Oscar Van Mol (21) schudt vanaf volgend jaar de rood-witte kleuren van KV Kortrijk van zich af. Na deze zomer zal hij minstens één seizoen in het truitje van KRC Harelbeke (tweede amateur) te bewonderen zijn. “Ik was het wachten zat. De KVK-jeugdopleiding is voor het Kortrijkse bestuur niets waard.”
Zestien seizoenen heeft Kortrijkzaan Oscar Van Mol achter de rug bij KVK. Het is de ploeg van zijn hart, maar de laatste jaren wachtte de jonge centrale verdediger tevergeefs op zijn kans bij de grote jongens van de Kerels. “Ik sloot op mijn zeventiende aan bij de beloften”, doet Oscar zijn verhaal. “Ik was snel basisspeler en kreeg meteen goede kritieken van de trainersstaf. Er werd zelfs meteen gefluisterd dat ze me al eens zouden laten proeven van de eerste ploeg. (fijntjes) Als éérstejaarsbelofte he!”
Het debuut bij de eerste ploeg bleef nog uit, maar Oscar gooide als groentje hoge ogen bij de beloften van KVK. In zijn tweede jaar was hij opnieuw basisspeler, maar dan sloeg het noodlot toe. Na enkele matchen scheurde de jonge verdediger zijn kruisbanden. Het verdict was hard voor Oscar: einde seizoen en de grote droom -als jonge gast in het Guldensporenstadion voetballen- moest een tijd in de koelkast. Na zeven maanden hard werken sloot Oscar opnieuw aan – en opnieuw loopt het mis. Hij geraakt na een tik tegen de knie geblesseerd en verzeild weer in de ziekenboeg.
Onbegrijpelijk
Ondanks die zware blessures maakt Oscar wel indruk, vindt hij. Net na zijn tweede terugkeer mag hij van toenmalig KVK-coach Yves Vanderhaeghe zelfs meteen aantreden bij een oefenmatch. Hij doet het -voor een jongen die zo lang buiten strijd is geweest –meer dan behoren. Maar zelfs nadat hij opnieuw topfit is, wordt er niet naar hem omgekeken. “Enorm frustrerend. Jongens die pas kwamen piepen, en die jonger waren dan ik, mochten meetrainen met de eerste ploeg, en zelfs op de bank zitten. “Een positionele keuze”, zeiden ze. “En hij moet aan zijn wendbaarheid werken.” Ik heb die kritiek ter harte genomen en keihard getraind. Twee keer gaan lopen per dag, vijf kilo vermagerd.. Maar Vanderhaeghe had blijkbaar geen centrale verdediger nodig. Of althans, dat dacht ik. Tot plots mijn ploegmaat, ook centrale verdediger, wél mocht meetrainen. Onbegrijpelijk en vooral erg frustrerend. Ik ben meerdere keren verhaal gaan halen bij de beloftetrainers, maar die zeiden me ook dat ze er niets van snapten.”
Oscar moet zijn frustratie verbijten tijdens het coronaseizoen, waarin hij als belofte geen matchen speelt. In januari, na een sms vanuit Oscars entourage aan Vanderhaeghe, lijkt het eerste opnieuw een kleine mogelijkheid. Maar twee weken later krijgt de coach zijn C4. Weg kans. Ondanks de nieuwe wind, verpersoonlijkt door de Luxemburgse coach Elsner, wordt er helemaal niet meer naar de jeugd omgekeken, meent Oscar.
KRC Harelbeke
De Kortrijkzaan is het wachten zat en begint in februari uit te kijken naar een nieuwe ploeg. Met KRC Harelbeke (Tweede amateurs) heeft hij die nu gevonden. “Dit is misschien even een stap opzij, maar tegelijk kom ik in het mannenvoetbal terecht”, legt hij uit. “Minder technisch misschien, maar des te harder. Harelbeke wilde mij ook echt én ik krijg er garantie op minuten. Dat doet deugd. Met Ernest Nfor en enkele oud-jeugdspelers van KVK kom ik veel bekend volk tegen bij Harelbeke.”
Oscar volgt nu ook een opleiding als ‘personal coach’. Maar meer dan een plan B is het niet. “Mijn ambitie blijft hetzelfde: profvoetballer worden. Als ik bij Harelbeke merk dat ik niet mee kan, weet ik dat het moeilijk wordt. Maar ik heb er vertrouwen in dat het kan. Of ik ooit nog terugkeer naar KVK? Het is de ploeg van mijn hart, het liefst wil ik in rood en wit schitteren in het Guldensporenstadion. Maar als een andere club uit eerste klasse mij vraagt, zal ik dat uiteraard niet laten liggen.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
