Tackle: “Een typisch kenmerk van studenten is dat ze bijleren, we merken al vooruitgang in de samenhang en het positiespel”

Altijd raak, vlijmscherp, maar fair. Zo tackelen onze huisanalisten Henk Vanhee (Club) en Roel Jacobus (Cercle) week na week de meest opvallende voetbalgebeurtenissen van het afgelopen weekend en werpen ze hun blik op hun volgende thuiswedstrijd. Stevig en zuiver op de bal, zoals een uitstekende tackle hoort te zijn.

Europese opkomstplicht

Wie kijkt er ook elke dag opnieuw naar het klassement van de Conference League? Ik blijf controleren of we die 6-2 tegen Sankt Gallen niet gedroomd hebben. Na die knotsgekke start van de groepsfase prijkt Cercle bovenaan een Europese rangschikking, met de topschutter en assists en al. Vóór ronkende namen Chelsea, Fiorentina, Rapid Wien, FC Kopenhagen en Real Betis. In deze nieuwe experimentele rangschikking is goed begonnen écht half gewonnen.

Zo propvol het Zwitserse bezoekersvak was, zo onbegrijpelijk oogden de lege plaatsen van zelfs veel abonnees. Het leek wel een verkiezing zonder opkomstplicht. Waar waren die duizenden vaste gezichten? Dit zijn toch de matchen waar we samen jaren van droomden? Cercle schopte het in 125 jaar sportief nog nooit zo ver als nu. Je moet al een zéér goed excuus hebben om eind november tegen Heart of Midlothian weg te blijven. Dit geldt trouwens ook voor de neutrale toeschouwer, die intussen moet weten dat een match op Cercle nooit verveelt.

Een simpele boodschap

Spelen we volgende week in Reykjavik als fiere leider tegen de rode lantaarn Vikingur, dan is het in de nationale competitie de omgekeerde wereld. Onze studentenploeg blijft leergeld betalen. Er werden alweer goals cadeau gegeven thuis tegen Gent en Sint-Truiden en op de Bosuil. In de dubbele thuisweek hadden we vooraf meteen voor vier op zes getekend. Maar na de match tegen Sint-Truiden die van begin tot einde boeide, was het en koude douche dat in het slot twee broodnodige en hard bevochten punten verloren gingen.

Gelukkig is een typisch kenmerk van studenten dat ze bijleren. We merken al vooruitgang in de samenhang en het positiespel. We zullen het wellicht nog even moeten uitzweten en blijven zoeken. Te beginnen zaterdag met de komst de verrassend frisse promovendus Dender. Tegen die kleurencombinatie – die ik niet nader zal noemen om geen onheil af te roepen – is het altijd dubbel opletten geblazen. De boodschap aan onze spelers is alweer de simpelste aller tijden: winnen.

Magie van Muslic geen verzinsel

De week daarna wacht een verplaatsing naar Union, dat dit jaar ook zijn draai niet vindt. Het lijkt erop dat de Brusselaars tegen hun plafond botsen en beseffen dat ook in het Dudenpark de bomen niet tot in de hemel groeien. Het wordt alvast een prettig weerzien met Charles Vanhoutte, die bevestigt als een vaste, betrouwbare waarde. Net als trouwens Dino Hotic die met Lech Poznan de Poolse competitie leidt.

Andere groenzwarte vertrekkers vergaat het dit seizoen minder goed. Olivier Deman telt bij Werder Bremen nog nauwelijks speelminuten. Bij Feijenoord puurde goalgetter Ayase Ueda uit zijn paar basisplaatsen en vooral invalbeurten slechts twee doelpunten. Voor Jesper Daland lijkt Cardiff nog niet op het beloofde land en Hugo Siquet geraakt bij de buren zelfs niet verder dan de tribune. De magie van Muslic blijkt geen verzinsel.