Het was een bommetje hoor, toen KV Kortrijk op 26 juni bekendmaakte dat Joseph Allijns (64) na 19 jaar ontslag had genomen als voorzitter en meteen Ronny Verhelst als zijn opvolger bekendmaakte. Nu praat hij voor het eerst over wat voorafging – hij kon geen 30 meter meer stappen, Verhelst zat al twee jaar klaar. En wat volgde: “Ik blijf met hart en hoofd in het voetbal.”
‘Een goede gezondheid, dat is het belangrijkste’. Hoeveel keer wensten we het iedereen, elk nieuwjaar opnieuw? Nooit eerder werden we er dramatischer mee geconfronteerd dan dit jaar. Nooit eerder zullen deze wensen luider klinken dan in de komende dagen. Nooit eerder hoopten we zo intens op licht in 2021.
In deze eindejaarsreeks getuigen mensen uit de topsport die dit jaar in aanraking kwamen met Covid-19 of andere gezondheidsproblemen over de duisternis die hen overviel in 2020 en over het licht dat ze zien in 2021. Aflevering 1. KVK-voorzitter Joseph Allijns stapte vanwege gezondheidsproblemen uit het topvoetbal.
“De laatste competitiematch die door het coronavirus werd stilgelegd was Kortrijk-Antwerp, begin maart. Ik heb er toen veel handen geschud, iemand had gezegd dat zijn vrouw was thuisgebleven omdat ze ziek was, zo herinnerde ik mij achteraf. Heb ik het daar opgelopen? In elk geval kreeg ik een paar dagen later koorts. Ik voelde mij echt lám. Die koorts duurde 14 dagen, ik was constant moe, ging in quarantaine op mijn slaapkamer, mijn kinderen en kleinkinderen kwamen langs op het terras om even te zwaaien. De dokter kwam om de twee dagen om het zuurstofgehalte in mijn bloed te meten en mijn longfunctie te controleren. En ik had smaak noch reuk, ik verloor zeven kilogram in twee weken.”
“Ik was bang ja, telkens ik die beelden zag van wat corona in Italië aanrichtte, weerloze mensen in overvolle ziekenhuizen. Al werd toen nog niet officieel Covid-19 bij mij vastgesteld, pas in juni bleek ik bij een ander onderzoek positief te zijn geweest en werd immuniteit vastgesteld. Tussendoor was ik wel vaak gaan fietsen, waarbij ik dóór gaf op de bruggen of op de Kalvarieberg in Marke, om mezelf gerust te stellen: dat lukt nog goed, long- en hartfunctie zijn nog oké.”
“Dat doe ik nu nog trouwens. Want ik kreeg vorig jaar ook polymyalgia rheumatica ( spierreuma, red .), waarvoor ik lange tijd zware cortisone moest nemen. Vandaag is dat herleid tot kleine hoeveelheden om de twee dagen. Op bepaalde momenten kon ik mijn schouders niet meer oprichten, ik kon me nog nauwelijks bewegen, m’n spieren werden helemaal hard. Er volgden talrijke onderzoeken, tot in Nederland, zonder resultaat. Op bepaalde momenten, deze zomer bijvoorbeeld, kon ik echt geen dertig meter meer stappen. Dat heeft mijn afscheid als voorzitter versneld.”
De juiste beslissing
“Ik was 19 jaar voorzitter van KV Kortrijk, alleen Ivan De Witte van AA Gent zit er al langer. Ik heb nog mijn praktijk als advocaat en heb intussen, de twee van mijn tweede echtgenote inbegrepen, tien kleinkinderen, die mij soms nodig hebben. Zo heb ik het op mij genomen om een kleindochter in het eerste studiejaar met leesproblemen te begeleiden, soms twee, drie keer per week. Dat speelde ook mee.”
“Wat verder nog meespeelde: mijn opvolger Ronny Verhelst was er klaar voor. Matthias (Leterme, red.) en ik hadden al in januari 2018 een onderhoud met Ronny gehad. Hij is een integer man, met een groot netwerk in de wereld die het voetbal beheerst: de televisiewereld, de communicatiewereld… Hij was de geschikte man om mij op te volgen, zou als ondernemer ook het stadiondossier een nieuwe impuls kunnen geven. Het was de juiste beslissing. Ik ben niet in onvrede weggegaan, heb nog met iedereen van KV Kortrijk, ceo Matthias Leterme voorop, de beste relatie. Ik ga ook nog zo vaak mogelijk supporteren, ook op verplaatsing. En als ik dan na een overwinning Ronny Verhelst feliciteer, zegt hij meteen : jij ook proficiat. ” (glimlacht )
“Veel supporters spreken mij nog steeds aan als voorzitter. Ik heb trouwens nog steeds mijn blauwe kaart, ik ben eigenlijk ook nog financieel verantwoordelijk voor de club. Maar ik geloof dat ik mijn werk heb gedaan, de club draait nu, met korte lijnen, rond Ronny, Matthias en Hannes D’Hoop ( jurist, overgekomen van Club Brugge, red .), een fantastische aanwinst. De club is in goede handen, dat is het belangrijkste. Als ze over 30 jaar een geschiedenisboek gaan schrijven over KV Kortrijk, krijg ik misschien een voetnoot.”
“Maar ik blijf een voetbaldier, ben in mijn hoofd en in mijn hart nog steeds evenveel bezig met voetbal en KV Kortrijk. En ik droom nog altijd van een nieuw stadion, waarvoor intussen steeds meer hefbomen ter beschikking zijn gesteld door de stad. Op eigenaar Vincent Tan moet niet worden gerekend, die zal daar geen euro in investeren. Met alle respect voor Vincent Tan trouwens: hij liet het management altijd werken en zorgde de afgelopen vijf jaren voor stabiliteit.”
Na Tan weer West-Vlaams
“Maar mijn tweede droom is wel dat de club weer in West-Vlaamse handen komt, als Tan de beslissing neemt de club te verkopen. En die beslissing zal er wel komen, ik zie toch weinig ambitie van hem, al is dat misschien realistisch vanuit zijn oogpunt. Hij zal vanuit Maleisië wat betreft een nieuw stadion ook wel zijn rekening hebben gemaakt. Deze tijden maken hem wellicht ook wat voorzichtiger.”
“Mijn afscheid als voorzitter heeft ook gevolgen voor mijn engagement voor de bond ( Allijns had in 2015 één stem te kort om bondsvoorzitter te worden, red .) en de profliga. Al blijf ik officieel nog tot 30 juni 2021 lid van de Raad van Bestuur van de KBVB. Ik stel mij geen kandidaat voor een nieuw mandaat, het is tijd voor jonge mensen en ik steun de diversiteit, meer vrouwen ook, die ceo Peter Bossaert er wil.”
(lees verder onder de foto)
“Ik hoop dat mijn zoon Maarten ( ex-bestuurder van Cercle Brugge, red .) er mij op een of andere manier kan opvolgen. Hij is op verschillende vlakken heel dynamisch en ambitieus en ik merk eenzelfde engagement voor het voetbal. Vooral voor het amateurvoetbal momenteel, hij bracht bijvoorbeeld alle eersteprovincialers samen om te bekijken hoe ze zich kunnen wapenen tegen de gevolgen van de crisis. Ik volg dat, ik blijf bezig met voetbal. Zo wil ik ter gelegenheid van de 100ste verjaardag van White Star Lauwe in 2025 een boek schrijven over de geschiedenis van mijn eerste liefde, van mijn vader, mijn zoon… Als ik dan zie wie zich allemaal met die club bezighoudt, Rudi Ducoulombier, Stefaan Tanghe…, ik vind dat schitterend. Ik heb nog heel veel archief en stof om te schrijven.”
Maatschappelijk begaan
“Ik ben ook altijd begaan geweest met de sociale functie van het voetbal, van de amateurclubs en hun verenigingsleven. Hoeveel voetbalclubs, muziek- of toneelverenigingen zijn er al niet verdwenen? Dat is doodjammer. Ik ben dan ook nog steeds maatschappelijk begaan. Ook politiek. Ik ben onder meer zes jaar schepen van Sport en eerste schepen geweest in Menen en deed dat enorm graag. Ik vind Menen nog steeds een prachtige stad met fantastische mensen. I’ve still got the blues , telkens ik daar kom. Maar ik heb nooit politieke ambities nagestreefd, ben eigenlijk overal in gerold.”
“Ik werd ook pas voorzitter van KV Kortrijk omdat Jean-Marc De Gryse en Boudewijn Braem mij dat 19 jaar geleden plots vroegen, eenmaal we de club hadden gered. Hetzelfde in de politiek, dat schepenambt werd mij aangeboden, het was nooit een streven. Dus heb ik nu ook geen uitgesproken politieke ambities. Ik laat mij nu vooral horen met tweets. Even kritisch voor Ben Weyts (N-VA) als Frank Vandenbroucke (SP.A). Ik ben niet links en niet rechts, ik ben een middenvelder.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
