Eerste minuten, eerste goal. Soms kan het zo simpel zijn. Al heeft Luis Hartwig (20) niet de makkelijkste weken achter de rug. Nu een vervelende armbreuk bijna is geheeld, kan KV Oostende rekenen op een enthousiaste spits. “Deze traditieclub hoort in eerste klasse thuis.”
Het bizarre doelpunt op Dender ging de wereld rond: keeper Xavier Gies dacht dat er voor buitenspel werd gevlagd én gefloten, maar trapte de bal achteloos in de voeten van de opportunistische Hartwig. 1-1 en een belangrijk punt voor de Kustboys.
“In mijn eerste wedstrijd was het belangrijk om meteen een goeie prestatie af te leveren, liefst met een goal of assist. Toegegeven, die eerste minuten en meteen scoren, nam heel wat druk op mij weg. Jammer genoeg pakten we geen belangrijke drie punten. Onze plaats in het klassement is wat het is. Ja, ik ben blij met m’n goal, maar ik denk dat een zege veel interessanter zou geweest zijn. We mikken hoger, al hadden we het ons anders voorgesteld. Minstens de top zes en dus play-offs: dat blijft het doel. Hier liggen zoveel mogelijkheden en een traditieclub als KVO hoort gewoon in eerste klasse thuis.”
Voetbalhart
Hartwig is afkomstig van het dorpje Witten in Noordrijn-Westfalen, niet zó ver van de Belgische grens en een regio waar voetbal lééft. Ga maar eens na: volks- en profclubs als Dortmund, Leverkusen, Schalke 04, Mönchengladbach, Dusseldorf, Essen en Bochum spelen op een steenworp van elkaar.
“Waar ik vandaag kom, ben je een fan van ofwel Schalke of Dortmund. Ik had iets met Bochum, dat simpelweg vlakbij ligt. Na te beginnen voetballen bij de club uit ons dorp, kreeg ik een voorstel van Bochum en was ik in de wolken. Van een kleine club naar een profteam is een grote stap en ik diende wat aan te passen. Later kreeg ik aanbiedingen van Schalke en Dortmund, maar ik bleef Bochum trouw. De keuze van het hart en speelminuten, boven die van het geld – al gaat het hier in het jeugdvoetbal niet over immense bedragen, hé. Mijn papa Knut, die ook profvoetballer speelde, is Dortmund-gezind. Maar hij wou altijd dat ik de best mogelijk opleiding kreeg: bij Bochum had ik meer kans op minuten. Vader speelde ooit zelf bij de jeugd van Bochum en kende daar mensen in de staf. Dat maakte de aanpassing ook makkelijker.”
Barst in arm
Hartwig maakte in 2021 de promotie van Bochum naar de Bundesliga mee van op de eerste rij. Maar vorig jaar koos hij voor een uitleenbeurt aan de Oostenrijkse tweedeklasser Sankt Pölten. “De concurrentie in de Bundesliga is groot en ik raakte ook geblesseerd. In de zoektocht naar minuten en goeie ontwikkeling was m’n overgang naar Oostenrijk een prima keuze: 12 goals en 7 assists in 30 matchen, en ik maakte er ook heel wat vrienden.”
Afgelopen zomer liep de Sturmer een ambetante blessure op. In een duel plantte een tegenstander zijn heupbeen tegen de onderarm van Hartwig, met een barst als gevolg. “Zeer pijnlijk en het duurde twee weken vooraleer ik weer kon trainen. Daarna voetbalde ik met een speciale brace. Vreemd genoeg mag je daarmee in Duitsland – of in de Champions League, bijvoorbeeld – wél voetballen, maar in de Belgische competitie helaas niet. Het duurde in totaal acht weken vooraleer ik verlost was van die spalk. Er steekt nu wel nog een lange schroef in m’n onderarm. Nog een maandje en dan mag die er ook uit.”
Z’n barst in de arm vormt een niet onbelangrijk detail in de onderhandelingen tussen KVO, Bochum en de spits. “Tijdens de voorbereiding nam sportief manager Nils Vanneste contact op met mijn zaakwaarnemer en volgde een lang en goed gesprek met coach Stijn Vreven. Alles liep goed, maar ik vroeg nog even bedenktijd omdat het toch een overgang was naar een buitenlands team waar het Duits niet de voertaal was. (lacht) En terwijl ik over de aanbieding nadacht, belde Vanneste zowat dagelijks mijn manager op. Dat kwam over als een teken van geloof in mijn kunnen. Ondanks mijn blessure bleef KVO’s interesse groot en daar ben ik dankbaar voor. Ik had ook aanbiedingen uit Duitsland en Oostenrijk, maar hier kreeg ik meer kans op minuten en voelde ik vertrouwen. Met Alfons Amade, David Atanga en Alessandro Albanese lopen hier enkele Duitssprekenden rond, wat het makkelijk aanpassen maakt.”
Belgische link
Er is ook een Belgische link: in 2020 speelde hij met de U19 van Duitsland tegen de leeftijdsgenoten van de Rode Duivels. Onder meer Luca Oyen, Aster Vranckx, Nicolas Raskin en coach Wesley Sonck klopten Hartwig en co met 1-0. En bij reeksgenoot Deinze loopt Emilio Kehrer rond, ook Duits jeugdinternational. “Ik ken hem van bij de nationale jeugd, inderdaad De match tegen Deinze is er eentje om naar uit te kijken”, knipoogt de speler.
Een jonge spits met toch al wat ervaring: hoe schat Hartwig nu onze tweede klasse in? “Je hebt een mix van jonge, energieke teams – zoals Jong Genk en RSCA Futures – en fysieke en ervaren elftallen, zoals vanavond Patro Eisden. Zo ontwikkel je verschillende speelstijlen. Het valt wel op dat alle elftallen dicht bij elkaar liggen en iedereen van elkaar punten kan afsnoepen. Algemeen maakt de Challenger Pro League een goeie indruk op mij.”
De korte invalbeurt was een synopsis van het dynamisch type speler dat de Duitser is. “Ik ben een snelle spits, loop graag in de rug van de verdediging en krijg graag de bal in de loop gespeeld. Ik kan gevaarlijk zijn in de zestien: op één of andere manier voel ik goed aan waar de bal naartoe zal gaan. Op het goede moment op de goede plaats, zoiets?”, glundert Hartwig. “Mijn papa was ook aanvaller, maar stond op de flank. (lacht) Als ik hem mag geloven, was hij zeer snel. Zo legde hij in de sprint 100 meter af in 11 seconden. Niet slecht, hé. Hij op de flank en ik in de spits: dat zou een mooi team geweest zijn.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
