De kampioen is gekend, net als de dalers. De mooiste matchen en goals zijn verkozen. Maar dat is niet wat wíj onthouden van het afgelopen voetbalseizoen. Wat ons het meest bijblijft, is het massale en hartverwarmende afscheid van de voetbalwereld van Miguel Van Damme. Nooit was voetbal meer een bijzaak. De Cercle-doelman, pas 28, overleed op 29 maart na een ongelooflijk moedige strijd van zes jaar tegen leukemie. Twee maanden later kijken zijn ouders Dirk en Marijke terug: “We zijn dankbaar. En fier. Maar dat neemt niet weg dat het gemis enorm is.”
Vorige zaterdag vierde de hele familie de eerste verjaardag van Camille, het dochtertje van Miguel en zijn vrouw Kyana. Kyana postte: “Dankbaar dat papa jou nog tien maanden heeft mogen kennen.” Het was tegelijk een mooie en een moeilijke dag. Miguels gescheiden ouders waren er ook bij.
Vader Dirk: “We hebben met de hele familie geprobeerd er een feestje van te maken. Al gingen onze gedachten natuurlijk vaak naar Miguel.”
Moeder Marijke: “Dan werd er op een gegeven moment kubb (gezelschapsspel met houten blokken, red.) gespeeld. En gebiljart, onder de mannen. Miguel was er altijd als eerste bij voor zulke dingen. Maar nu was hij er niet, dat was toch emotioneel… (stil) Héél moeilijk.”
Troost
Zondag is het twee maanden geleden dat hun zoon gestorven is, het gemis is nog altijd enorm. Al was het medeleven en de steun van de voetbalwereld enorm. Op alle velden, niet alleen in Brugge en in West-Vlaanderen en het hele profvoetbal, maar van het Oost-Vlaamse Lembeke en Maldegem, zijn eerste clubs, tot het verre Thes uit Tessenderlo.
Marijke: “Van over de hele wereld zelfs. Ik was verbaasd. Ik wist dat Miguel heel veel mensen had beroerd, maar zóveel… We kregen brieven met steunbetuigingen van FC Barcelona, van Real Madrid, zijn overlijden stond in de Franse en Engelse kranten… Dat doet iets met je. Het gaf toch wat troost.”
Dirk: “Dat de hele voetbalwereld zich zo begaan toonde, was voor ons een grote steun. We zijn het bestuur van Cercle dan ook ontzettend dankbaar voor alle organisaties. En ook chapeau voor het eerbetoon van Antwerp, de eerste uitmatch van Cercle na Miguels overlijden. En de aanwezigheid op de begrafenis van minister Ben Weyts, van Vincent Mannaert van Club Brugge, van Peter Verbeke van Anderlecht: het gaf aan dat Miguel door iedereen in de voetbalwereld dankzij zijn vechtersmentaliteit werd aanzien als een voorbeeld.”
Marijke: “Als doelman had hij nochtans nog niet zoveel kunnen tonen. Maar hij had als mens veel indruk gemaakt en dat is nog mooier. Ik heb in die dagen heel veel mooie dingen gelezen die een moeder trots maken. (nadenkend) Ik besefte als nooit tevoren wat voor een mooie mens hij eigenlijk wel was.”
Wat ploegmaat en vriend Thibo Somers na zijn twee goals in die gedenkwaardige eerste match van Cercle tegen AA Gent ook zei: “Miguel was de schoonste mens die ik heb gekend.”
Dirk: “Miguel wilde altijd iedereen helpen. Me to You (de stichting die onderzoeksprojecten over leukemie steunt en waarvan Miguel peter is, red.) is daar ook een voorbeeld van.”
Marijke: “Hij wilde altijd goed doen voor anderen. Hij zei ons ook nooit hoeveel pijn hij had, hij wilde ons altijd sparen.”
Afleiding
Hij wilde op zijn begrafenis liever een donatie voor Me to You dan bloemen. En de shirts die Cercle en Antwerp achteraf veilden, brachten 20.000 euro op. En de Levensloop waaraan Cercle deelnam ten voordele van Me to You, de schenking die de Pro League maandag op haar awards in het bijzijn van Kyana nog deed… Via Me to You blijft Miguel Van Damme een beetje bij ons.
Dirk: “Dat zeiden de mensen van Me to You ook: Miguel blijft. Dat doet deugd.”
De pijn blijft, maar de hele familie gaat moedig verder.
Dirk: “De ene dag lukt dat beter dan de andere.”
Vooral de moeder van Marijke, oma Nicole, zijn grootste fan die geen match miste, heeft het nog steeds moeilijk.
Marijke: “Ons leven gaat verder, wij zijn weer aan het werk, hebben wat afleiding. Maar mijn mama is alleen, mijn papa is toch al een tiental jaren geleden gestorven, ze kan er niet over spreken. We proberen haar zoveel mogelijk te helpen natuurlijk, maar ze heeft het niet gemakkelijk. (glimlacht) Het gele Livestrong-polsbandje dat Miguel haar gaf, zal ze nooit meer uitdoen. Maar we praten er niet te veel over, het doet te veel pijn haar te zien wenen. Het is anders dan met mijn dochter.”
Francesca. Miguel was haar god. Net als haar mama trekt zijn zus nog steeds heel vaak naar zijn graf.
Dirk: “Dan is ze soms een half uur tot een uur alleen met haar broer.”
Marijke: “Francesca keek heel erg op naar haar broer. Zij leek eigenlijk veel op Miguel, ze is ook nogal gesloten. Ook iemand zonder veel woorden. Ik heb dat eigenlijk pas de laatste maanden ontdekt, hoezeer die twee lijken op elkaar. Dat had ik eerlijk gezegd niet door. Ook Francesca spaart mij, ze toont mij liever haar verdriet niet. Verdriet dat ik dan merk op haar sociale media. Dat probeer ik nu meer op te vangen, vroeger dacht ik dat ze dat zelf wilde verwerken. Dan zeg ik: eens erover praten, eens wenen, dat kan helpen.”
Dankbaar
Thuis bij Marijke en Dirk hangt zijn shirt met het nummer 16.
Dirk: “Ik moet het nog inkaderen. Maar ik moet zeggen dat ik het voetbal nog altijd probeer te vermijden. Want dan komt nog zoveel boven. Dan mis je hem nog harder. Maar volgend seizoen gaan we zeker nog eens naar Cercle.”
Marijke: “Zeker, we zijn die mensen ontzettend dankbaar. Maar ook ik kan momenteel nog steeds niet naar voetbal kijken. Altijd die gedachten: Miguel had daar kunnen staan. En de emoties van verliezen en winnen die hij nu moet missen.”
En het beklijvende portret Miguel dat televisiemaker Eric Goens maakte over hun zoon, daar is het nog te vroeg voor.
Dirk: “Nog niet. Het is een bijzonder mooi portret, maar het zou nog te veel pijn doen.”
Marijke: “Toen Miguel er nog was, heb ik het nog wel eens herbekeken. Maar daarna niet meer. Net als de vele filmpjes die ik heb bijgehouden, ik kan ze nog altijd niet bekijken. Omdat ik dan zijn stem hoor.”
Na het interview stuurde Marijke nog een mailtje: “Ik was er mij niet van bewust dat hij zoveel teweeg heeft gebracht bij zoveel mensen. Gewoon door wie hij was als persoon. Ik ben daar fier op als mama. Maar dat neemt niet weg dat het gemis enorm is.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
