Hoe zou het nog zijn met Francky Dury, die dinsdag zijn 65ste verjaardag viert? Hij jeunt zich ongelooflijk, zegt Mister Essevee. Bij een glas champagne en een stuk taart geeft hij zijn ongezouten mening over zijn vrijheid, Club Brugge en de degradatiestrijd van ‘zijn’ Zulte Waregem.
Plaats van afspraak is Hulste. Francky Dury, geboren op 11 oktober 1957, woont er al bijna zijn hele leven. Om het wat feestelijk te maken, kan er uiteraard geen taart en champagne ontbreken. Eerst snijden we de taart aan en daarna ook nog vier thema’s waar Dury vrank en vrij zijn zegje over doet.
Zijn 65ste verjaardag laat hij naar eigen zeggen wat passeren. “Als 65-jarige ben je veel actiever dan vroeger, ik heb nog geen last van kwaaltjes en voel me prima”, grijnst hij. “64, 65, 66, het maakt mij niet zoveel uit. Specifieke feestelijkheden zijn er bij mijn weten niet gepland. Ik zal het rustig vieren met vrienden en familie, zonder veel poespas. Vijf jaar geleden was het uitbundiger.”
Op 17 december 2021 veranderde het leven van Francky Dury. Een drukke agenda die alleen maar rond voetbal draaide, werd plots een lege agenda. “Voetbal slorpte veel tijd op. Je kan niet geloven hoe hard ik me nu jeun. Het gevoel van vrijheid is fantastisch. Samen met gezondheid ervaar ik vrijheid als de twee grootste rijkdommen die er bestaan. Genieten komt nu op de eerste plaats. Mijn dagen vul ik met fietsen, wandelen, lopen en sinds kort padel. Hier wat verderop is er een complex van Yves Lampaert. Samen met vrienden hebben we een WhatsApp-groepje en gaan we regelmatig een balletje slaan. Ik vind het belangrijk om de conditie te onderhouden. Deze morgen (dinsdag, red.) ben ik anderhalf uur gaan wandelen in de Gavers. Verder ben ik nog naar de Europese matchen van Club en Anderlecht gaan kijken. Ik verveel me niet. Of ik geen fulltime analist wil worden? Ze mogen me altijd bellen, maar ik ga dat niet op wekelijkse basis doen. En verplaatsingen naar Eupen of Seraing doe ik ook niet.”
Dury gaat dus vaak nog naar matchen kijken. Aan de Gaverbeek kwam hij sinds zijn vertrek echter nog niet. “Ik doe dat liever als ze bovenaan het klassement meedraaien. Na elke verloren match krijg ik veel berichten of ik niet terugkeer. Maar laat het me nog eens duidelijk stellen: een terugkeer is uitgesloten. Of ik nog andere aanbiedingen kreeg? Heel vaag. Voorlopig is er geen sprake van een project dat mij zowel sportief als financieel kan bekoren.”
Over de G6 is Dury duidelijk dat Club er met kop en schouders bovenuit steekt. “Het is een echte business machine die het Belgische niveau overstijgt. Chapeau voor Verhaeghe en Mannaert; Die laatste ken ik natuurlijk goed, want we werkten jaren samen bij Waregem.”
“Alleen een voetbaltempel van 50 à 60.000 toeschouwers ontbreekt nog. Als je dat kan verwezenlijken, dan zal je net als Ajax spelers kunnen verpatsen voor 60 tot misschien zelfs 90 miljoen.”
“Na elke verloren match krijg ik een pak berichten”
Hij ziet Club als favoriet voor de titel, ondanks de achterstand en het Europese verhaal. “Ze zijn zo stabiel dat je ze mag opschrijven voor hun vierde titel op rij. Al doe ik ook mijn petje af voor Antwerp en Genk. Bij Antwerp staan ze nog niet zo ver, maar met Overmars winnen ze de hoofdkaart in een potje manillen. In Genk is de Limburgse identiteit teruggekeerd. Het werk van Vrancken is voortreffelijk. Deze drie ploegen lijken me een certitude voor de Champions Play-Offs.”
Aan de andere kant zijn er drie topploegen die een mindere start kenden. “Gent tipte ik voor het seizoen voor de eerste vier, maar toen was Tissoudali nog niet out. Standard leek op de weg terug, maar struikelde over Seraing. Tegen Club heb ik echt genoten. Sclessin stond nog eens brand en dan is het moeilijk om te blussen. In Anderlecht ben ik het meest ontgoocheld. Een kwalificatie voor de poulefase van de Conference League vieren alsof je de titel gewonnen hebt? Dat vond ik schrijnend. Het tij zal snel moet keren, of de top vier is weg. Ik zie dat Union nog steeds in die flow zit van vorig seizoen en ik acht ze niet kansloos voor de vierde plek. Ook wij konden na ons grand-crujaar als vicekampioen in 2013, het seizoen erop bevestigen met een derde plek.”
Onderin het klassement kamperen er nog vier ploegen uit onze provincie. Met de drie degradanten, is er een grote kans dat we volgend seizoen niet langer met vijf zullen zijn. “Wat er in Waregem gebeurt, daar bloedt mijn hart van. Ik reken dat je 35 à 40 punten nodig hebt voor het behoud. Met 5 op 30 zal het tij dus heel snel moeten keren. Van de zeven matchen voor het WK, moet je er toch drie à vier kunnen winnen. Als kleinere ploeg rijd je met een deux-chevauxtje tegen Ferrari’s en Porsches. En je moet elk jaar zorgen dat je wagen goed onderhouden wordt en een vitesse bijschakelen.”
Ook de buren uit Kortrijk kenden een moeilijke periode, maar toonden tegen Antwerp een ander gelaat. “Wat Custovic daar neerzette vond ik fenomenaal. Voorin heb je ook spelers met veel kwaliteit: Selemani, Lamkel Zé, Avenatti en Henen. Dergelijke spelers heeft Waregem niet. Tegen Antwerp kolkte het stadion en dat is ook heel belangrijk. Voetbal is entertainment, waarbij de synergie tussen spelers en supporters cruciaal is.”
Ook Cercle en KV Oostende bengelen onderaan. “Cercle mist een speler die het verschil kan maken. Die hadden ze vorig seizoen wel met Matondo. Na de zege in Gent hebben ze nu wel wat ademruimte. In Oostende is het een kwestie van warm en koud. Maar Yves zal dat oplossen. Het zou zonde zijn mocht er een West-Vlaamse ploeg zakken, want je hebt elkaar nodig. Hoe sterker de buur, hoe beter jezelf ook moet presteren. Als Waregem nu zou wegvallen, kan het zijn dat Kortrijk binnen korte termijn volgt.”
Het droomelftal van Francky Dury
Ter gelegenheid van zijn verjaardag maakt Francky nog zijn alltime-elftal uit zijn carrière in eerste klasse. Daarbij zit één speler die nu tussen de lijnen loopt. “We gaan voor een 4-3-3 met in doel Sammy Bossut. Een goeie keeper die uitgegroeid is tot clubicoon. Zijn hoogtepunt is de selectie voor het WK. Een domper is voor mij zijn zware hoofdblessure en het feit dat hij nu deel uitmaakt van de malaise.”
Achterin is de keuze ook snel gemaakt. “Rechts Davy De fauw. Ik hou van een hoge back die de couloir pakt. Centraal Karel D’Haene en Stefan Leleu. Allebei wel nummers drie, maar je kan er niet omheen. Karel is heel slim, hij zei altijd je moet niet elk duel winnen, je moet gewoon zorgen dat je het niet verliest. En Stefan dat is een soldaat hé, met hem kan je naar de oorlog. Links ga ik voor Brian Hamalainen. We hadden hem in twee periodes bij ons, tussenin ging hij even naar Genk. Vooral in zijn tweede periode was hij heel sterk, het is een echte Viking.”
Het middenveld is er helaas een met een donker randje. Twee van de drie spelers kwamen al te overlijden. “Junior Malanda en Franck Berrier”, knikt Dury. “Als dat nieuws binnensijpelt, komt het haar op je armen recht. Zij waren elk op hun manier heel getalenteerd.”
Als derde middenvelder is er even twijfel. “Jonathan Delaplace of Ludwin Van Nieuwenhuyze”, denkt hij na. “Zet maar Ludwin in de basis en Jonathan op de bank. Ludwin werd bekend door zijn combinatie voetballer-vloerlegger. Als je over zijn knieën wreef op de massagetafel, voelde je van: hoe ruwer de knie, hoe meer hij gewerkt had.”
Voorin kiest Dury voor het trio Hazard-Leye-Bongonda. “Ik weet nog dat Thorgan vertelde dat hij niet het cv had van broer Eden. Gelukkig maar, anders was hij hier nooit geweest. De Gouden Schoen was een fantastische beloning. Mbaye heeft bij ons zijn beste periode gekend, een echte doelpuntenmaker. Ik hoorde hem nog toen hij het aanbod kreeg om coach te worden bij Zulte Waregem. Doen, zei ik. Real Madrid zal niet bellen! Theo is voor mij een topspeler, met geweldige kwaliteiten als verticaliteit en explosiviteit. Een moeilijke jongen? Ik heb er nooit problemen mee gehad.”
En zo is het elftal compleet. “Stevig ploegje, hé. Een mix van verstand, ervaring en creativiteit. Hiermee zal je geen degradatiezorgen hebben, maar dien je je kandidatuur in voor de eerste vier.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
