Tackle: “Mirakels zoals vorig seizoen komen niet jaarlijks op bestelling”

Altijd raak, vlijmscherp, maar fair. Zo tackelen onze huisanalisten Henk Vanhee (Club) en Roel Jacobus (Cercle) week na week de meest opvallende voetbalgebeurtenissen van het afgelopen weekend en werpen ze hun blik op hun volgende thuiswedstrijd. Stevig en zuiver op de bal, zoals een uitstekende tackle hoort te zijn.

Stappen

Wat in voetbal gisteren een zekerheid leek, kan vandaag alweer een verre herinnering zijn. Ondanks het feit dat Club na een mooie 12 op 12 klaar leek om de volgende stappen te zetten, draaiden de laatste matchen eigenlijk uit op een gigantische sof. Tegen Dortmund en Gent werd Club nog geprezen voor het voetballend niveau dat werd gehaald, maar die commentaren kwamen bij mij helemaal niet zo binnen. Ik zag inderdaad wel een best goed combinerend geheel, maar ik zag ook een team met een opvallend sputterende mentaliteit. Veel zaken in het voetbal zijn moeilijk te trainen. Goeie voetballers worden betere voetballers als ze op training en naast het veld correct worden omringd, dat is haast onvermijdelijk. Maar de reactie van een team bij een tegenvallende, onverdiende of onverwachte achterstand valt daarentegen wel eenvoudig aan te leren. Net daarin was ik de vorige weken zo ontgoocheld: als die mottige tegengoal valt dan moet de eerste reactie zijn om de rangen te sluiten, korter bij mekaar te gaan voetballen, die professionele foutjes te maken om het momentum bij de tegenstander te breken en verdere schade op die manier te vermijden. Met de ervaring in deze kern verwacht je toch dat Club die stap kan zetten, zowel Europees als in de eigen competitie, maar ik stelde teleurgesteld vast dat dit alweer ijdele hoop blijkt te zijn. Hopelijk was het benauwde puntje dat in Charleroi werd gesprokkeld, waar Club na de onterechte rode kaart van Onyedika wel haar op de tanden bleek te hebben, de definitieve wake-up call. Niks komt vanzelf en mirakels zoals vorig seizoen komen niet jaarlijks op bestelling.

Onmondig

Om maar te zeggen: het is weer van moeten, de volgende weken. Met de komst van een zich stilaan herpakkend Union is zoiets uiteraard eerder vlug gezegd dan gedaan, maar het komt er nu toch op aan om weer in de cockpit te kruipen en moeilijke matchen in je voordeel te gaan beslissen. Het is een half wonder dat je met nauwelijks de helft van de punten toch bovenaan in het klassement kan meedraaien en het had zoveel mooier kunnen zijn mochten we de vele kansen waarop we ons toch elke match trakteren aan een deftig percentage hebben afgewerkt. Maar laat dit nu net het tweede pijnpunt zijn dit lopende seizoen: onmondigheid voor doel. Met alleen ex-Unionist Gustaf Nilsson, een jongen waarop je qua inzet en gedrevenheid een huis kan bouwen, ben je bovendien onderbemand op een positie waar je het verschil zou moeten kunnen maken. Veel alternatieven naast Nilsson zijn er voorlopig niet. Wat is er in godsnaam met Jutgla aan de hand? En kan Romeo Vermant de kwaliteit bieden die Club zo hard nodig heeft op zo’n belangrijke plaats in het team? De vraag stellen is ze beantwoorden. De matchen volgen zich nu razendsnel op en het zal vlug duidelijk zijn of de sportieve cel bij Club zichzelf tijdens de winterstop zal moeten bijsturen. Het is trouwens voorlopig een nuchtere vaststelling in zijn geheel en niet alleen voor het spitsenkabinet: aangezien de trainer op het middenveld en achteraan ook geregeld teruggrijpt naar de gekende namen kunnen we van een echte kwaliteitsinjectie tijdens de zomer nog niet spreken.

“Als het om de punten draait, zijn de excuses schaars en is de plausibele uitleg vluchtig”

Geduld

Geduld is echter een schone deugd, ik weet het wel. Jashari en Romero moeten zonder twijfel wennen aan hun nieuwe omgeving waardoor we hun kwaliteiten waarschijnlijk nog niet half hebben kunnen bewonderen. Maar de voetbalrealiteit is hard en onverbiddelijk. Als het om de punten draait, zijn de excuses schaars en is de plausibele uitleg vluchtig. Het drukke speelschema zal ook deze beide jongens naar de oppervlakte dwingen en pas dan is het gerechtvaardigd om het werk van Dévy Rigaux en zijn team tegen het licht te houden. Ondertussen hoop ik dat we tijdens moeilijke momenten kunnen terugvallen op een ploeg die als een entiteit eendrachtig en met de borst vooruit de strijd aangaat.