De pijnlijke en onnodige nederlaag tegen RSCA Futures voor de interlandbreak is niet voor herhaling vatbaar. Dat beseft ook coach Stijn Vreven, die er de afgelopen dagen de pees heeft opgelegd. “Als spelers niet het minimale brengen van wat ik verwacht, dan grijp ik zonder verpinken in.” De spelersgroep is gewaarschuwd.
“Ik ben énorm teleurgesteld, ook in mezelf. Ik ben verantwoordelijk, want je wil je ploeg een manier van spelen aanleren.” Vreven wond er na de verrassend onaangename 1-2-nederlaag geen doekjes om: zijn team presteerde volstrekt ondermaats.
Nuchtere zelf
En de coach was in onze optiek vrij emotioneel. Bijna twee weken later is de nuchtere Limburger nog altijd zichzelf. “Ik zeg het zoals ik vind dat het gezegd moet worden. Ik vind het vreemd dat ik reacties krijg op mijn manier van verwoorden. Over die bewuste wedstrijd: als ik meen dat het spel niet naar mijn normen was, dan zeg ik dat gewoon. De dingen benoemen zoals ze zijn, heeft maar één doel: beter doen! We hebben onszelf de voorbije weken gewoon tekort gedaan. Als je niet wint wanneer het moet, blijf je in de problemen. Kijk, het is makkelijk om voorop te gaan in de polonaise als het goed gaat en je wint. Maar ik heb het altijd al omgedraaid: ik sta op de barricades als het minder vlot loopt en we verliezen. Ik vind niet dat ik dé hoofdschuldige ben bij slechte resultaten, zoals vorige week, maar ik ben wél verantwoordelijk voor het eindresultaat. Ik bepaal de leidraad en hoe we het voetbaltechnisch en -tactisch invullen. Komt dat niet tot uiting, dan trek ik me dat hard aan en kijk ik in de spiegel. En ja, als puntje bij paaltje komt, dan weet ik hoe het voetbalwereldje in elkaar zit.” Noot van ondergetekende: algemeen is het toch al te makkelijk om altijd maar snel te wijzen naar de positie van de trainer bij mindere prestaties. “Klopt, maar wij gaan dat niet veranderen, hè.” Dan was er ook vroege wissel van David Atanga. In de 43ste minuut haalde Vreven de (zwak acterende) aanvaller naar de kant. Zonder handjes schudden. Bewust. Om een signaal te geven. Of hij nog met de speler heeft gesproken: “Ik praat met alle spelers. Ik heb de wissel aangehaald als voorbeeld: als spelers niet leveren wat ik minimaal verwacht van een team in onze positie, dan grijp ik zonder verpinken in. En daar heeft de naam Atanga níks mee te maken. Het kan elke speler overkomen. Iedereen moet beseffen dat we op vlak van mentaliteit top moeten zijn.”
Ritme
Bon, we zijn nu twaalf dagen verder. Intussen werkte KVO ook een oké oefenmatch af tegen de Franse tweedeklasser Valenciennes (2-2). “Ik had geen spelers met interlandverplichtingen. Een pak spelers konden ritme opdoen tegen een ploeg die het allesbehalve als een vriendenmatch opvatte. Maar eerlijk: geen enkele fan zit te wachten op een goed resultaat in een oefenmatch. D’Arpino speelde zo lang mogelijk – weet dat hij lang out was. We toonden ons geloof in Daniel Pérez met een pak speelminuten (de spits scoorde ook in de oefenmatch, red.). Behalve Alfons Amade en Andy Musayev traint iedereen voluit. Naast het bespreken van de negatieve elementen, hadden we het ook over de positieve punten. Vergeet niet dat we daarvoor zo slecht niet speelden. Alleen benutten we geen penalty’s, misten we kansen en waren we op cruciale momenten niet scherp genoeg.”
Alzheimer
De volgende opdracht: Football Club Verbroedering Dender Eendracht Hekelgem. Laat het ons op Dender houden. Coach bij de Oost-Vlamingen is Timmy Simons, boegbeeld van Club Brugge en goed voor 114 nationale selecties en 94 caps. Laat Stijn Vreven net twee keer Rode Duivel zijn geweest en samen met Simons op het veld hebben gestaan: op 21 augustus 2002 in een vriendenmatch in Polen (1-1) en de EK-kwalificatiematch tegen Bulgarije op 7 september datzelfde jaar (0-2-verlies). “Hadden we niet van Polen gewonnen? Och, sorry, maar daar heb ik geen levendige herinneringen aan. (lacht) Ik ben daar echt heel slecht in. Misschien is dit het begin van Alzheimer? Je hebt mensen die verhaal na verhaal voor de geest kunnen halen, maar ik ben al vergeten wat ik gisteren heb gegeten.” Daar gaat onze insteek om samen met Vreven de coach Simons te schetsen. “Wel, zijn positie als verdedigende middenvelder vereiste leiderschap, waardoor de stap naar coachen eerder logisch is. Timmy is vrij rustig en timide. Als trainer moet je niet altijd het grote woord nemen. Hij coacht op zijn manier en doet dat goed – kijk naar hun plek in de ranking.” Dender staat perfect in het midden van het klassement, zes punten voor KVO. Alleen tegen RSCA Futures en Jong KRC Genk ging het de boot in, tegen favorieten Lommel (3-1) en Zulte-Waregem (1-1) pakte Dender punten. Moeilijk in te schatten elftal. “Een stugge ploeg die een 3-5-2-formatie hanteert en daarmee zowel aanvallend als verdedigend voor de dag kan komen. De ploeg kent veel drive, goeie spitsen (waaronder ex-KVO-speler Nicolas Rajsel, red.) en een technisch vaardige kapitein (Lennard Hens, red.). Een goeie mix van mentaliteit en kwaliteit, dus. Spelers Stefano Marzo bij Lokeren, en Olivier Myny en Kjetil Borry bij Waasland-Beveren heb ik nog mogen coachen.” Als trainer stond Vreven één keer tegenover Dender: in 2015 won hij met Waasland-Beveren 2-1 in de Beker van België. “Sorry, ook daar weet ik niks meer van. (lacht) Maar als speler herinner ik me nog dat we (met Sint-Truiden in 2007, red.) op Dender speelden. Hun stadionlichten hingen aan een kraan en die bewogen mee met de wind. Ja, kijk, een volstrekt irrelevante anekdote – zoiets weet ik dan wel weer.” Dat de KVO-spelers er zondagmiddag dan maar een onvergetelijke match van maken.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
