Na de pijnlijke thuisnederlaag tegen Francs Borains op de eerste speeldag van de Challenger Pro League boekte titelfavoriet SV Zulte Waregem zaterdag een deugddoende zege op het veld van Beerschot. Twee keer al verscheen Igor Savic (22) aan de aftrap, de pas eind vorige maand aangekomen nieuwe Bosnische verdedigende middenvelder.
Hij is een Servische Bosniër. “Een Serviër die in Bosnië is geboren”, noemt Igor Savic zichzelf. Dan weet je ook meteen wie zijn grote sportidool is. Hij lacht. “The Joker! Heb je hem gisteren weer gezien?” Het is de dag nadat Novak Djokovic (36) in de zinderende finale van de Masters 1000 van Cincinnati de nummer één in de wereld Carlos Alcaraz (20) klopte. “Die gast is niet te doen!”
Jongensdroom
Het inspireerde de kleine Igor destijds niet om zelf te kiezen voor tennis. Zoals overigens ook zijn lengte – 1 meter 95 – hem niet inspireerde om te basketten. “In de Balkan droomt zowat elk jongetje ervan om voetballer worden.” Hij is bovendien de enige jongen in een gezin met twee oudere zussen en een vader die voetbalde. “Mijn vader was een spits, maar op niet zo’n ernstig niveau. (lacht) Je hebt wat geluk nodig om prof te kunnen worden. Ik ben heel blij dat het mij gelukt is. Ik was een jaar of zes toen ik in ons dorp ben beginnen voetballen”, vertelt hij.
“Op mijn tiende ben ik vertrokken naar een kleine club in Mostar, op twaalf kilometer van bij ons. Weer vier jaar later ben ik naar de eersteklasser Zrinjski Mostar gegaan. Daar kreeg ik op mijn achttiende een eenjarig profcontract, maar na twee wedstrijden werd ik al uitgeleend aan de bescheiden tweedeklasser GOSK Gabela. Zo gaat het vaak bij ons, en zo gaat er veel talent verloren: ze geven je geen kans. Na die uitleenbeurt tekende ik een contract van een jaar bij GOSK. Het seizoen erna kreeg ik zowaar een aanbieding van Zrinjski. Ze hadden zich niet kunnen plaatsen voor Europees voetbal, wat een zware financiële tegenvaller was, en ik mocht terugkeren. De coach was Sergei Jakirovic, die nu in Rijeka zit. Hij geloofde echt in mij, gaf mij wel mijn kans, we werden kampioen met een straat voorsprong en ik werd verkocht aan Torpedo Moskou.”
Liefde voor Moskou
Zijn transfer naar Rusland werd geen succes: Torpedo eindigde als laatste en degradeerde. “Toen ik er in september aankwam, kwam ik meteen in een heel moeilijke situatie terecht: ze hadden in negen wedstrijden maar één punt gehaald. Moskou is wel een geweldige stad, de beste waar ik ooit ben geweest; en van de oorlog met Oekraïne viel er helemaal niets te merken. Maar tweede klasse in Rusland zag ik niet zitten. In verplaatsingen van acht uur vliegen had ik geen zin. Ook omdat er daar een reglementaire beperking op het aantal buitenlanders is, was de club bereid mijn contract te ontbinden.”
“Alles is nieuw voor mij, ik heb wat tijd nodig om mij aan te passen”
Bij Zulte Waregem werd hij meteen in de basis gedropt. Hij kan beter dan wat hij tegen Francs Borains en Beerschot liet zien, beseft hij. “Zonder voorbereiding is het moeilijk. Ik ben hier nog maar twintig dagen, ik heb wat tijd nodig om mij aan te passen. Alles is hier nieuw voor mij. Nieuw land, nieuwe stad, nieuwe club, nieuwe competitie, nieuwe ploeg, nieuwe spelstijl. Ik moet mijn ploegmaats nog leren kennen en nieuwe vrienden maken. Ik ben een teamspeler, ik wil het team helpen. Onder meer de communicatie moet beter. Hopelijk gebeurt dat snel.
“Maar ik hou van dit project. Mijn makelaar en andere mensen die ik sprak, zegden mij dat de club meteen wil terugkeren naar het hoogste niveau, dat alles er goed georganiseerd is, dat het stadion en het oefencentrum er in orde zijn en dat dit een goed land en een goede competitie is voor jonge spelers. Ik denk dat dit een goede stap is voor mij.”
Hij woont op vijf minuten van het stadion. “Mijn vriendin studeert nog in Bosnië. Dat is niet altijd gemakkelijk. In Moskou was ik ook alleen, maar de ploeg telde wel drie andere Balkanjongens. We konden er onze taal spreken en samen optrekken. En niet ver van mijn appartement was er een Servisch restaurant. Hier is alles anders. Maar ik hou van alles wat ik hier in Waregem zie. Vergeleken met Moskou is alles hier heel dichtbij. Voor een uitwedstrijd zit je slechts een uurtje in de bus. Als je in Moskou een uur in de bus zit, ben je nog altijd in Moskou.” (lacht)
International
Hij debuteerde op 18 december 2021 voor Bosnië en Herzegovina als A-international: in de vriendschappelijke interland in Carson (Californië) tegen de VS – 1-0-nederlaag – stond hij negentig minuten op het veld. Maar daar is het bij gebleven. “Maar ik ben nog jong en als ik mijn spel verbeter en goed speel, kan ik in de toekomst wel opgeroepen worden. Ik hoop het. Want wie wil er niet voor zijn land spelen?”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
