Een trip down memory lane, van Gent naar Brugge en terug. We fietsten in de aanloop van Club Brugge-AA Gent komende zondag met Ruud Vormer door zijn zoete en zure herinneringen aan de vele Slagen van Vlaanderen waarin de captain altijd voorop ging in de strijd. “Vazquez was een goeie maar won geen prijzen. Skov is een fijne jongen maar soms lastig.”
“Hoe gaat-ie, man!?” Je belt Ruud Vormer en je krijgt meteen dezelfde spontane enthousiaste Hollander terug. De ex-aanvoerder van Club, 36 intussen, is sinds deze zomer ex-voetballer en kersverse analist voor televisiezenders DAZN en VTM. En geniet momenteel danig van het vrije leven, na achttien jaar ‘volle gas’ topvoetbal. Hij klinkt opgetogen: “Vandaag nog mijn eerste skiles gehad. Roos en de kinderen gaan tijdens de winter ontzettend graag skiën maar ik kon nooit mee. Nu wel dus. Moet ik dus een beetje oefenen. En ik volg padelles, doe mijn krachtrainingen, ik ga vaak lopen, ga met de kinderen naar het voetbal, het hockey… Ik blijf lekker bezig, hoor.”
Maar het voetbal laat hij niet los. “Ik zie op televisie alles, man! Lekker vanuit mijn zetel. Ik keek zelfs naar Eupen-Zulte Waregem!” Essevee was zijn eindstation, toen Club hem niet meer hoefde, breide hij er nog anderhalf jaar aan zijn carrière. Een groot succes was dat niet, met eerst de degradatie uit 1A waarop naast de verhoopte onmiddellijke terugkeer uit 1B werd gegrepen. Na lang nadenken besloot het Nederlandse boegbeeld van Club in juni zijn contract bij Essevee niet uit te doen. Ex-voetballer. Die intussen toch al denkt aan een of ander trainerschap. “In januari begin ik zo’n beetje de cursussen. Maar voorlopig zonder verdere doelstellingen, daar ben ik nog niet aan uit.” Want het leven zoals het is in Knokke-Heist bevalt hem voorlopig zeer. “We zijn vorige week ook nog naar Dubai geweest.”
En sinds kort is hij ook officieel analist, “is nog wat wennen.” Woensdag deed hij vanuit de VTM-studios nog Club-Dortmund. ‘Zijn’ Club in de groepsfase van de Champions League. Vormer, vijf keer kampioen met Club, speelde voor blauw-zwart 24 wedstrijden op het kampioenenbal.
“Het waren toch altijd de wedstrijden waar we naar uitkeken. Daarvoor speelden we kampioen, om het volgende seizoen Champions League te kunnen spelen. Ik vond het elke keer weer een eer om bij die hymne daar te staan met mijn aanvoerdersband. De 0-0 op Real Madrid (seizoen 19-20, 2-2 onder Philippe Clement, red.) was heel mooi natuurlijk, dat vergeet ik ook nooit meer. Maar mijn allermooiste herinnering blijft de 0-4 op Monaco (seizoen 17-18 onder Ivan Leko, red.) waarin ik scoorde. Het heeft vooral te maken met de moeilijke periode waarin ik verkeerde, ik zat toen eigenlijk op de bank. Maar Siebe Schrijvers was geblesseerd en ik kreeg mijn kans op de 10. Was een mooi antwoord.” (lacht)
“Ik zie op televisie alles, man! Zelfs Eupen-Zulte Waregem!”
Mooie herinneringen. Zoals hij die trouwens ook heeft aan de huidige coach van Dortmund, jammer dat hij hem woensdag op Jan Breydel niet even kon ontmoeten. “Ik ken Nuri Sahin nog van vroeger, van de wedstrijden met U16 en U17 tegen Turkije en omdat zijn familie in de straat woonde van mijn ouders. Ik zag hem er wel eens, we hadden best een goeie band. Wel knap wat hij nu als hoofdtrainer presteert met Dortmund.” Vormer twijfelt over de kansen van Club om door te gaan naar de play-offs van de Champions League. “Het is toch een moeilijke poule, hoor.” Maar dat Club momenteel de beste spelersgroep ooit heeft… neen. “Vind ik onzin. Wij hadden meer kwaliteit dan ze nu hebben. Ons elftalletje van mijn eerste jaren met Izquierdo, Gedoz, Duarte, Meunier, Rafa, Bockie die in zijn gouden tijd iedereen afmaakte…”
En zo landen we toch in de oude dozen van Vormer. En halen we die waarop De Slag om Vlaanderen prijkt boven. Tussen 2014 en 2022 was hij in die geladen duels 32 keer de generaal van Club, altijd voorop in de strijd. ”Een wedstrijd die bij ons altijd danig leefde. Al zeker bij mij toen we nog in het Gentse woonden. En er was toch altijd een opgeklopt sfeertje, ook met Michel (Preud’homme, red.) versus Hein (Vanhaezebrouck). Ik vond het wel gave wedstrijden.”
Hoeveel van die 32 gave wedstrijden heb je gewonnen, denk je?
“De helft?”
Bijna. 14 gewonnen, 14 verloren en 4 gelijk gespeeld. Weet je nog dat dat je in je eerste Slag om Vlaanderen in september 2014 op de bank zat? Het werd toen 2-2.
“Omdat Menegazzo toen nog de voorkeur kreeg?”
Juist. De andere middenvelders waren Simons en Gedoz.
“Ik was er toen net, ik keek toen geweldig op naar Timmy. Dat hij het nu als hoofdcoach met eerst Dender en dan Westerlo zo goed doet, is heel knap. Kan niet verbazen, al ken ik hem natuurlijk niet als trainer. Speelde Vazquez toen ook nog niet?”
Hij speelde naast jou op het middenveld in jouw eerste echte match tegen Gent in februari 2015. Op Gent, 2-1.
“Vazquez vond ik altijd al subliem. Kon ballen geven die niemand anders zag. En Meunier die de rechterflank voor zich nam, vond ik ook altijd een hele goeie.”
Hoorde Vazquez bij de besten met wie je bij Club speelde?
“Hmmm… Hij heeft niets gewonnen. Want het gaat altijd om de prijsjes, hé.”
Wist je dat het daarna nóg zes wedstrijden geduurd, tot de kwalificatie in de halve finale van de beker in februari 2016, 1-0, dat je met Club kon winnen van Gent?
“Echt? Kan je nagaan hoe moeilijk die wedstrijden altijd waren voor ons.”
Maar daarna wonnen jullie dat seizoen nog drie keer na elkaar, met in mei 2016 die gedenkwaardige 1-4 zege waarmee de weg naar de eerste titel in 11 jaar helemaal open lag.
“Want de volgende match wonnen we ook nog eens met 4-0 van Anderlecht, hé. Dat blijft toch mijn mooiste herinnering. Zo’n mooie dag! Maar de match daarvoor op Gent herinner ik mij ook nog heel goed. Was de match van Izquierdo, hé (twee assists en één wereldgoal, red.) Was toen een heel belangrijke speler voor ons, zo’n spelers maken het verschil.”
“Ook dit seizoen is Club toch weer wat gemakzuchtig gestart”
Een beetje zoals Skov Olsen nu het verschil moet maken?
“Ja. Al is Skov een ander type, Izquierdo moest het meer van zijn snelheid hebben – in het begin liep hij wel een beetje als een kip zonder kop maar Joske leerde snel. Skov is meer een voetballer. En is ook wel qua mentaliteit een beetje anders.”
Joske was de lachebek, Skov is een nukkig mannetje?
“En toch vond ik Skov een hele fijne jongen om mee te werken. Alleen wel eens een beetje lastig. Weet ik wat er dan in zijn koppie omgaat.”
Voor jouw pijnlijkste nederlagen mag je kiezen tussen de 6-1 op Gent in augustus 21 of de 0-3 in de halve finales van de beker in maart 22, nadat jullie in de heenmatch met 0-1 hadden gewonnen op Gent. Onder Schreuder was dat.
“Die 0-3 herinner ik mij eigenlijk niet meer.”
Je zat dan ook op de bank.
“Echt? En ook niet ingekomen? Okee! Daarom verloren we dus die wedstrijd, haha! Tja, als je niet hebt gespeeld, is het toch altijd wat minder gevoelig. Doe dus maar die 6-1, dat was de pijnlijkste. Was héél gênant. Was toch met die terugspeelbal van Brandon? Alles zat tegen. Dat was in augustus: de decompressie na een titel, hé. Merk je toch elk seizoen. Ook dit seizoen, ze zijn toch ook weer wat gemakzuchtig gestart. Maar dan moet je het wel weer oppikken.”
En wat wordt het zondag, meneer de analist?
“Toch weer lastig, hoor. Club was in competitie alleen nog maar tegen Cercle echt goed en na Dortmund… Het wordt wel weer een spannende, leuke pot, zoals vaak. Hopelijk niet te gesloten. Ik ga er in elk geval lekker voor zitten. Al zal zelf op het veld staan altijd het allerleukste blijven.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
