Tackle: “Eén punt. Eén puntje. Eén onnozel puntje. Zo weinig kwamen we te kort”

Altijd raak, vlijmscherp, maar fair. Zo tackelen onze huisanalisten Henk Vanhee (Club) en Roel Jacobus (Cercle) week na week de meest opvallende voetbalgebeurtenissen van het afgelopen weekend en werpen ze hun blik op hun volgende thuiswedstrijd. Stevig en zuiver op de bal, zoals een uitstekende tackle hoort te zijn.

Eén onnozel punt te kort

Eén punt. Eén puntje. Eén onnozel puntje. Zo weinig kwamen we te kort om de eindstrijd tegen degradatie te ontlopen. Om het paniekontslag van coach Feldhofer te vermijden. De voorspelling van zijn voorganger Muslic kwam uit: door de combinatie met het Europees programma moet deze smalle kern tot het allerlaatste moment knokken. Dat één puntje is overal blijven liggen: in de honderd gemiste kansen, gaten in de verdediging, domme rode kaarten, langdurige blessures… De verleiding om de arbitrage en VAR te beschuldigen, is van tweede orde.

Het Europese sprookje sneuvelde op dezelfde marge: één doelpunt te kort voor verlengingen tegen die platgewalste, ergerlijke Polen. Als laatste Belgische ploeg in Europa (een huzarenstuk!) gestrand op één goal van een kwartfinale waar de hele Pro League van droomt. Helaas ook hier een secundaire vaststelling: de invloed van de dramatisch zwakke wedstrijdleiding.

Jonge talenten maakten geen verschil

Een ploeg die start met pech wordt daar doorgaans het hele seizoen door achtervolgd. Dat effect werd nog versterkt door het één na één vertrekken van steunpilaren Daland, Lemaréchal, Popovic, Lopes Da Silva, Denkey en Olaigbe. Ik begrijp dat de aandeelhouder de unieke kansen greep om na zeven jaar financieel geduld uit de rode cijfers te klimmen. Je kunt immers niet met je gat vol schulden naar de bank stappen om een oefencentrum en later een stadion te bouwen. Dat was een toekomstgerichte keuze die alle respect verdient.

“Week na week glipten de punten weg, alsof het een seizoen herhalingen van FC De Kampioenen was”

De sportieve staf kreeg de ondankbare taak om voor minder geld vervangers aan te trekken en vond zeer beloftevolle talenten. Helaas maakten die, behalve de ervaren Magnée en Perrin, nog geen verschil. Wie goed meespeelt maar zijn kansen niet verzilvert, krijgt het deksel op de neus. Week na week glipten de punten weg, alsof het een seizoen herhalingen van FC De Kampioenen was. Ook de nu ex-coach Feldhofer kreeg in drie maanden de efficiëntie niet omhoog.

Is iedereen deze keer wakker?

Voor de zes finales om het behoud stropen we best de mouwen op. Het zal beter moeten zijn dan de schamele 6 op 18 in de competitie. Het irriteert nog steeds hoe we ons door de Kielse Ratten op overlevingsdrang lieten verslaan (3-2), hoe KV Kortrijk in Brugge de kaas van ons brood (1-2) pikte en wij ginds nipt een compleet onverdiend puntje stalen (1-1). Tegen STVV was het twee keer 1-1 en ze kieperden ons moeiteloos uit de beker. Hallo-oh-oh, is iedereen deze keer wakker?

Aan de redding twijfel ik niet: wie daar bang van is, gaat beter meteen naar vierde provinciale kijken. Het meest jammere is dat zulke groep onmiskenbaar ontluikende talenten niet voor een Europees ticket meedoet. Want die belevenis smaakt naar meer, los van de discussies welke van de 21 kernspelers mochten opdraven. Als deze groep zich redt en met een ervaring rijker aan het volgende seizoen begint, dan wil ik nog wel eens zien wie ons zal tegenhouden.