bourgondiërs
De kerstperiode is toch een speciale periode voor een voetballer. “Op kerstavond is er traditiegetrouw een familiefeestje, maar op 26 december werd er meestal gevoetbald. Na de laatste wedstrijd was het dan vaak snel vertrekken voor nog een paar dagen naar een zonnige bestemming vooraleer er weer werd getraind. Nu wordt het afwachten wat er in Francs Borains op het programma staat, maar die paar dagen vakantie blijft er hopelijk in zitten. Het kan best dat we na het kerstfeest enkele dagen vakantie inplannen, naar de zon of naar de sneeuw. We zullen wellicht bij ons thuis een kerstfeest organiseren. We zijn maar een kleine familie, het zal dus niet zo heel veel werk zijn. We zijn wel bourgondische genieters: lekker eten met goede wijn bij de gerechten. De hoofdgerechten halen we bij ervaren mensen, dat kan Yarmo zijn van Bar Julien of Dries van de gelijknamige slagerij-traiteur aan de kop van de vaart. De hapjes bij het aperitief zijn er ook en zijn meestal huisgemaakt. In die periode letten we niet echt op onze voeding (lacht). Het is de tijd van het jaar, hé.”
Dilemma’s
Zon of sneeuw?
“Doe mij maar zon. Je kunt je veel comfortabeler kleden, ook als je moet sporten. Een T-shirt, kort broekje en sportschoenen en klaar. Ik ga ook graag naar de sneeuw maar het is meer rompslomp op kledingvlak.”
Vis of vlees?
“Niettegenstaande ik graag een plateau fruits de mer eet en vis wellicht gezonder is, kies ik toch voor vlees. Een Belgische klassieker zoals een mooie steak met frietjes, daar kan ik niet aan weerstaan.”
Voetballer of trainer?
“Voetballer. Dat is de allerleukste job ter wereld. Je moet enkel bezig zijn met presteren op het veld en moet je lichaam goed verzorgen. Dat verveelde nooit. Als trainer kun je nooit de voldoening ervaren die je als voetballer wel beleeft, denk ik.”
Anderlecht of Club Brugge?
“Ola, dat is een moeilijke. Dan kies ik toch voor Anderlecht. Club Brugge roept veel emotie en nostalgie op, maar Anderlecht heeft mij het vertrouwen gegeven en heeft mij financieel gewaardeerd.”
Bril of lenzen?
“Ik heb nu enkel een leesbrilletje nodig en ik hoop dat dit nog een tijdje volstaat. Indien dit ooit aan de orde komt dan zou ik voor lenzen opteren. Een bril zou meer vervelend zijn om te sporten.”
